Η επιμονή της Τουρκίας στους ρώσικης σχεδίασης και κατασκευής S-400
της κόστισε την τιμωρία της από τις ΗΠΑ στο πρόγραμμα των F-35 και
άνοιξε την κουβέντα και πάλι στην Ελλάδα για την απόκτηση του πέμπτης
γενιάς μεν, ακριβού στην αγορά και την χρήση δε, μαχητικού αεροσκάφους
F-35.
Στα αεροδρόμια της Πολεμικής Αεροπορίας όμως η καθημερινή
κουβέντα αυτές τις ημέρες είναι για την υπερπροσπάθεια που γίνεται με
γέρικα PZL και CL-215 (η παλαιότερη έκδοση των καναντέρ της Π.Α.) να
πολεμηθούν οι φλόγες.
- Γράφει ο Κώστας Αττίας
Λίγα χρόνια πριν την κρίση στους διαδρόμους του Υπουργείου Εθνικής
Άμυνας υπήρχε έντονη κινητικότητα. Μελέτες από το Γενικό Επιτελείο
Αεροπορίας πήγαιναν και έρχονταν με νέα ερωτήματα που ζητούσαν
απαντήσεις, με περισσότερο λεπτομερείς προβλέψεις για το κόστος χρήσης
πτητικών μέσων, για διερεύνηση εναλλακτικών σχημάτων για την απόκτηση
πυροσβεστικών αεροσκαφών.
Τα κύρια ζητούμενα ήταν δύο. Τι θα γίνει με τα PZL και τι θα γίνει με
την παλαιότερη έκδοση των καναντέρ τα CL-215 τα οποία με την ευκαιρία
αξίζει να σημειωθεί πως στα αεροδρόμια της Π.Α. τα πετούν πλέον
κυριολεκτικά σε κάποιες περιπτώσεις γιοι ιπταμένων που τα πρωτοπέταξαν
πριν δεκαετίες.
Οι μελέτες εξέταζαν ότι πετούσε εκείνη την περίοδο. Από μικρά
αεροσκάφη (για αντικατάσταση των PZL) μέχρι θηριώδη ρώσικα αεροπλάνα.
Οι κυβερνήσεις άλλαξαν, ο καιρός πέρασε, η κρίση ήρθε και τα πάντα
ξεχάστηκαν και στην συνέχεια καλύφθηκαν από την ανάγκη να αγοραστούν
μαχητικά και φρεγάτες, ενώ το μόνο που έχει ακουστεί τελευταία για την
αεροπυρόσβεση αφορά την πιθανότητα αγοράς πυροσβεστικών αεροσκαφών από
την Ιαπωνία.
Στο μεταξύ όμως, όπως φαίνεται, δεν υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία πως κάτι
θα γίνει άμεσα και για αυτό ίσως όπως φαίνεται έχει αποφασιστεί να
«σωθούν» όσο γίνεται περισσότερες ώρες πτήσεις από τα νεότερα CL-415
που ένας Θεός ξέρει για πόσο θα χρειάζεται να προσφέρουν τις υπηρεσίες
τους ακόμα, και να πέσει το βάρος στα έτσι και αλλιώς παλαιότερα
αεροσκάφη τα οποία αργά ή γρήγορα δεν θα μπορούν εκ των πραγμάτων να
βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης με τις φλόγες.
Είναι ενδεικτικό πως τον Ιούνιο τα πιο νέα CL-415 έκαναν 3 εξόδους
(4,7 ώρες) ενώ τα CL-215 είχαν 18 εξόδους (47,6 ώρες πτήσης) και τα
PZL συμπλήρωσαν 95,1 ώρες σε 56 εξόδους.
Και αν η ιστορία των καναντέρ είναι πάνω κάτω γνωστή στους
περισσότερους δεν ισχύει το ίδιο και για τα PZL . Για την ιστορία να
θυμίσουμε πως τα PZL αγοράστηκαν στο πλαίσιο μιας πολιτικής απόφασης
που έκανε την Ελλάδα το μοναδικό μέλος του ΝΑΤΟ με αεροσκάφη από το
«ανατολικό μπλοκ». Κάποιες μάλιστα πληροφορίες παλαιότερων Ιπταμένων
λένε πως τα είχαμε αποπληρώσει με αγροτικά προϊόντα.
Τα αεροσκάφη από την Πολωνία έφτασαν τα έτη 1983 και 1984 εντάχθηκαν
στην Μοίρα Εξυπηρέτησης Δημοσίων Υπηρεσιών (ΜΑΕΔΥ) και κύρια αποστολή
τους ήταν οι αεροψεκασμοί. Στην συνέχεια για οικολογικούς λόγους οι
αεροψεκασμοί περιορίστηκαν και αντικείμενο τους αποτέλεσαν οι
αποστολές αεροπυρόσβεσης.
Το αεροσκάφος έχει πολλά θετικά για την ελληνική μορφολογία
αναπτύσσεται γρήγορα σε περιοχές ενδιαφέροντος επιχειρεί σε κλίσεις
εδάφους ως και 60% και μπορεί να μεταφέρει 2500 lt υγρού, έχει όμως
συμπληρώσει από το 1983 ήδη 36 χρόνια δράσης. Και το καλό σενάριο λέει
πως αν ξεκινήσει τελικά η ανανέωση του στόλου, τότε μελέτες,
διαγωνισμοί, προσφυγές και ενστάσεις δεν αναμένεται να ολοκληρωθούν
πριν περάσουν το λιγότερο 2-3 χρόνια και τα αεροσκάφη φτάσουν να
συμπληρώσουν κοντά 40 χρόνια μάχιμης και αποτελεσματικής υπηρεσίας…