Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Στον ίδιο δρόμο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη αναφέρεται στις άγνωστες λεπτομέρειες για την πορεία μέχρι την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη, στον θάνατο του υπασπιστή του, Γιώργου Βασιλάκη, από τη βόμβα που εξερράγη στην Κατεχάκη αλλά και την πορεία του μετέπειτα στην πολιτική.
Φτάνοντας στην εξάρθρωση της 17 Ν, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης περιγράφει τον πολύτιμο πληροφοριοδότη «Χ». Λέει: «Ο Χι μάς άνοιξε πρώτη φορά τα μάτια για συγκεκριμένα πρόσωπα που είχαν συμμετοχή στη 17Ν. Μας μίλησε αρχικά για τον άνθρωπο με το κουλό χέρι, όπως τον έλεγε- μιλούσε για τον Παύλο Σερίφη, όπως διαπιστώσαμε αργότερα, που είχε συμμετάσχει στη δολοφονία του Γουέλς». Ο Χρυσοχοΐδης περιγράφει άγνωστες λεπτομέρειες για το πως η αστυνομία προχωρούσε στη συμπλήρωσε ενός συγκλονιστικού παζλ που έφερε στο κάδρο για πρώτη φορά τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο από τον περίφημο «κύκλο των εξαφανισμένων του Παρισιού» μέχρι και τον διαβόητο τρομοκράτη, Κάρλος το Τσακάλι.
Στη αφήγηση, ο Χρυσοχοΐδης περιγράφει τα τηλεφωνήματα με τον Φώτη Νασιάκο, αρχηγό, πλέον της αστυνομίας, ώσπου σε ένα από αυτά άκουσε τον Νασιάκο να του λέει για τον τραυματία: «Ο Σύρος (διοικητής της Αντιτρομοκρατικής) κι εγώ πιστεύουμε ότι είναι πολύ πιθανό να έχουμε εδώ 17 Νοέμβρη». Περιγράφει την τρελή διαδρομή που έκανε από τη Βέροια όπου βρισκόταν στην Αθήνα. Η επιβεβαίωση της υποψίας ότι επρόκειτο για 17 Νοέμβρη ήρθε από τα Εγκληματολογικά Εργαστήρια: Το περίστροφο που είχε βρεθεί πάνω στον Ξηρό, ήταν αυτό που αστυφύλακα Χρήστου Μάτη, που είχε σκοτώσει η τρομοκρατική οργάνωση στη διάρκεια ληστείας. Από εκεί και μετά ο Χρυσοχοΐδης περιγράφει όπως ο ίδιος έζησε, την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη, το τέλος της σημαντικότερης τρομοκρατικής οργάνωσης που έδρασε στην Ελλάδα και εκείνο το καλοκαίρι πέρασε στην ιστορία.
Το βιβλίο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πατάκη
Απολύτως επείγον η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας
Ο Χρυσοχοΐδης περιγράφει πώς σε μια συνάντηση ενημέρωσης του Κώστα Σημίτη στο Μαξίμου για τα τρέχοντα θέματα του υπουργείου του, ο Σημίτης τον ρώτησε αν είχε ενημερωθεί για την τρομοκρατία. «Μαγκωμένος εγώ απάντησα αρνητικά. “Κοίτα να δεις” είπε κοφτά “η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι το πρώτιστό σου θέμα. Και απολύτως επείγον».
Αυτή η αποστροφή του Κώστα Σημίτη οδήγησε στην πρώτη επικοινωνία του Χρυσοχοΐδη με τον τότε προϊστάμενο της Αντιτρομοκρατικής, Φώτη Νασιάκο. «Ηταν κοντός στο ανάστημα, ωστόσο επιβλητικός, γιατί είχε βλέμμα σπινθηροβόλο», τον περιγράφει. Η πρώτη συνάντηση γέμισε απελπισία τον Χρυσοχοΐδη, αφού ένιωθε ότι δεν είχε συλλάβει την ουσία όσων είχε εξηγήσει ο Νασιάκος.
Η πρώτη θητεία στην Κατεχάκη
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης περιγράφει πώς «ένα γαϊτανάκι εξελίξεων που εντελώς απροσδόκητα είχε ως αποτέλεσμα την έναρξη της θητείας μου στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης». Καθοριστικός κρίκος σ΄αυτό το γαϊτανάκι ήταν η σύλληψη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στο Ναϊρόμπι, τον Φεβρουάριο του 1999. Μετά τις παραιτήσεις τριών υπουργών τότε, ο Κώστας Σημίτης τον κάλεσε και του ανέθεσε το Δημόσιας Τάξης. Οταν πήγε για πρώτη φορά στην Κατεχάκη, περιγράφει, έθεσε ως πρώτο του στόχο την εξυγίανση της αστυνομίας από τα επίορκα μέλη της, απόφαση που οδήγησε τελικά στη σύσταση της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων, επιλέγοντας ως πρώτο διευθυντή της τον Βασίλη Τσιατούρα, που έως εκείνη τη στιγμή ήταν προϊστάμενος του Ανθρωποκτονιών «ο οποίος έφερε μαζί του και κάποιους από τους καλύτερους αξιωματικούς του».
Πρώτη φορά βουλευτής
Αν και ο Χρυσοχοΐδης είναι ταυτισμένος, ουσιαστικά, με την εξάρθρωση των σημαντικότερων τρομοκρατικών οργανώσεων που έχουν δράσει στην Ελλάδα, της 17Ν και του ΕΛΑ, στο βιβλίο του αφηγείται στιγμές που τον στιγμάτισαν ως άνθρωπο και ως πολιτικό. Αφηγείται, χαρακτηριστικά:
«Στις εκλογές του 1989, βγήκα θριαμβευτικά πρώτος βουλευτής Ημαθίας με μεγάλο ποσοστό. Τότε πρωτοκατέβηκα ως πολιτικό πρόσωπο στην Αθήνα. Ημουν ο νεότερος βουλευτής του Κοινοβουλίου. Επιπλέον ήμουν διακηρυγμένος οπαδός αυτού που χαρακτηριζόταν ως «αριστερό ΠΑΣΟΚ» και η εικόνα μου ταίριαζε απόλυτα με το στιλ των ιδρυτών του ‘74. Είχα μακριά κατσαρά μαλλιά, κυκλοφορούσα χωρίς γραβάτα, κι έτσι ανέβηκα για πρώτη μου φορά στο προεδρείο της Βουλής, ως ο νεότερος βουλευτής, για την ορκωμοσία.
Θυμάμαι ότι μπροστά μου, στα πρώτα έδρανα κάθονταν ο Ευάγγελος Αβέρωφ με τον Γεώργιο Ράλλη, δίπλα δίπλα. Εσκυψε τότε ο Αβέρωφ και του είπε χαμηλόφωνα, αλλά όχι τόσο χαμηλόφωνα, ώστε να μην ακούω, δείχνοντάς με με το βλέμμα του «Κοίτα, κοίτα εδώ χάλια…» Ομολογώ πως ντράπηκα πολύ, δεν ήμουν ποτέ θρασύς, θεωρούσα τον εαυτό μου σεμνό και δεν περίμενα ότι η εικόνα μου θα έδειχνε κάτι άλλο. (…) Η αντίδραση του Αβέρωφ στην εμφάνισή μου με χάραξε βαθιά τότε και δεν ξέχασα ποτέ τη φράση που ψιθύρισε».
Στο βιβλίο του, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης συνεχίζει την αφήγησή του έως το σήμερα.