Mιλά στο usay.gr o Δημήτρης Φοινίτσης σκηνοθέτης – θεατρολόγος, αναπληρωτής καθηγητής Θεατρικής Αγωγής.
Οι πρόσφατες αλλαγές του Υπουργείου Παιδείας έφεραν μια αναστάτωση στους κόλπους των εκπαιδευτικών και ειδικότερα στους καθηγητές που διδάσκουν καλλιτεχνικά και μουσική .Θα θέλαμε να μας εξηγήσετε ποιό ήταν το πλαίσιο διδασκαλίας του μαθήματος των καλλιτεχνικών μέχρι τώρα και τί αλλάζει ;
Όλα τα μαθήματα καλλιτεχνικής παιδείας καταργούνται από το Λύκειο και μένουν ως μονόωρα στο Γυμνάσιο, τα Eικαστικά και η Μουσική. Το μάθημα Στοιχεία Θεατρολογίας, που ήταν προαιρετικό στην Α’ Λυκείου, εξαφανίζεται. Όπως καταλαβαίνετε οι τέχνες εν Ελλάδι πάνε περίπατο, για να το πω κομψά! Η καλλιέργεια, η αισθητική, το κριτικό πνεύμα, η μελέτη των τεχνών και η εμπειρία της δημιουργίας απομακρύνονται από τους λυκειακούς μαθητές μας σε μια άνυδρη και στείρα εποχή που τις χρειάζονται περισσότερο από ποτέ, κατά τη γνώμη μου.
Οι υφιστάμενες αλλαγές αποκλείουν επι της ουσίας χιλιάδες εκπαιδευτικούς απο τα σχολεία .Τι θα απογίνουν όλοι αυτοί οι αναπληρωτές καθηγητές που μέχρι τωρα περίμεναν να διδάξουν ;
Οι καθηγητές των εν λόγω διδακτικών αντικειμένων περνούν πλέον στην ανεργία ή συνωστίζονται στη σειρά για μια θέση στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Εάν κι εφόσον…
Είναι γνωστό σε όλους οτι για την εισαγωγή των μαθητών σε ορισμένες πανεπιστημιακές σχολές απαιτείται η γνώση σχεδίου. Μάλιστα είναι βασικό μάθημα για την εισαγωγή τους .Τώρα που αποκλείεται το συγκεκριμένο μάθημα τι σημαίνει αυτό για τους μαθητές αλλά και τις οικογένειές τους ;
Ελεύθερο Σχέδιο και Γραμμικό Σχέδιο, που αφορούν εξεταζόμενα μαθήματα στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, καταργούνται επίσης. Η μόνη πηγή διδασκαλίας τους θα είναι τα ιδιωτικά φροντιστήρια. Οι υποψήφιοι αυτών των σχολών θα οδηγηθούν θέλοντας και μη στην παραπαιδεία και την ιδιωτική εκπαίδευση και αναπόφευκτα οι γονείς τους θα πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να εξασφαλίσουν την προετοιμασία των παιδιών τους μιας και το δημόσιο σχολείο δεν θα την προσφέρει.
Θα θέλαμε να μας περιγράψετε την εργασιακή πραγματικότητα ενός αναπληρωτή καθηγητή
Η εργασιακή πραγματικότητα που βιώνουμε -30.000 και πλέον διορισμένοι αναπληρωτές, φέτος!- είναι αποκαρδιωτική. Είμαστε οι άνθρωποι-βαλίτσες! Κάθε χρονιά μετακινούμαστε σε όλη την επικράτεια προκειμένου να καλύψουμε πάγια λειτουργικά κενά. Αναπληρώνουμε εαυτούς. Και σε μόνιμη βάση, επί της ουσίας. Μέσα σε τρεις εργάσιμες μέρες πρέπει να εκσφενδονιστούμε στον τόπο πρόσληψης μας και να αναλάβουμε καθήκοντα. Να βρούμε σπίτι με υπέρογκα, συνήθως, ενοίκια και να αναδιοργανώσουμε εκ νέου τη ζωή μας ανταποκρινόμενοι στον αγώνα δρόμου που υπαγορεύει το σύστημα. Για εννέα μήνες, στην καλύτερη περίπτωση έχεις μια δουλειά επάνω στο αντικείμενό σου -εξαργυρώνοντας το βασικό πτυχίο σου δίχως να αναγκαστείς να κάνεις δουλειές του ποδαριού. Την επόμενη σχολική χρόνια πάλι δεν ξέρεις πού θα είσαι και αν θα είσαι. Ή πότε θα σε καλέσουν καθότι υπάρχουν διαφορετικές φάσεις προσλήψεων που μπορεί να φθάσουν μέχρι και την άνοιξη για να εργαστείς σε σχολείο (!) Ένας θεατρολόγος εργάζεται σε 4 με 5 διαφορετικά σχολεία για να συμπληρώσει διδακτικό ωράριο. Εγώ, φέτος, είχα 427 μαθητές σε τέσσερα σχολεία! 427 διαφορετικές προσωπικότητες με ξεχωριστές μαθησιακές ανάγκες. Υπολογίζεται πως σχεδόν ένας στους τέσσερις εκπαιδευτικούς σήμερα στην Ελλάδα είναι αναπληρωτής. Έχουν να γίνουν διορισμοί πάνω από μια δεκαετία! Μόνο λόγια και υποσχέσεις. Από όλους! Υπήρχε ως τώρα η καραμέλα της οικονομικής κρίσης. Περάσαμε πλέον στην καραμέλα της υγειονομικής κρίσης και πολύ φοβούμαι πως έπεται συνέχεια. Όσο για τον οικογενειακό προγραμματισμό είναι κάτι που ακούγεται σαν ένα χοντροκομμένο αστείο. Πού και πώς να κάνεις οικογένεια; Η συνθήκη του νομάδα δε σου επιτρέπει ούτε να το σκεφθείς… Και τα χρόνια περνούν και το «ταξίδι» συνεχίζεται. Δεν τελειώνει ποτέ. Ούτε η αγωνία, το άγχος, η ανασφάλεια! Στη γύρα, λοιπόν, και να λες κι ευχαριστώ που (και) φέτος δουλεύεις. Όπως δουλεύεις!
Ο Δημήτρης Φοινίτσης είναι σκηνοθέτης – θεατρολόγος, αναπληρωτής καθηγητής Θεατρικής Αγωγής. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει εργαστεί σε δημόσια σχολεία της Ρόδου, της Κρήτης, της Κέρκυρας και της Αθήνας.