Η ερχόμενη Πέμπτη 9η Ιανουαρίου 2025 θα είναι ημέρα εθνικού πένθους στις ΗΠΑ για την απότιση φόρου τιμής στον Δημοκρατικό πρώην πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ, ο οποίος απεβίωσε χθες Κυριακή στο σπίτι του σε ηλικία 100 ετών, ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος.
«Καλώ τον αμερικανικό λαό να συγκεντρωθεί εκείνη την ημέρα στους χώρους λατρείας του και να αποτίσει φόρο τιμής στην μνήμη του (πρώην) προέδρου Τζέιμς Ερλ Κάρτερ του νεότερου. Προσκαλώ κάθε άνθρωπο στον κόσμο που μοιράζεται τη θλίψη μας να ενωθεί μαζί μας» στις τελετές που θα γίνουν για αυτό, ανέφερε ο απερχόμενος πρόεδρος Τζο Μπάιντεν σε εκτελεστικό διάταγμά του που αναρτήθηκε αργά το βράδυ χθες Κυριακή (τοπική ώρα) στον ιστότοπο του Λευκού Οίκου.
Νωρίτερα σε μήνυμά του είχε περιγράψει τον εκλιπόντα ως «άνδρα με αρχές, πίστη και ταπεινότητα». «Η Αμερική και ο κόσμος έχασαν έναν εξαιρετικό ηγέτη, πολιτικό και ανθρωπιστή», ανέφεραν ο νυν πρόεδρος και η σύζυγός του στην ανακοίνωση, αποτίνοντας φόρο τιμής σε αυτόν που «είχαν το προνόμιο να αποκαλούν αγαπητό φίλο». «Για όλους όσοι ψάχνουν τι σημαίνει να ζεις μια ζωή που έχει σκοπό και νόημα μελετήστε τον Τζίμι Κάρτερ, έναν άνθρωπο με αρχές, πίστη και ταπεινότητα», προστίθεται στο κείμενο.
Και ο Ρεπουμπλικάνος εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ όμως απέτισε φόρο τιμής στον Κάρτερ, κρίνοντας πως η χώρα του οφείλει «ευγνωμοσύνη» για τη μοναδική προεδρική θητεία του (1977-1981). «Οι προκλήσεις με τις οποίες βρέθηκε αντιμέτωπος ο Τζίμι ως πρόεδρος ήρθαν σε κρίσιμη στιγμή για τη χώρα μας κι έκανε το παν εντός των δυνάμεών του για να βελτιώσει τη ζωή όλων των Αμερικανών. Για αυτό, του οφείλουμε όλοι ευγνωμοσύνη», ανέφερε ο 45ος και προσεχώς 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ σε μήνυμά του μέσω Truth Social για τον Κάρτερ.
Εκτός από τον Μπάιντεν και τον Τραμπ, μηνύματα για τον θάνατο του ανήρτησαν και άλλοι πρώην πρόεδροι των ΗΠΑ, εξαίροντας το σημαντικό του έργο και τον αλτρουισμό του. Ο Κάρτερ «εργάστηκε ακούραστα για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο», ανέφεραν σε ανακοίνωσή τους ο —επίσης Δημοκρατικός— διάδοχός του στον Λευκό Οίκο Μπιλ Κλίντον και η σύζυγός του Χίλαρι Κλίντον, πρώην υπουργός Εξωτερικών και ατυχήσασα υποψήφια για την προεδρία το 2016. «Καθοδηγούμενος από την πίστη του, ο Κάρτερ έζησε για να υπηρετεί άλλους—ως την τελευταία στιγμή» της ζωής του, ανέφερε το ζεύγος Κλίντον.
Ο Μπαράκ Ομπάμα, από τη μεριά του, χαρακτήρισε τον Τζίμι Κάρτερ «αξιοσημείωτο άνθρωπο». «Έμαθε σε όλους και όλες μας τι πάει να πει το να ζεις με χάρη, με αξιοπρέπεια, με δικαιοσύνη και υπηρετώντας» τους άλλους, ανέφερε μέσω Medium ο πρώτος μαύρος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ (2009-2017).
Η ζωή και το έργο του Τζίμι Κάρτερ
Ο Τζίμι Κάρτερ, καλλιεργητής φιστικιών από την Τζόρτζια, εξελέγη 39ος πρόεδρος των ΗΠΑ νικώντας, στις εκλογές του 1976, τον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο Τζέραλντ Φορντ. Παρέμεινε όμως στην προεδρία μόνο για μία θητεία (1977-81) αφού υπέστη βαριά ήττα στις επόμενες εκλογές από τον Ρεπουμπλικάνο πρώην ηθοποιό και κυβερνήτη της Καλιφόρνιας Ρόναλντ Ρίγκαν.
Το αποκορύφωμα της μοναδικής θητείας του ήταν η υπογραφή, το 1978, των ειρηνευτικών συμφωνιών μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου, που έφεραν κάποια σταθερότητα στη Μέση Ανατολή. Όμως ταυτόχρονα σημαδεύτηκε από την ύφεση της οικονομίας, τη χαμηλή δημοτικότητα του ιδίου και την κρίση των ομήρων που κράτησε τις 444 τελευταίες ημέρες του στον Λευκό Οίκο.
Ο Τζέιμς Ερλ Κάρτερ Τζούνιος γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1924 στο Πλέινς της Τζόρτζια. Αποφοίτησε από τη Ναυτική Ακαδημία το 1946, υπηρέτησε στο πρόγραμμα των πυρηνοκίνητων υποβρυχίων και έφυγε από τον στρατό για να διαχειριστεί το οικογενειακό αγρόκτημα, όπου καλλιεργούσαν φιστικιές. Το 1946 παντρεύτηκε τη σύζυγό του, τη Ρόζαλιν, με την οποία απέκτησαν τρεις γιους και μια κόρη. Χαρακτήριζε τον γάμο τους «το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή του».
Ο Κάρτερ έγινε εκατομμυριούχος, εξελέγη στην Πολιτειακή Βουλή της Τζόρτζια και στη συνέχεια εξελέγη κυβερνήτης της Πολιτείας, μεταξύ 1971-75. Έγραψε περισσότερα από 24 βιβλία, από τα απομνημονεύματά του ως πρόεδρος μέχρι παιδικά παραμύθια και ποίηση, καθώς επίσης και έργα που αφορούσαν τη διπλωματία και τη θρησκευτική πίστη του.
Ο Κάρτερ έζησε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον πρόεδρο μετά τη λήξη της θητείας του. Τις δεκαετίες που ακολούθησαν απέκτησε τη φήμη ότι ήταν καλύτερος πρώην πρόεδρος απ’ ότι ήταν ως πρόεδρος – κάτι που παραδεχόταν και ο ίδιος.
Όταν ο Κάρτερ έφυγε από τον Λευκό Οίκο ήταν ιδιαίτερα αντιδημοφιλής στους Αμερικανούς, ωστόσο εργάστηκε δυναμικά επί δεκαετίες για ανθρωπιστικούς σκοπούς. Το 2002 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για τις «άοκνες προσπάθειές του να βρει ειρηνικές λύσεις σε διεθνείς συγκρούσεις, να προωθήσει τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα και να δώσει ώθηση στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη».
Ο Κάρτερ, όντας κυβερνήτης της Τζόρτζια, ήταν το αουτσάιντερ όταν διεκδίκησε την προεδρία, σε μια περίοδο που η Αμερική συνερχόταν ακόμη από το σκάνδαλο του Γουότεργκεϊτ και την παραίτηση του Ρεπουμπλικάνου προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον. «Είμαι ο Τζίμι Κάρτερ και είμαι υποψήφιος για πρόεδρος. Δεν θα σας πω ποτέ ψέματα» υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους, με ένα πλατύ χαμόγελο. Όταν του ζητήθηκε να αξιολογήσει την προεδρία του, σε ένα ντοκιμαντέρ του 1991, ο ίδιος είπε: «Η μεγαλύτερη αποτυχία που είχαμε ήταν η πολιτική. Ποτέ δεν μπόρεσα να πείσω τον αμερικανικό λαό ότι ήμουν ισχυρός ηγέτης».
Παρά τις δυσκολίες του κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Κάρτερ ήταν ασυναγώνιστος ως πρώην πρόεδρος. Κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση ως ακούραστος υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ως η φωνή των αδικημένων, ως ηγέτης στη μάχη κατά της πείνας και της φτώχειας – έτσι κέρδισε και τον σεβασμό που του έλειπε στον Λευκό Οίκο. Αγωνίστηκε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την επίλυση κρίσεων σε όλον τον κόσμο, από την Αιθιοπία και την Ερυθραία μέχρι τη Βοσνία και την Αϊτή. Το Κέντρο Κάρτερ της Ατλάντας έστελνε διεθνείς ομάδες παρατηρητών σε εκλογές παντού.
Τα γεγονότα και οι κρίσεις που σημάδεψαν τη θητεία του
Η Μέση Ανατολή βρέθηκε στο επίκεντρο της εξωτερικής πολιτικής του. Η ειρηνευτική συμφωνία του 1979, που βασίστηκε στις συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ, τερμάτισε την εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ. Ο Κάρτερ έφερε τον τότε πρόεδρο της Αιγύπτου Ανουάρ Σαντάτ και τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μεναχέμ Μπεγκίν στο Κάμπ Ντέιβιντ, την προεδρική εξοχική κατοικία, για συνομιλίες. Αργότερα, όταν άρχισε να διαφαίνεται ότι οι συμφωνίες κατέρρεαν, έσωσε την κατάσταση πηγαίνοντας ο ίδιος στο Κάιρο και την Ιερουσαλήμ.
Με τη συμφωνία, το Ισραήλ αποχώρησε από τη χερσόνησο του Σινά και οι δύο χώρες σύναψαν διπλωματικές σχέσεις. Οι δύο ηγέτες τους τιμήθηκαν με το Νόμπελ Ειρήνης το 1978.
Μέχρι το 1980 ωστόσο, τα θέματα που κυριαρχούσαν ήταν οικονομικά: ο διψήφιος πληθωρισμός, τα επιτόκια που υπερέβαιναν το 20%, η τιμή του αερίου που ανέβαινε συνεχώς. Παράλληλα, η κρίση των ομήρων του Ιράν ήταν ντροπιαστική για την Αμερική. Τα προβλήματα αυτά αμαύρωσαν την προεδρία του Κάρτερ και υπονόμευσαν τις πιθανότητές του για μια δεύτερη θητεία.
Στις 4 Νοεμβρίου 1979, ισλαμιστές φοιτητές, πιστοί στον Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί, εισέβαλαν στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Τεχεράνη, έπιασαν ομήρους τους Αμερικανούς που βρίσκονταν εκεί και απαίτησαν την επιστροφή του σάχη Μοχαμάντ Ρεζά Παχλαβί στη χώρα του, προκειμένου να δικαστεί. Ο σάχης νοσηλευόταν εκείνη την περίοδο στις ΗΠΑ.
Οι Αμερικανοί αρχικά στήριξαν τον Κάρτερ, όμως η προσπάθεια διάσωσης των ομήρων, τον Απρίλιο του 1980 κατέληξε στον θάνατο οκτώ Αμερικανών στρατιωτών. Η τελική ταπείνωση για τον 39ο πρόεδρο ήταν ότι το Ιράν απελευθέρωσε τους ομήρους λίγα λεπτά αφού ορκίστηκε νέος πρόεδρος ο Ρίγκαν, στις 20 Ιανουαρίου 1981.
Σε μια άλλη κρίση, ο Κάρτερ μποϊκοτάρισε τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, το 1980, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή της τότε ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν. Αδιαφορώντας για το μποϊκοτάζ, οι Σοβιετικοί παρέμειναν στο Αφγανιστάν επί μία δεκαετία.