Τις εφιαλτικές στιγμές που έζησαν επί πέντε μέρες, μέσα στο σαπιοκάραβο που θα τους μετέφερε από τη Λιβύη στην Ιταλία και βυθίστηκε ανοιχτά της Πύλου, περιέγραψαν στις καταθέσεις τους οι διασωθέντες μετανάστες.
Όπως ανέφερε ένας 23χρονος από την Συρια: «Το πλοίο ήταν ένα ψαράδικο μπλε χρώματος, σκουριασμένο μήκους περίπου 25 μέτρων. Αρχικά με είχαν βάλει στο εσωτερικό του πλοίου, αλλά επειδή δεν μπορούσα να ανασάνω πλήρωσα 10 ευρώ σε ένα άτομο του κυκλώματος, το οποίο μετά δεν ξαναείδα και με μετέφερε στο κατάστρωμα. Ταξιδεύαμε για τέσσερις ημέρες. Μας έδιναν ελάχιστο φαγητό και νερό βρώμικο.»
Όπως φανερώνουν και οι φωτογραφίες λίγα λεπτά πριν από τη βύθιση, πάνω στο αλιευτικό οι μετανάστες ήταν στοιβαγμένοι δίχως να μπορούν ούτε να αναπνεύσουν.
Ένας 23χρονος επιβάτης του μοιραίου πλοίου από την Ιορδανία ανέφερε: «Υπολογίζω ότι ταξιδεύαμε περίπου 750 άτομα. Ο καπετάνιος είχε δορυφορικό τηλέφωνο και είχε λίστα τηλεφώνων από Ιταλία, Μάλτα, Ελλάδα, Λιβύη και Αίγυπτο. Όταν ήθελαν να μιλήσουν, έφερναν μία γυναίκα να μιλήσει αντί γι’ αυτόν. Ο καπετάνιος ήταν Αιγύπτιος και δεν βρίσκεται ανάμεσα στους διασωθέντες. Νομίζω ότι πέθανε στο ναυάγιο.»
Συνεχίζοντας περιέγραψε: «Στις 13 Ιουνίου το μεσημέρι άρχισε πολύς κόσμος να παραπονιέται, γιατί ήμασταν χωρίς φαγητό και νερό και πολλοί από τους επιβάτες πίστευαν ότι ο καπετάνιος είχε χαθεί και δεν ήξερε πού να πάει για να φτάσει στην Ιταλία και έτσι ο καπετάνιος αποφάσισε να καλέσει για βοήθεια τις ελληνικές αρχές. Πέρασαν δύο, τρία μεγάλα πλοία, που μας έδωσαν νερό και φαγητό. Κάποια στιγμή το βράδυ της ίδιας ημέρας, ήρθε ένα σκάφος του Λιμενικού για βοήθεια και ξαφνικά το σκάφος πήρε κλίση και αρχίσαμε να βυθιζόμαστε και βρεθήκαμε στο νερό.»
Επί πέντε ημέρες ταξίδευαν σε άθλιες συνθήκες. Την Τρίτη, λίγες ώρες πριν το σκάφος βυθιστεί, πολλοί από τους μετανάστες κατάλαβαν ότι δεν θα έφταναν ποτέ στον προορισμό τους.
Τα λεπτά που ακολούθησαν μετά την βύθιση, εφιαλτικά για τους περισσότερους από τους 95 μετανάστες, που διασώθηκαν.
Συγκλονίζει η περιγραφή ενός 20χρονου από την Συρία για το δυστύχημα: «Άκουσα από το δορυφορικό τηλέφωνο ότι ένα αμερικανικό πλοίο και ένα εμπορικό πλοίο ρώτησαν αν θέλαμε βοήθεια και ο καπετάνιος ο δικός μας αρνήθηκε κάθε είδους βοήθεια και προσπάθησε να φύγει. Ο κόσμος ήταν πολύς και κάποια άτομα φοβήθηκαν και μετακινήθηκαν προς τη μία πλευρά και τότε το σκάφος πήρε κλίση. Τότε πήγαν από την άλλη πλευρά με αποτέλεσμα το σκάφος να πάρει κλίση στην άλλη πλευρά και να βυθιστεί. Όσοι πρόλαβαν πήδηξαν στη θάλασσα και οι υπόλοιποι πνίγηκαν μέσα στο πλοίο.»
Οι περισσότεροι μετανάστες στις καταθέσεις τους αναγνώρισαν τους Αιγύπτιους διακινητές, οι οποίοι μάλιστα καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού τους κακομεταχειρίζονταν.
Για τον ρόλο των διακινητών μίλησε και ένας 24χρονος Παλαιστίνιος: «Αναγνωρίζω το άτομο με τον αριθμό 56. Το άτομο αυτό μας φώναζε και μας έδινε διαταγές. Αυτό το άτομο μας έδινε φαγητό μόνο αν του δίναμε λεφτά, μας έβριζε και μας χτυπούσε. Έκανε παρέα συνέχεια με τον καπετάνιο.»
Το ταξίδι για ένα καλύτερο αύριο από την θάλασσα, παραλίγο να τους στοιχίσει τη ζωή. Τώρα ευελπιστούν το καινούργιο ταξίδι από τη στεριά, να έχει καλύτερο προορισμό.
πηγή: ANT1