Από το Ακρωτήρι Σπαθί φαίνεται απέναντι η στεριά στη Λακωνία και η θαλάσσια έκταση που χωρίζει τα Κύθηρα από την Πελοπόννησο .Αλλά από εκεί ψηλά φαίνεται και η τρομακτική ξηρασία που «χτύπησε» ιδιαίτερα το βόρειο τμήμα του νησιού, εκεί που ακόμα και τα πουρνάρια είναι ξερά, αφού έβρεξε πολύ λιγότερο από ό,τι στον νότο.
Η καλλιέργεια στα βόρεια του νησιού γίνεται ακόμα σε αναβαθμίδες, τα ελαιόδεντρα, πολλά από τα οποία είναι αιωνόβια δείχνουν πολύ ταλαιπωρημένα , οι καρποί είναι μικροί, σαν κουκούτσια και χωρίς ζωμό. Σε αλλά σημεία έχουν μαυρίσει πριν την ώρα τους που είναι σε δύο μήνες από σήμερα .
«Ο καρπός δεν μπορεί να μεγαλώσει, το δέντρο μαζεύει όλο το νερό από τους καρπούς για να ζήσει και έτσι οι ελιές είναι αφυδατωμένες», δηλώνει ο πρόεδρος του συνεταιρισμού Ποταμού, Παναγιώτης Σουρής. Εκείνος και οι συνεταίροι του έχουν εκσυγχρονίσει τον συνεταιρισμό τους αλλά τώρα πρέπει να τα βάλουν με τον θεό καθώς στα βόρεια Κύθηρα εξαφανίζεται η υγρασία. «Στα τέλη Αυγούστου έπεσαν εδώ 15 χιλιοστών βροχής έναντι 17 εκατοστών που έπεσαν στα νότια Κύθηρα», εξηγεί.
Μία αγγλική γέφυρα συνδέει τα βόρεια με τα νότια Κύθηρα και τις αναβαθμίδες του βορρά με τον κάμπο του νότου. Στον κάμπο του Λειβαδιού όπως λέγεται το ομώνυμο χωριό η ελιά δίνει τον τόνο .Κι εδώ δεν ποτίζεται και η σοδειά λίγο έλειψε να καταστραφεί όπως στο βορρά.
«Ήμασταν τυχεροί που έβρεξε και σωθήκαμε, άντεξαν τα δέντρα από την ξηρασία των 80 ημερών και με τη βροχή σώθηκαν», δήλωσε ο πρόεδρος του συνεταιρισμού Λειβαδίου, Νικόλαος Στάθης, ο οποίος έπεισε τριάντα νέους αγρότες να μπουν στον συνεταιρισμό που προχώρησε σε επενδύσεις αλλά από μία άποψη είχε υπολογίσει χωρίς τον ξενοδόχο, την κλιματική κρίση.
«Πέρυσι η ανομβρία οδήγησε όχι μόνο στο να μην κάνουμε εξαγωγές αλλά να μην έχουμε λάδι να φάμε», εξηγεί.