Η μοτοσυκλέτα δεν είναι μόνο πηγή απολαύσεων. Μερικές φορές μπορεί να προκαλέσει και κρύο ιδρώτα. Μια στροφή που αντιμετωπίστηκε επιπόλαια, μια απότομη κίνηση για ν’ αποφευχθεί ένα ξαφνικό εμπόδιο ή το βρώμικο οδόστρωμα, μπορούν να προκαλέσουν απώλεια πρόσφυσης ή, όπως είναι γνωστότερη, «γλίστρημα». Σ’ αυτές τις έκτακτες περιστάσεις, όπου υπάρχει ο κίνδυνος της πτώσης, πρέπει να διατηρεί κανείς την ψυχραιμία του.
«Η βασική συμβουλή που μπορώ να δώσω στο μέσο μοτοσυκλετιστή, αναφέρει ο Wayne Gardner, είναι να μην πανικοβληθεί: αν υποκύψει στο φόβο, είναι πιο εύκολο να κάνει λάθος. Έτσι, παρά την κατανοητή ανησυχία, αν δε θέλει να πέσει, πρέπει να διατηρήσει την ψυχραιμία του. Καταρχήν πρέπει ν’ αποφύγει την απότομη επιβράδυνση ή, ακόμη χειρότερα, να «πέσει στα φρένα». Οποιοσδήποτε απ’ αυτούς τους χειρισμούς, θα προκαλέσει μια ακόμη αλλαγή «στησίματος» στη μοτοσυκλέτα, επιδεινώνοντας την ήδη επισφαλή ισορροπία της. Καλύτερο είναι ν’ αποφεύγει κανείς τα «γλιστρήματα», παρά να προσπαθεί να τα επανορθώσει».
Πρόσκληση για φρόνηση απευθύνει και ο Randy Mamola: «Στο δρόμο είναι καλύτερα να μην «το παραξηλώνει» κανείς, έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να μάθει τίποτα. Αν θέλει κανείς να κάνει δοκιμές για να βελτιώσει την οδήγησή του, είναι καλύτερα να πάει σε μια πίστα, όπου πραγματικά μπορεί να βελτιωθεί σε σημαντικότατο βαθμό η τεχνική οδήγησης. Πάντως, όταν σημειώνεται το γλίστρημα, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να εκσφενδονιστεί ο αναβάτης πάνω από τη μηχανή. Χρειάζεται λοιπόν μεγαλύτερη πίεση στα μαρσπιέ και στο τιμόνι. Ωστόσο, όταν η απώλεια πρόσφυσης είναι πολύ ισχυρή, το να παραμείνει ο αναβάτης πάνω στη μοτοσυκλέτα του είναι μόνο ζήτημα τύχης. Το «ακροβατικό» που έκανα στο Μιζάνο το 1975 δεν είχε καμία σχέση με τις ικανότητές μου. Εκείνη τη φορά, μόνο ο Θεός με κράτησε στη σέλα».
Πηγή: togaraz.gr