O Σαμαράς απογοήτευσε στη Θεσσαλονίκη εκείνους που διακινούσαν η περίμεναν ότι θα εξαγγείλει πολύ γενναίες αλλαγές στην υφιστάμενη πολιτική.
Μάλιστα ακόμη και στο εσωτερικό της Ν.Δ δεν είναι λίγοι εκείνοι που σχολιάζουν ότι κατ ουσίαν, δηλώνοντας αδυναμία αλλαγής του κέντρου βάρους της ασκούμενης πολιτικής, προκήρυξε τις εκλογές.
Δύο είναι λοιπόν τα σενάρια που χρήζουν ανάλυσης από εδώ και πέρα.
—Είτε ο Σαμαράς και η κυβέρνηση «έφαγαν ξύλο και απαγορευτικό στο Παρίσι» για τις αλλαγές που σχεδιάζουν και με τα αφτιά κατεβασμένα παραδόθηκαν στην πολιτική… ειμαρμένη,
—είτε πρόκειται για τακτικό ελιγμό που υποκρύπτει τα σημαντικά που έρχονται μέχρι τα Χριστούγεννα.
Ποια είναι αυτά;
—Πρώτον η θετική αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας από την τρόικα.
Δεύτερον το θετικό τέλος με τα stress tests των τραπεζών
–Τρίτον την ουσιαστική και έγγραφη –κατά τις προθέσεις Σαμαρά- εκκίνηση της συζήτησης για την αναδιάρθρωση του χρέους.
Τέταρτον και ποιο ουσιαστικό τη διαφαινόμενη αλλαγή πλεύσης της Ευρώπης προ του κινδύνου να διαλυθεί από την οικονομική κρίση και συντριβεί από λάθη τακτικής στη γεωστρατηγική σκακιέρα.
Αν ισχύει το σενάριο της παράδοσης στη ζοφερή πραγματικότητα τότε οι εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί.
Ο Σαμαράς όμως , έχει δείξει ότι μέχρι στιγμής είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει.
Επίσης έχει φροντίσει να μην ανοίγει τα χαρτιά του για τις συνεννοήσεις που κάνει με Ευρώπη και Αμερική.
Έχει έναν τουλάχιστον άσσο κρυμμένο στο μανίκι του αυτή την ώρα . Τον άσσο της αναδιάρθρωσης του χρέους
Γι αυτό και προτίμησε την ελεγχόμενη απογοήτευση των υψηλών προσδοκιών και της χαμηλής ανταπόκρισης στη ΔΕΘ προκειμένου να παραμείνει στις ράγες η τελική διαπραγμάτευση. Μετά θα κριθούν όλα.