Εντείνονται καθημερινά οι πιέσεις που δέχεται ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου να «βγει μπροστά» για να μην επιτρέψει στον Ευάγγελο Βενιζέλο να διαλύσει το κόμμα και να ιδρύσει τη Δημοκρατική Παράταξη.
Με μοχλό πίεσης τις 4.000 υπογραφές που συγκέντρωσαν τα πιστά στον Γιώργο Παπανδρέου στελέχη προκειμένου να ζητήσουν συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και όχι της Δημοκρατικής Παράταξης, ο πρώην πρωθυπουργός καλείται να τοποθετηθεί με σαφήνεια για τις πολιτικές εξελίξεις.
Όλοι περιμένουν τη δημόσια ομιλία του στις 24 Οκτωβρίου στο Ηράκλειο της Κρήτης στα εγκαίνια της έκθεσης «Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή» που διοργανώνεται με φορέα το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου για τα 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ.
Θα κηρύξει τον πόλεμο ή θα συνεχιστούν οι τουφεκιές;
Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Παπανδρέου αμφιταλαντεύεται για την ένταση με την οποία θα ζητήσει την αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ και αν τελικά θα συνταχθεί με το… λαϊκό αίσθημα και τις αποφάσεις των νομαρχιακών επιτροπών, ζητώντας και αυτός να μη γίνει ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, τουλάχιστον έως ότου γίνει το αντίστοιχο συνέδριο στο οποίο το ΠΑΣΟΚ θα αποφασίσει την τύχη του.
Προφανώς, είναι σαφές, και ο κ. Παπανδρέου το γνωρίζει, όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ του Koolnews.gr, ότι εφόσον ζητήσει συνέδριο του ΠΑΣΟΚ κηρύσσει και επισήμως τον πόλεμο στη Χαριλάου Τρικούπη και τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος σχεδόν καθημερινά πλέον εξαπολύει -σε κάθε ευκαιρία- ευθείες ή πλάγιες βολές σε βάρος του.
Χαρακτηριστικά, την Πέμπτη το βράδυ, στην πρώτη εκδήλωση της Δημοκρατικής Παράταξης ο κ. Βενιζέλος σημείωσε ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει πρόβλημα εσωτερικό, «όχι αυτό που φαίνεται, είναι πολύ μικρές οι προσωπικές φιλόδοξες στρατηγικές και δεν έχουν καμία σημασία στη ροή της ιστορίας». Και πρόσθεσε: «Φυσικά υπάρχουν και φαινόμενα ανεξήγητα και προκλητικά. Δεν είναι δυνατόν να ζητούν τα ρέστα για πολιτικές επιλογές μεγάλης σημασίας, για ιστορικούς αναπροσανατολισμούς της παράταξης και της χώρας αυτοί που έλαβαν τις αποφάσεις ή που τις στήριξαν ή που δεν είχαν το θάρρος να διατυπώσουν τον κριτικό τους λόγο όταν ελήφθησαν οι αποφάσεις».