Τα σενάρια, για την επόμενη μέρα της Ελλάδας στη μεταμνημόνιο εποχή, που εξετάζονται από τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης στις Βρυξέλλες είναι βασικά τρία, όπως μεταδίδει το Reuters, και στα οποία αναζητείται μία ισορροπία ανάμεσα στην εσωτερική πολιτική σκηνή στην Ελλάδα και τον καθησυχασμό των αγορών.
Τα τρία σενάρια:
Το πρώτο σενάριο, προβλέπει ότι τα χρήματα του ΤΧΣ θα επιστραφούν στον EFSF και η Ελλάδα θα αιτηθεί μια Ενισχυμένη Προληπτική γραμμή Στήριξης (ECCL) από τον ESM – το διάδοχο του EFSF. Αυτή η λύση θα επιτρέψει στην Ελλάδα να υποστηρίξει ότι δεν βρίσκεται πλέον σε πρόγραμμα, ενώ η Ευρωζώνη μπορεί να αυξήσει το ποσό πάνω από τα 11 δισ. εφόσον χρειαστεί, με καθαρούς όρους και προϋποθέσεις για τη χρήση των χρημάτων.
Ωστόσο η λύση αυτή προϋποθέτει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να υπογράψει ένα «μνημόνιο συνεννόησης» κάτι που είναι πολιτικά ευαίσθητο στην Ελλάδα, με δεδομένο ότι το μνημόνιο που εφαρμόστηκε από τη χώρα περιελάμβανε συγκεκριμένα μέτρα λιτότητας τα οποία είχαν απαιτήσει οι δανειστές και αντιμετωπίστηκε από αρκετούς Έλληνες ως ένδειξη “απώλειας της εθνικής κυριαρχίας”. Για να υλοποιηθεί η λύση αυτή θα χρειαστούν 5 εβδομάδες.
Η δεύτερη επιλογή που αναφέρει το Reuters απαιτεί λιγότερο χρόνο, τρεις εβδομάδες.
Με βάση αυτό το σενάριο η χρήση του μαξιλαριού του ΤΧΣ θα επεκταθεί πέραν του 2014 και θα αλλάξουν τα έγγραφα προκειμένου να επιτρέπεται να αξιοποιηθούν για την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους και όχι μόνο για τις τράπεζες. Ετσι, τα χρήματα θα γίνουν ένα «μαξιλάρι» στο οποίο θα μπορεί να στηριχθεί η Ελλάδα. Αυτό όμως θα έχει μέγεθος έως 11 δισ. ευρώ.
Το EFSF θα μπορεί να πάρει πίσω τα ομόλογα δίνοντας μετρητό στην Αθήνα αν η τελευταία πετύχει τους συμφωνημένους στόχους, αλλά δεν θα υπάρξει ανάγκη για υπογραφή Μνημονίου. Αν η Ελλάδα δεν πετύχει τους στόχους, δεν θα πάρει τα χρήματα, αλλά το ποσό θα παραμένει στην άκρη για να αξιοποιηθεί όποτε επιτευχθούν οι στόχοι. Η Κομισιόν θα παρακολουθεί την πορεία των μεταρρυθμίσεων με βάση τους κανόνες της ΕΕ, ενώ ο ρόλος της ΕΚΤ και του ΔΝΤ θα πρέπει να προσδιοριστούν. Το ΔΝΤ θα έχει στην καλύτερη περίπτωση ρόλο «παρατηρητή».
Η τρίτη λύση, είναι να επεκταθεί το τρέχον πρόγραμμα για διάστημα 6-15 μηνών και θα χρειαστούν 2-3 εβδομάδες για να εγκριθεί. Αυτό θα έδινε στην Ελλάδα περισσότερο χρόνο για να καλύψει τα κριτήρια και να απελευθερωθεί η τρέχουσα δόση του 1,8 δισ. του υπάρχοντος προγράμματος, η οποία θα χαθεί εάν δεν εκταμιευθεί μέχρι τέλος του χρόνου.
Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης μπορούν μετά να συμφωνήσουν ότι τα 11 δισ. του ΤΧΣ θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς αφού πρώτα επιστραφούν στον EFSF, με επέκταση του πακέτου κατά ένα χρόνο.
Λόγω της επιστροφής των χρημάτων στον EFSF ο δείκτης χρέος/ΑΕΠ θα μειωθεί. Με τη λύση αυτή θα πρέπει να διευκρινιστεί ο ρόλος του ΔΝΤ ενώ η αναφορά σε μνημόνιο μπορεί να αποφευχθεί με τη χρήση του όρου «επιστολή προθέσεων». Αλλά αυτή η λύση θα έχει το πολιτικό κόστος ότι η Ελλάδα θα παραμείνει κάτω από πακέτο διάσωσης.