Μια βαθιά εξομολόγηση για τις δύσκολες καταστάσεις, που έχει βιώσει και τη λύτρωση, που βρήκε εκεί που δεν την περίμενε, εξομολογείται η αγαπημένη ερμηνεύτρια Ελένη Βιτάλη, σε πρόσφατη συνέντευξή της.
«Τέσσερα – πέντε υπνοστεντόν την ημέρα για να κοιμηθώ. Άλλος με μισό και δεν ξυπνά. Με παρακαλούσε η μάνα μου να πάμε στην εκκλησία του Χριστού στα Σπάτα, αλλά δεν την άκουγα. Πήγαμε τελικά με τον πατριό μου τον Λυκούργο και οι τρεις. Μπαίνοντας στην εκκλησία, αντί να σταθώ ίσια, κάτι με οδηγούσε δεξιά. Βλέπω τον Χριστό απέναντί μου, έχω την ίδια εικόνα, και με πιάνει ένα κλάμα ατέλειωτο, λυτρωτικό. Όταν πήγα σπίτι, είπα «το χρειάζομαι τώρα το χάπι; Γιατί; Είχα εξαρτηθεί για τη σωτηρία του ύπνου. Όμως εκείνη η ημέρα ήταν διαφορετική. Τελικά, κορίτσι μου, όλα από το μυαλό περνάνε».