Ο Βαλεντίνος αν και προειδοποιήθηκε για τις αντιπαγανιστικές του διαθέσεις, δεν υποχώρησε και συνέχισε να παντρεύει τους πιστούς, μέχρι που βασανίστηκε και θανατώθηκε.
Η Καθολική Εκκλησία αναγνώρισε πολλούς αιώνες αργότερα τον Βαλεντίνο ως άγιο και όρισε την ημερομηνία λατρείας του στις 14 Φεβρουαρίου. Φυσικά η επιλογή της ημέρας δεν ήταν τυχαία γιατί την ίδια ημέρα (και μάλιστα για 2 ημέρες στις 14 και 15 Φεβρουαρίου) γιορταζόταν μια παγανιστική γιορτή έρωτα και γονιμότητας. Οι Καθολικοί ταύτισαν τον Αγιο Βαλεντίνο με τον έρωτα και το καλό τους μάρκετινγκ τον καθιέρωσε σαν τον Άγιο του Έρωτα.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αναγνώρισε τον άγιο αυτό και κράτησε σκληρή στάση απέναντι στη μόδα που πήγε να καθιερωθεί. Ωστόσο μετά από πολλά χρόνια και όταν πια ο Άγιος Βαλεντίνος έγινε το απόλυτο must του Φλεβάρη, αποφάσισε να δημιουργήσει τον δικό της άγιο.
Υπάρχει επομένως ο Άγιος Έρωτας, αλλά και Άγιοι προστάτες του Έρωτα, όπως ο Άγιος Υάκινθος στις 3 Ιουλίου και οι Άγιοι Ακύλας και Πρισκίλλα στις 13 Φεβρουαρίου, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να καθιερωθούν στην συνείδηση του κόσμου.
Έτσι λοιπόν εκτός από τους ερωτευμένους, στις 14 Φεβρουαρίου έχουν την τιμητική τους τα ανθοπωλεία, τα ζαχαροπλαστεία, οι μάγοι της γεύσης και λιχουδιάς, και φυσικά όσοι δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να εκφράσουν τον έρωτα τους με έναν τρυφερό, χαριτωμένο και αγαπησιάρικο τρόπο.
Η ελληνική εκδοχή της Γιορτής των Ερωτευμένων Ο Άγιος Υάκινθος
Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μνημονεύεται πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο και, όπως ήταν φυσικό, η ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν τον παραδέχτηκε. «Ο άγιος αυτός είναι για μας ανύπαρκτος. Είναι μια μυθοπλασία δυτικής προέλευσης», δηλώνουν άνθρωποι της Εκκλησίας. Με τη σειρά της και η Καθολική Εκκλησία στην αναθεώρηση του γενικού εορτολογίου της το 1969 υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου.
Όταν, όμως, ο ξενόφερτος άγιος άρχισε να μπαίνει για τα καλά και στη ζωή των Ελλήνων και η ημέρα αυτή να καθιερώνεται και στη χώρα μας ως η ημέρα των ερωτευμένων στα τέλη της δεκαετίας του '70 με πρωτοβουλία των ανθοπωλών, εκπρόσωποι της Εκκλησίας πρότειναν οι Έλληνες ερωτευμένοι να τιμούν και να γιορτάζουν αγίους που υπάρχουν στο ορθόδοξο εορτολόγιο.
Το 1994, ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της Ιεράς Συνόδου, Γιάννης Χατζηφώτης, πρότεινε να καθιερωθεί ως ημέρα των ερωτευμένων η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, που τιμάται στις 3 Ιουλίου. Ο Υάκινθος καταγόταν από την Καισάρεια της Καπαδοκίας και υπηρετούσε ως κουβικουλάριος (θαλαμηπόλος) του ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού. Άνθρωπος εμπιστοσύνης του αυτοκράτορα, ο Υάκινθος προσηλυτίσθηκε στον Χριστιανισμό, προκαλώντας την οργή του Τραϊανού, που όταν το έμαθε διέταξε να τον φυλακίσουν χωρίς να του δίνουν καθόλου φαγητό, εκτός κι αν ήθελε να φάει ειδωλόθυτα. Σαράντα μέρες πέρασε έτσι ο Υάκινθος, χωρίς να αγγίξει τα ειδωλόθυτα. Την 41η, όμως, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, σε ηλικία 20 ετών.
Στην καθιέρωση της 3ης Ιουλίου ως ημέρα του έρωτα και της ποίησης πρωτοστάτησε ο γνωστός τραγουδοποιός από τα Ανώγεια της Κρήτης, Λουδοβίκος των Ανωγείων, που μαζί με ανθρώπους του πνεύματος και των γραμμάτων προχώρησαν στην ανέγερση ενός ναού σε μια πανέμορφη τοποθεσία, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στον Ψηλορείτη. Μπροστά από το εκκλησάκι αυτό, που είναι το μοναδικό στην Ελλάδα αφιερωμένο στον Άγιο, κάθε καλοκαίρι πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με την επωνυμία Υακίνθεια.