Σε άρθρο του στους New York Times υπογραμμίζει: "Η Ελλάδα κατάφερε μετά από απίστευτες θυσίες να επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό παρά την ύφεση. Αυτό το πλεόνασμα εκτιμάται ότι σήμερα τρέχει με 1,5% του ΑΕΠ.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν ζητά την επιστροφή σε πρωτογενές έλλειμμα, όπως το καταλαβαίνω. Απλά προτείνει να της επιτραπεί να σταθεροποιήσει το πλεόνασμα σε αυτά τα επίπεδα. Αντιτίθεται στην αύξησή του στο 4,5% του ΑΕΠ, ένα ποσοστό που λίγες φορές επιτυγχάνεται στην ιστορία.
Τώρα μπορείτε να σκεφτείτε ότι το 3% του ΑΕΠ δεν είναι μεγάλο θέμα (για προσπαθήστε να βρείτε 500 δισ. δολάρια στις ΗΠΑ σε μια χρονιά με περικοπές δαπανών). Ωστόσο, δεδομένων των μακροοικονομικών το 3% είναι μεγαλύτερη υπόθεση από αυτό που δείχνει".
Σημειώνει ότι ο εξαναγκασμός της Ελλάδας στην καταγραφή τεράστιων δημοσιονομικών πλεονασμάτων σε αυτή φάση θα την οδηγήσει σε μια υπέρμετρη επιβάρυνση, η οποία θα ξεπερνά το άμεσο κόστος των ίδιων των πλεονασμάτων.
Σύμφωνα με την ανάλυση που κάνει, πρακτικά η τρόικα ζητά από την Ελλάδα να κάνει θυσίες της τάξης του 7,5 ή 8% του ΑΕΠ.