Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο που είχε δημοσιευτεί πριν δύο χρόνια για τις κρητικές καταβολές του κ. Στουρνάρα και για τη μητέρα του.
Συγκεκριμένα:
Οι αφηγήσεις συγγενών και χωριανών στους Λαμπιώτες και στου Καλογέρου του Αμαρίου, εξαντλούνται κυρίως στη μητέρα του υπουργού Φωτεινή Δασκαλάκη και στη γιαγιά του Παρασκευή Κοτζαμπασάκη, που από φτωχή οικογένεια παντρεύτηκε και μετακόμισε από το Καλογέρου στο κοντινό χωριό.
Παντρεύτηκε τον Αδάμ Δασκαλάκη και κάθισε στο σπίτι του στη γειτονιά των Δασκαλάκηδων, στη θέση Μετόχι των Λαμπιωτών. Εκεί γέννησε και τα δυο της κορίτσια, τη Φωτεινή και τη Στέλλα. Ο γάμος της, πέρα από το όνομά της, της χάρισε και ένα δεύτερο, αυτό της Αδαμάκενας, όπως συνηθιζόταν σε όλα τα χωριά…
Το πατρικό σπίτι της μάνας του Γιάννη Στουρνάρα έχει γίνει ερείπια στη γειτονιά. Θυμάμαι τη Φωτεινή, αναπολεί ο Γιάννης Κοτζαμπασάκης 70 χρονών στου Καλογέρου, εγώ παιδί με κοντά παντελόνια και αυτή μεγαλύτερη, κοπέλα. Ήμασταν και συγγενείς! Αξέχαστα, μια μέρα οι συγγενείς από το χωριό μου έδωσαν τρόφιμα, άλλοι λάδι, άλλοι αλεύρι, κρασί και δε θυμάμαι τι άλλο ήταν στα βουργιάλια, τα έβαλα στο γάϊδαρο και πήγα στους Λαμπιώτες. Δεν ξεχνώ το σπίτι που ήταν η οικογένεια της χωριανής μας της Παρασκευής: Μπήκα σε ένα σπίτι χαμηλό με μεσοδόκια και λεπίδα στη σκεπή και είχε ένα φούρνο στην αυλή…
Οι άνθρωποι στου Καλογέρου, ωστόσο, παρακολουθούσαν στενά την εξέλιξη της οικογένειας, ιδιαίτερα δε της Φωτεινής που μετά τον πόλεμο έφυγε για την Αθήνα, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στη μέχρι τότε μίζερη ζωή της στο χωριό. Είναι χαρακτηριστικές οι φράσεις που μένουν ως και σήμερα, του Κώστα Δραμιτινού ή Γιασόκωστα όπως βρισκόταν, για τις προόδους που επιτύγχανε στις σπουδές ο γιος της Φωτεινής Γιάννης Στουρνάρας. Έλεγε βλέποντας το μικρό παιδάκι στο χωριό: «Θα το θυμηθείτε, αυτό το κοπέλι θα γίνει μέγας και τρανός!»
Στους Λαμπιώτες η Φωτεινή, από μικρή εργαζόταν συμβάλλοντας στον προϋπολογισμό του σπιτιού. Την θυμάται ο χωριανός της Μανώλης Σταυρακάκης: Ο πατέρας μου ήταν μαραγκός αλλά και πολυτεχνίτης. Πριν φύγει για την Αθήνα ερχόταν στη δουλειά του πατέρα μου Βαγγέλη, έπλεκε καρέκλες και πληρωνόταν με το κομματιάτικο. Τότε δεν υπήρχαν λεφτά και την πλήρωνε με καρπό. Φτώχειες φοβερές… Αλλά εκείνο που δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου, ήταν όταν έκανα μια παραγγελιά στο σπίτι της, παιδί εγώ, και με κέρασε δυο καραμέλες! Τότε, ενθουσιασμένος από τις καραμέλες, παρακαλούσα την τύχη μου να με ξαναπάει για να μου δώσει άλλες δυο. Όμως δεν ξαναπήγα…
Φεύγοντας στην Αθήνα, η Φωτεινή εργάστηκε για πολλά χρόνια σε γιατρό και κατάφερε να αποταμιεύσει ένα σημαντικό ποσό που αργότερα το επένδυσε στην αγορά οικοπέδου. Γνώρισε και παντρεύτηκε τον Θανάση Στουρνάρα που ασχολούνταν με λογιστικά και οικονομικά θέματα και όταν δόθηκε η ευκαιρία, η μητέρα της Παρασκευή μετακόμισε από τους Λαμπιώτες στην Αθήνα κοντά στην κόρη της.
Τον Θανάση Στουρνάρα και την κόρη του Αμαλία θυμούνται στου Καλογέρου «να γιορτάζουν τις γιορτές του Πάσχα» το 1970. Όπως, οι κάτοικοι φέρνουν στη μνήμη τους τον υπουργό Οικονομικών να πηγαίνει στου Καλογέρου παιδάκι 5 με 6 χρονών, μαζί με τη γιαγιά του Παρασκευή…
Έφυγε μικρή από το χωριό που γεννήθηκε, όπως μικρός έφυγα και εγώ, στα 16 μου χρόνια. Δούλεψα μηχανουργός στα ναυπηγεία και στα εργοστάσια. Στην Αθήνα πήγα μια-δυο φορές από το σπίτι της οικογένειας Στουρνάρα. Γνώρισα το Θανάση, άντρα της Φωτεινής, και ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Η πεθερά του η Παρασκευή τον αγαπούσε υπερβολικά και πάντα έλεγε ο Θανάσης μου …»
Πηγή: madeincreta.gr
Διαβάστε επίσης:
