Η συγκλονιστική επιστολή της 21χρονης φοιτήτριας Ηλιάνα Μάγρα στους FT. Η αγωνία, ο φόβος, οι ψεύτικες ελπίδες.
Οι τελευταίες πέντε μέρες ήταν χειρότερες απ΄όλα όσα περάσαμε.
«Κύριε, Ανάμνηση. Οχι την ανάμνηση της ζωής πριν από την οικονομική κρίση που κυρίευσε από τότε μέχρι σήμερα η πολιτική. Τώρα όμως δεν μπορώ ούτε με δυσκολία να θυμηθώ πως ήταν η ζωή πριν από το βράδυ της Παρασκευής. Φόβος, είμαι τρομοκρατημένη για το αύριο. Ο,τι βλέπω τώρα είναι μαύρο. Η αβεβαιότητα ορίζει τις μέρες μας.
Οποια ελπίδα είχε απομείνει για ένα καλύτερο μέλλον καταστράφηκε σε λίγα λεπτά. Κοιτάζω την τριών ετών ανιψιά μου και ζηλεύω την άγνοια της, ζηλεύω την ηλικία της. Είμαι 21 ετών και τις τελευταίες ημέρες αισθάνομαι κουρασμένη από τη ζωή. Ένα δημοψήφισμα που δήθεν μου δίνει το δικαίωμα να ορίσω το μέλλον μου, μου το αφαιρεί.
Υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι στις ουρές στα ΑΤΜ και στα πρατήρια βενζίνης, υπάρχει σιωπή στους δρόμους, τα πρόσωπα των ανθρώπων είναι παγωμένα. Αυτή είναι η πραγματικότητα από την Παρασκευή το βράδυ. Υπάρχουν εδώ και πολύ καιρό άνθρωποι που κυριολεκτικά λιμοκτονούν. Ωστόσο, φαίνεται ότι αντί να βελτιωθεί η κατάστασή τους, θα έχουμε και εμείς οι υπόλοιποι την ίδια μοίρα.
Οι οικογένειες και οι φίλοι χωρίζονται σε δύο στρατόπεδα του «ναι» και του «όχι». Καλούμαστε να ασκήσουμε το δημοκρατικό δικαίωμα μας μέσω δημοψηφίσματος χωρίς να υπάρχει κάποια εξήγηση για το τι θα ακολουθήσει κάθε απόφαση. Βλέπω όλους όσοι γνωρίζω να είναι έτοιμοι να αναλάβουν αυτή την τεράστια ευθύνη. Μας παρατηρώ, να υποστηρίζουμε ατέλειωτα, όλοι υποστηρίζουν τη στάση τους με θέρμη, ενώ κυριαρχεί το εγώ στο μυαλό αλλά και στα λόγια, χωρίς κανείς να έχει ιδέα για το τι πραγματικά διακυβεύεται.
Όλοι θέλουμε να τερματιστεί η κρίση, όλοι ποθούμε την ανάπτυξη και την ευτυχία. Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που είδα τους γονείς μου χωρίς άγχος, τα καταστήματα που κλείνουν κάθε μήνα, τους ζητιάνους που πληθαίνουν στους δρόμους. Ανθρωποι που, πριν από την οικονομική κρίση, ποτέ δεν χρειάστηκαν να ζητιανέψουν για τίποτα. Ωστόσο οι τελευταίες πέντε ημέρες ήταν χειρότερες από ό, τι ήταν μέχρι τώρα. Λένε ότι το μόνο που ακούμε είναι προπαγάνδα αλλά έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας σε όλες τις πλευρές, τώρα τα πάντα φαίνεται να είναι ψέματα.
Αισθάνομαι ότι είναι σαν ένα τέλος. Το τέλος της ζωής μας, όπως εμείς την ξέραμε. Ναι, οι ζωές που, πριν από την Παρασκευή, πιστεύαμε ότι μπορούσαν να είναι καλύτερες τώρα συνειδητοποιούμε ότι ήταν καλύτερες τότε. Το μόνο πράγμα που πραγματικά ευχόμαστε είναι να μην υπάρχει κι άλλο χειρότερο»
Ηλιάνα Μάγρα
Θεσσαλονίκη, Ελλάδα