Ως προδιαγεγραμμένη αποτυχία περιγράφει η γερμανική Die Zeit το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε στις Βρυξέλλες κι αυτό, γιατί, όπως εξηγεί το νέο πακέτο προϋποθέτει, όπως και τα προηγούμενα, λιτότητα, μόνο που μετά το κλείσιμο των τραπεζών η οικονομική ζωή στην Ελλάδα έχει μπει για τα καλά σε ψύξη.
Αρα, όπως σχολιάζει, για να επιτευχθούν οι νέοι στόχοι, η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να κάνει κι άλλες περικοπές. Αυτό θα οδηγήσει στη μεγαλύτερη βύθιση της οικονομίας
κι ότι η Αθήνα θα αποτύχει στους στόχους του προγράμματος. Την ίδια ώρα, η επικαιροποιημένη έκθεση του ΔΝΤ που δημοσιοποιήθηκε χθες δεν έχει καμία σχέση με την έκθεση που είχε βγάλει το Ταμείο πριν από δύο εβδομάδες, καθώς τα νούμερα δεν είχαν λάβει υπόψη το κλείσιμο των τραπεζών.
Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρει η εφημερίδα στο κεντρικό της άρθρο, "αν η επιβολή μέτρων λιτότητας και οι διαρθρωτικές αλλαγές, στοιχεία που περιλαμβάνοντας και στα προηγούμενα προγράμματα, είναι αναγκαία για να δώσουν τόνωση στην ελληνική οικονομία, το συνολικό πρόγραμμα βαίνει προς αποτυχία πριν καν ξεκινήσει"
Σημειώνει, δε, πως ακόμη και το αμφιλεγόμενο ταμείο αποκρατικοποιήσεων δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία συμβολική παραχώρηση στους σκληροπυρηνικούς της Bundestag.
Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα έχει μπροστά της τουλάχιστον 30 χρόνια -όσο και η διάρκεια των ομολόγων της- για να πιάσει το στόχο των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ένα μέρος των χρημάτων θα προέλθει από την εκκαθάριση των τραπεζών. Το ότι με αυτήν την κατασκευή το ελληνικό κράτος θα «πουλήσει τα ασημικά» του σε τιμή ευκαιρίας είναι μάλλον απίθανο.
Πιθανόν λοιπόν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με τον τρόπο που εισάγονται στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής να είναι από δημοκρατική σκοπιά προβληματικές, όμως οικονομικά έχουν νόημα – άλλωστε το ότι η Ελλάδα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις είναι προφανές. Κι ατό σε συνθήκες ακραίας λιτότητας, κλειστών τραπεζών, αλλά και εκτιμήσεων για δραματικό "ξεχείλωμα" του χρέους.
Από αυτήν την τροχιά δεν υπάρχει διαφυγή. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αρέσκεται να λέει ότι η ελληνική οικονομία πέρυσι παρουσίασε μικρή ανάπτυξη. Αλλά αυτό που δεν αρέσκεται να λέει είναι ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ελληνικό κράτος δεν περιέκοψε τόσο πολύ τις δαπάνεςπ όσο πρωτύτερα.
Για να έχει η Ελλάδα μία ευκαιρία να εφαρμόσει τις δομικές μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει να χαλαρώσει η λιτότητα και να μειωθούν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτό σημαίνει όμως ότι οι πιστωτές θα πρέπει να διαγράψουν ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος από τα χρέη της χώρας – κάτι το οποίο ειδικά οι Γερμανοί δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να κάνουν. Γι' αυτό λοιπόν θα αποτύχει και αυτή η συμφωνία και η επόμενη σύνοδος κορυφής για την Ελλάδα είναι μόνο ζήτημα χρόνου.