Απορρίφθηκε από τον Άρειο Πάγο αίτηση αναίρεσης με την οποία ο ενοικιαστής ακινήτου που στεγάζεται εστιατόριο στη Βόρειο Ελλάδα ζητούσε να αναιρεθεί η απόφαση του Εφετείου με την οποία κρίθηκε ότι πρέπει να αποδώσει το ακίνητο στον ιδιοκτήτη λόγω καταγγελίας της μίσθωσης μετά από καθυστέρηση καταβολής των ενοικίων.
Ο ενοικιαστής είχε καθυστερήσει το 2008 να καταβάλει ενοίκια 8 μηνών χρωστώντας συνολικό ποσό 7,5 χιλιάδων ευρώ κάτι που συνεχίστηκε και αργότερα. Στα τέλη του χρόνου ο ιδιοκτήτης Δήμος της περιοχής κατήγγειλε τη σύμβαση και όπως προέβλεπε ο νόμος ο ενοικιαστής έπρεπε εντός μηνός να καταβάλλει τα οφειλόμενα διαφορετικά θα λύονταν η συμφωνία και θα έπρεπε να αποδώσει τη χρήση του. Ο ενοικιαστής κατέβαλλε τα οφειλόμενα μετά από την προθεσμία του ενός μηνός σε δυο δόσεις και σε διάστημα δυο ως έξι μηνών μετά την καταγγελία.
Ο δήμος είχε ζητήσει με αγωγή πέρα από την εξόφληση να του αποδοθεί και το ακίνητο.
Ο ενοικιαστής υποστήριξε ότι η καθυστέρηση εξόφλησης μετά τη λήξη της προθεσμίας οφείλονταν σε οικονομικές δυσχέρειες λόγω προβλημάτων υγείας συγγενικού του προσώπου και ότι η εφαρμογή των προθεσμιών οδηγούσε σε παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.
Ο ΑΠ θεωρώντας ορθή την εφετειακή απόφαση έκρινε ότι η αρχή της αναλογικότητας δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε ιδιωτικές διαφορές όπως είναι οι μισθωτικές και ότι η καθυστερημένη καταβολή των οφειλομένων μετά την παρέλευση των προθεσμιών επιφέρει με απόσβεση της οφειλής πλην όμως εξακολουθεί να υφίσταται η υποχρέωση για απόδοση του μισθίου ενώ για να συνεχιστεί η μίσθωση χρειάζεται νέα σύμβαση. Τέλος δέχθηκε 'ότι δεν ήταν καταχρηστική η άσκηση της αγωγής και απέκρουσε τους λόγους της υγείας συγγενικού προσώπου σημειώνοντας ότι η οικονομική δυσχέρεια δεν αποτελεί εύλογη αιτία μη καταβολής του μισθώματος και δεν τον απαλλάσσει από τις συνέπειες υπερημερίας.
