ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Τα 4 σενάρια για τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια

Τα σενάρια για τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια έχουν λάβει κυρίαρχη θέση στις συζητήσεις των επιτελείων των τραπεζών που εξετάζουν όλους τους πιθανούς τρόπους για να περιορίσουν το κόστος τους και να έχουν κέρδος από την διαχείρισή τους.

 

 

Η ανταλλαγή με σπίτι μικρότερης αξίας

Σύμφωνα με την εφημερίδα Δημοκρατία, η λύση που μελετάται θέλει τις τράπεζες αντί να προχωρούν σε εξώσεις και πλειστηριασμούς να προσφέρει στον δανειολήπτη ένα νέο σπίτι μικρότερης αξίας. Αυτό σημαίνει ότι ο δανειολήπτης θα δέχεται να εγκαταλείψει το σπίτι που έχει αγοράσει με το δάνειο που δεν μπορεί να αποπληρώσει με όφελος τη διαγραφή του χρέους που έχει ή μέρους του χρέους ανάλογα με τα ποσά που έχει καταβάλει ως τώρα και την αξία του νέου σπιτιού που θα του παραχωρεί η τράπεζα.

Το εν λόγω σχέδιο μελετάται καθώς οι τράπεζες επί της ουσίας δεν μπορούν να κινηθούν καθώς οι δανειολήπτες μέσω του νόμου Κατσέλη έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι υποθέσεις δανειοληπτών που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους φτάνουν τις 130.000 συνολικά και θα χρειαστούν ως και 15 ή και παραπάνω χρόνια μέχρι να εκδικαστούν και να ξεκαθαρίσει η υπόθεση.

Επέκταση έως τα 80 χρόνια

Το δεύτερο σενάριο που εξετάζουν τα επιτελεία των τραπεζών είναι η επέκταση της διάρκειας των δανείων ακόμα και ως τα ογδόντα έτη του δανειολήπτη από τα 75 που είναι σήμερα. Με αυτό τον τρόπο, οι δόσεις ειδικά των νέων σε ηλικία δανειοληπτών, θα μειωθούν σημαντικά και πολλά δάνεια θα είναι εφικτό να εξυπηρετηθούν.

Η ρήτρα κληρονομικότητας

Σε μία πιο ακραία εκδοχή του το παραπάνω σενάριο θέλει να υπάρχει και μία ρήτρα κληρονομικότητας που θα καθιστά τη διάρκεια του δανείου μεγαλύτερη. Με αυτό τον τρόπο η δόση του δανείου θα είναι μικρότερη και την εξυπηρέτηση του δανείου θα αναλάβουν και οι κληρονόμοι του δανειολήπτη, οι οποίοι θα έχουν συμφωνήσει και θα κάνουν αποδοχή της κληρονομιάς.

Ενοίκιο στην τράπεζα

Μία ακόμα ιδέα θέλει τα σπίτια όσων αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα στεγαστικά δάνειά τους να περιέρχονται στην ιδιοκτησία των τραπεζών και οι δανειολήπτες να έχουν πλέον μόνο τη χρήση πληρώνοντας ένα ενοίκιο.