Η πορεία του στον χώρο της μουσικής ήταν κάτι περισσότερο από μοναδική, γι' αυτό ο David Bowie έχει ήδη περάσει στο πάνθεον των μεγαλύτερων καλλιτεχνών.
Ήταν μία προσωπικότητα, που είτε μισούσες είτε λάτρευες φανατικά και αυτό αποδεικνύει ακριβώς την ιδιοφυΐα του. Δεν χαρακτηρίζεται τυχαία άλλωστε, ως "ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη".
Η μοναδικότητά του όμως και το προσόν του να είναι ένα βήμα μπροστά από τους άλλους, προφανώς και δεν εξαντλείτο στα επαγγελματικά του.
Ο συγγραφέας και φίλο του William Boyd γράφει στον Guardian για την τραγική είδηση του θανάτου του, αναπολώντας τη σχέση τους, αρχής γενομένης από την πρώτη φορά που τον συνάντησε.
Μεταξύ άλλων, αναφέρεται σε ένα περιστατικό, όπου ο Bowie εμφανίστηκε κρατώντας μία ελληνική εφημερίδα.
"Η δεκαετία που οι σχέσεις μας είχαν γίνει πιο αραιές, τελείωσε στη Νέα Υόρκη, λίγο πριν συμπληρώσει τα 60 χρόνια ζωής. Τον περίμενα σε ένα πάρτι στο ξενοδοχείο Tribeca. Καθώς έφτασα, τον είδα, να κατεβαίνει από ένα ταξί και να πληρώνει τον οδηγό. Τον χαιρέτισα, έχοντας μείνει έκπληκτος από το γεγονός ότι χρησιμοποιούσε αυτό το μέσο μεταφοράς. Τον ρώτησα, αν είχε πρόβλημα να μετακινείται με τα μέσα μεταφοράς, μέσα στην πόλη. 'Καθόλου', μου απάντησε, 'χρησιμοποιώ με μεγάλη ευχαρίστηση τα ταξί και το μετρό. Απλά κρατάω μία από αυτές', είπε δείχνοντάς μου μία ελληνική εφημερίδα. Ο κόσμος σκέφτεται 'Αυτός είναι ο David Bowie, όντως;'… αλλά μετά βλέπουν την εφημερίδα και λένε… 'μπα… αποκλείεται, μάλλον είνια κάποιος Έλληνας, που του μοιάζει".
"Το βρήκα εξαιρετική ιδέα. Τόσο απλή, τόσο αποτελεσματική και την ίδια στιγμή, τόσο cool και στυλάτη. Μία κίνηση, εντελώς χαρακτηριστική αυτού του άνδρα. Οπότε, μπορούμε να προσθέσουμε ακόμα μία κατηγορία στη μακρά λίστα όσων έκανε ο Bowie και θα τα θυμόμαστε για το στυλ τους. Δεν ήταν μόνο ένας αξέχαστος συνθέτης, παραγωγός, μουσικός και ερμηνευτής, αλλά κι ένας ηθοποιός, ένας καλλιτέχνης, συγγραφέας, οικονομικός παρατηρητής και όπως αποδεικνύεται – χωρίς να προκαλεί έμπνευση – και μάστερ στις μεταμφιέσεις".