Οργη έχει προκαλέσει στους Βρετανούς, και όχι μόνο, δημοσιογράφους το γεγονός ότι ο πρίγκιπας Γουίλιαμ και η Κέιτ Μίντλετον πήγαν κρυφά διακοπές στην Κουρσεβέλ και έδωσαν στη δημοσιότητα φωτογραφίες που επέλεξαν οι ίδιοι καιρό μετά την επιστροφή τους στη Βρετανία.
Ο αρθρογράφος της Daily Mail Πιρς Μόργκαν, σε άρθρο του κάνει πραγματικά με τα… κρεμμυδάκια τον Γουίλιαμ:
Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του Μόργκαν: «Χαλάρωσε Γουίλιαμ… »
«Δεν είναι εύκολο να είσαι μέλος της βρετανικής βασιλικής οικογένειας.
Εχω συναντήσει τα περισσότερα από τα κορυφαία μέλη της όλα αυτά τα χρόνια, από τη Βασίλισσα και την πριγκίπισσα Νταϊάνα μέχρι τον πρίγκιπα Κάρολο και την Καμίλα Πάρκερ-Μπόουλς. Είναι αλήθεια, και εγώ δεν θα άλλαζα τη ζωή που κάνω για να πίνω τσάι σε ακριβές βικτοριανές κούπες. Ζουν σε μια γυάλα, κάθε τους κίνηση και κάθε τους έκφραση αποτυπώνεται και μεταδίδεται από τα μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως και σερβίρονται στο κοινό που ανυπομονεί και περιμένει για κουτσομπολιό.
Αλλά, επίσης, όλα αυτά τα κάνεις με αντάλλαγμα υπερβολικές απολαβές.
Ζουν σε τεράστια παλάτια, πετούν με ιδιωτικά τζετ, σοφέρ τους μεταφέρουν οπουδήποτε θελήσουν με τα καλύτερα αυτοκίνητα στον κόσμο και υπάρχει ένας ατελείωτος στρατός υπαλλήλων που τους ακολουθεί σε κάθε τους βήμα.
Σε αντάλλαγμα όλων αυτών παραβρίσκονται σε δημόσιες παρελάσεις και συμμετέχουν σε παρόμοιες απίστευτες κουραστικές και βαρετές εκδηλώσεις.
Και συμφωνούν να παίξουν το παιχνίδι με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Αυτό το παιχνίδι είναι αρκετά απλό: Σε αντάλλαγμα για αυτές τις ημέρες που είναι… εκτός υπηρεσίας, συμφωνούν να κάνουν φωτογραφήσεις για γεγονότα τύπου γεννήσεις, αρραβώνες, γάμους, έναρξη διακοπών κτλ.
Στην πραγματικότητα, όμως, κατά τα τελευταία δύο χρόνια, το παλάτι γίνεται όλο και πιο επιθετικό με τον Τύπο, προσπαθώντας να ελέγξει τι λέγεται και τι όχι για τους βασιλείς.
Εχουν λίγο πολύ προσπαθήσει να απαγορεύσουν στο βρετανικό Τύπο να τραβά φωτογραφίες του Γουίλιαμ και της Κέιτ οπουδήποτε. Επιτρέπουν μόνο όταν βρίσκονται κάπου στο πλαίσιο των δημοσίων καθηκόντων τους, ένα προνόμιο που κανένα άλλο πρόσωπο της βρετανικής δημόσιας ζωής δεν έχει, αν και πολύ θα το ήθελε.
Αλλά τώρα πήγαν ένα -σημαντικό- βήμα παραπέρα.
Σήμερα (σ.σ. χθες δηλαδή) αποκαλύφθηκε ότι ο Δούκας και η Δούκισσα του Κέιμπριτζ πήγαν κρυφά μαζί με τα δυο μικρά παιδιά τους διακοπές στις γαλλικές Αλπεις.
Προσκάλεσαν μόνο έναν εκπρόσωπο του τύπου, ευνοείται ήταν φωτογράφος, από το Associated Press, ο οποίος φωτογράφισε την οικογένεια στις γαλλικές Αλπεις.
Αυτός ο φωτογράφος που απαθανάτισε το βασιλικό ζεύγος, στη συνέχεια τις παρέδωσε στο παλάτι το οποίο διάλεξε πολύ προσεκτικά έξι από αυτές οι οποίες δόθηκαν στη δημοσιότητα αφού το ζευγάρι επέστρεψε στη Βρετανία.
Η κίνηση αυτή έγινε μετά από μια άλλη σειρά ενεργειών του Γουίλιαμ και της Κέιτ που είχαν σαν στόχο να ελέγξουν τις φωτογραφίες της οικογένειάς τους που βγαίνουν στη δημοσιότητα. Αν θυμάστε παρέκαμψαν τους φωτογράφους και έδωσαν στη δημοσιότητα φωτογραφίες από την πρώτη ημέρα στο σχολείο του πρίγκιπα Τζορτζ και τις πρώτες φωτογραφίες της Σάρλοτ, τις οποίες είχε βγάλει μόνη της η Κέιτ.
Επομένως ποιο είναι το πρόβλημα, σ' ακούω να κλαις;
Λοιπόν, το πρόβλημα είναι αυτό: Ο πρίγκιπας Γουίλιαμ σιχαίνεται τον Τύπο και όλο αυτό είναι μια σκόπιμη και απαράδεκτη προσπάθεια να τον αλυσοδέσει και να τον ελέγξει.
Ο Γουίλιαμ άρχισε να απεχθάνεται το μεγαλύτερο μέρος της τέταρτης εξουσίας όταν η μητέρα του σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1997, κατηγορώντας τους παπαράτσι που την ακολουθούσαν, για το θάνατό της.
Καταλαβαίνω γιατί αισθάνεται έτσι, και δεν τον κατηγορώ γι 'αυτό.
Αν και εγώ είχα χάσει τη μητέρα μου, υπό τις συνθήκες αυτές, ίσως αισθανόμουν τα ίδια και συμπεριφερόμουν με ακριβώς τον ίδιο τρόπο – ακόμα κι αν δεν πιστεύω ότι αυτοί οι φωτογράφοι προκάλεσαν το δυστύχημα και ας γνωρίζω την περίπλοκη σχέση -να το θέσω κομψά- που είχε η Νταϊάνα με τους παπαράτσι.
Τους αγαπούσε πολύ όταν χρειαζόταν να τους χρησιμοποιήσει για να στείλει τα μηνύματά της, αλλά τους μισούσε όταν ένιωθε παγιδευμένη από τη συνεχή παρουσία τους στη ζωή της.
Κάποτε είχα ένα ιδιωτικό γεύμα με τον Γουίλιαμ, όταν ήταν 13 ετών και τη μητέρα του, στο Κένσικτον. Ηταν μια σουρεαλιστική εμπειρία. Ημασταν οι τρεις μας και ο PR της Νταϊάνα, καθισμένοι σε ένα τραπέζι στο οποίο μας σέρβιρε ο αγαπημένος μπάτλερ της πριγκίπισσας Πολ Μπαρέλ.
Επί δυο ώρες συζητήσαμε τα πάντα, από τις πιθανότητες ο Κάρολος να γίνει βασιλιάς – «Νομίζω ότι θα είναι πιο ευτυχισμένος αν πάει να ζήσει στην Τοσκάνη» είπε η Νταϊάνα – αλλά και για το πριβέ τσάι που είχε ο Γουίλιαμ με την Πάμελα Αντερσον και την Σίντι Κρόφορντ στο παλάτι.
Στη συνέχεια με πήγε στο παράθυρο για να μου δείξει διάφορες μοτοσικλέτες και βανάκια που την είχαν στήσει έξω από το παλάτι αδημονώντας να την δουν να βγαίνει και να την φωτογραφίσουν.
«Τους ξέρω όλους και έχω και τους αριθμούς των πινακίδων τους», μου είπε. «Νομίζουν ότι είμαι ηλίθια αλλά ξέρω ποιοι είναι όλοι. Θα υποστηρίξει ένα νομοσχέδιο κατά της καταδίωξης, αύριο».
Ο Γουίλιαμ άκουγε με προσήλωση όλα αυτά.
«Γιατί πρέπει να κυνηγούν τη μητέρα μου τόσο πολύ;» ρώτησε. «Είναι άδικο για εκείνη», συμπλήρωσε.
Εγραψα στο ημερολόγιό μου (αργότερα δημοσιεύθηκε σε ένα βιβλίο) τότε: «Ήμουν διχασμένος ανάμεσα στο αν πρόκειται για μια γνήσια ανησυχία ενός νεαρού άνδρα να προστατεύσει γενναία τη μαμά του ή αν πρόκειται για ένα προαίσθημα που έχει ότι μια μέρα θα είναι εκείνος ο οποίος θα κυνηγούν επιθετικά οι παπαράτσι. Πώς μπορείς να εξηγήσεις σε ένα 13χρονο ότι πουλάει σε εφημερίδες και, ως εκ τούτου, είναι ένα πολύτιμο αγαθό για τους φωτογράφους και τους εκδότες;».
Οπότε όχι, δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι τον επόμενο χρόνο από το θάνατο της μητέρας του, η δυσπιστία και η αντιπάθεια του Γουίλιαμ για τον Τύπο εντάθηκε.
Αλλά το πρόβλημα είναι ότι μια μέρα θα γίνει βασιλιάς, και θα πρέπει να αποδεχθεί ότι ενώ τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μπορεί να είναι ενοχλητικά, είναι επίσης ένας ανεκτίμητος υποστηρικτής του ίδιου και του παλατιού γενικότερα.
Είναι, επίσης, τα μάτια και τα αυτιά των υπηκόων του που έχουν νόμιμο δικαίωμα να γνωρίζουν πώς οι βασιλείς περνούν το χρόνο τους και ποιος πληρώνει γι 'αυτά.
Είμαι υποστηρικτής του παλατιού.
Η Βασιλική Οικογένεια, κατά τη ταπεινή μου γνώμη είναι θαυμάσια και ελπίζω ότι θα συνεχίσει να βασιλεύει για πολλές εκατοντάδες χρόνια.
Αλλά θα μαραθεί και θα «πεθάνει» πολύ γρήγορα, αν το κοινό και τα μέσα ενημέρωσης χάσουν το ενδιαφέρον τους για εκείνη.
Η εισβολή του τύπου, όπως πολλές φορές ο Γουίλιαμ θεωρεί την προσοχή που του δίνουν τα μέσα, αποτελεί βασικό μέρος της μηχανής που κινεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον για την βρετανική βασιλική οικογένεια.
Είναι μέρος της συμφωνίας, ένα αντάλλαγμα για τον εκπληκτικά πλούσιο τρόπο ζωής που ο ίδιος και η οικογένειά του απολαμβάνουν.
Η οργή του Γουίλιαμ τροφοδοτήθηκε από τις πρόσφατες κριτικές που του ασκήθηκαν ότι ο ίδιος είναι και τόσο… δουλευταράς αφού είχε μόνο 80 ώρες πτήσεις το μήνα ως πιλότος ελικοπτέρου ασθενοφόρου.
Μάλιστα, αυτή η είδηση είχε σκάσει τη στιγμή που είχε μόλις αποκαλυφθεί ότι ο 94χρονος πρίγκιπας Φίλιππος, είχε εκτελέσει 250 βασιλικά καθήκοντα μέσα στο 2015, περισσότερα από οτι ο Γουίλιαμ, η Κέιτ και ο Χάρι μαζί!
Αυτή η είδηση προέκυψε την ίδια στιγμή που η ετήσια έρευνα των Royals αποκάλυψε πρίγκιπας Φίλιππος, ο οποίος είναι 94, χρονισμένος μέχρι 250 βασιλικά του καθήκοντα το 2015 – περισσότερο από ό, τι William, Kate και Harry μαζί.
Ετσι, η γενική εντύπωση ήταν ότι ο Γουίλιαμ δεν δίνει τον καλύτερό του εαυτό.
Αυτές οι μυστικές διακοπές για σκι ήταν ο δικός του τρόπος να υψώσει το μεσαίο του δάχτυλο σε όλους αυτούς που του έκαναν κριτική.
Αλλά το μόνο που θα πετύχει είναι σκληρότερη κριτική και μεγαλύτερο ανταγωνισμό ανάμεσα στα μέσα ενημέρωσης και τους βασιλιάδες, σε μια στιγμή, μάλιστα, που ειλικρινά, είναι λιγότερο εκτεθειμένοι στον Τύπο παρά ποτέ.
Αν συνεχίζει να ξαναγράφει τους κανόνες συνδιαλλαγής με τον Τύπο, τότε θα μάθει πραγματικά τι θα πει εισβολή του Τύπου, με τον τρόπο που ούτε η μητέρα του είχε υπομείνει.
Και κανείς δεν θέλει να συμβεί πάλι αυτό. Ο Γουίλιαμ ήταν πάντα πεισματάρης.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος που είχαμε τότε τον θυμάμαι να λέει στην Νταϊάνα: «Μπορώ να έχω λίγο κρασί, μαμά;».
«Όχι Γουίλιαμ, μα τι σκέφτεσαι» του απάντησε, με την αγανάκτηση και τον τρόμο ζωγραφισμένα στο πρόσωπό της.
«Μα μαμά, αφού πίνω συνέχεια», της απάντησε.
«E…, όχι δεν πίνεις και δεν μπορείς να πιεις», του είπε τρομοκρατημένη.
«Ναι μπορώ», είπε με ένα σατανικό χαμόγελο.
Και όντως ήπιε.
Είναι ένας προνομιούχους και κατ' εμέ πολύ συμπαθής νεαρός που χρησιμοποιεί τα πάντα για να κερδίσει αυτό που θέλει, με τον δικό του τρόπο.
Αλλά πρέπει να ηρεμήσει, να αναγνωρίζει ότι ο Τύπος -και το πιο σημαντικό οι άνθρωποι που παρακολουθούν τον Τύπο- δεν είναι ο εχθρός και να παίξει το παιχνίδι»