Μήνυμα αισιοδοξίας , στοχεύσει να περάσει στους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, η ενημερωτική εκστρατεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, που πραγματοποιείται στο πλαίσιο της σημερινής Παγκόσμιας Ημέρας για τη νόσο και έχει ως κεντρικό μήνυμα, «Ανεξαρτησία» και σύνθημα «Η Πολλαπλή Σκλήρυνση δε με σταματά…».
Η φετινή εκστρατεία, στοχεύει στο να αναδείξει τη θετική στάση των ατόμων με ΣΚΠ, ώστε να συνεχίσουν να είναι άτομα ανεξάρτητα, υπερήφανα και ικανοποιημένα από τη ζωή. Παράλληλα, οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις εστιάζουν στην ενημέρωση του κοινού, που δεν γνωρίζει καθόλου ή γνωρίζει λίγα για τη νόσο, καθώς θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό για τους πάσχοντες, να κατανοήσει η κοινωνία τι είναι η νόσος και πως αυτή τους επηρεάζει στην καθημερινότητά τους.
Οι ασθενείς με ΣΚΠ υπολογίζονται περίπου σε 2,5 εκ. παγκοσμίως και στην Ελλάδα σε 10.000-12.000 περίπου.
«Τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια εφαρμόζονται θεραπείες, που αν χορηγηθούν στην αρχική φάση της εμφάνισης της νόσου, θα επιβραδύνουν την εξέλιξη της προς τη χρόνια μορφή», ανέφερε κατά τη διάρκεια Συνέντευξης Τύπου, ο Κωνσταντίνος Βουμβουράκης, αν. καθηγητής Νευρολογίας-Νευροανοσολογίας. Ο κ. Βουμβουράκης επισήμανε ότι η νόσος εμφανίζεται στην παραγωγική ηλικία, και στη μακροχρόνια συνήθως εξέλιξή της είναι δυνατόν να οδηγήσει σε σημαντική αναπηρία, γεγονός που έχει προκαλέσει έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον σε διεθνές επίπεδο, κυρίως για την αιτιολογία και φυσικά την θεραπευτική αντιμετώπισή της.
«Είναι απαραίτητο, τα άτομα που διαγιγνώσκονται με ΣΚΠ να διατηρούν την ανεξαρτησία τους σε όλους τους τομείς της ζωής τους, ώστε να αισθάνονται ισότιμα μέλη της κοινωνίας και να απολαμβάνουν την τόσο σημαντική αυτοεκτίμηση», ανέφερε η Βάσω Μαράκα, πρόεδρος της ΠΟΑμΣΚΠ.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ), είναι νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος που εμφανίζεται συνήθως σε άτομα ηλικίας 20-50 ετών, με μεγαλύτερη επίπτωση στη 3η δεκαετία της ζωής τους, χωρίς όμως να αποκλείεται η πρωιμότερη ή οψιμότερη εμφάνιση της. Προσβάλλει περισσότερες γυναίκες από άντρες, σε ποσοστό 3 προς 1. Μπορεί να προκαλέσει μια σειρά από προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της διαταραχής του μυϊκού ελέγχου και ισχύος, της όρασης, της ισορροπίας, της αίσθησης και της εγκεφαλικής λειτουργίας (όχι νοητικής). Με την πάροδο του χρόνου και μετά από επαναλαμβανόμενες υποτροπές, η φθορά συσσωρεύεται και ενδεχομένως οδηγεί σε μόνιμες βλάβες και απώλεια νευρολογικής λειτουργίας.
Η αιτιολογία της νόσου, ένα και πλέον αιώνα μετά την πρώτη σαφή περιγραφή της, εξακολουθεί να παραμένει άγνωστη. Έχει μελετηθεί το ενδεχόμενο σύνδεσης της με διάφορους παράγοντες όπως ιοί, διαιτητικές συνήθειες, συναισθηματική φόρτιση, τοξίνες, τραυματισμός. Μέχρι σήμερα όμως, δεν έχει καθορισθεί κάποιος υπεύθυνος αιτιολογικός παράγων που να αφορά στην παθογένεια της νόσου.