Η φωτογραφία της γυναίκας που καλύπτει το πρόσωπο της στον ψεκασμό των συνταξιούχων με χημικά από τα ΜΑΤ χθες, έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, έγινε viral, προκαλώντας οργή.
Και όχι άδικα, καθώς η Κατίνα Μανιτάρα-Ζωργίου δεν είναι μία τυχαία προσωπικότητα, αλλά αποτελεί σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης και της Αριστεράς, καθώς στα 17 της έγινε ανθυπολοχαγός του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος (ΔΣΕ).
«Ακόμη είμαι ταλαιπωρημένη» λέει σήμερα στο protothema.gr η γυναίκα-σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης, την οποία ψέκασαν με χημικά, ενώ, όπως αποκαλύπτει, πάσχει από καρκίνο!
Έχει δώσει σε όλη της ζωή αγώνες, όμως ξαφνικά, στα 84 της χρόνια, είδε όλα τα φώτα να στρέφονται πάνω της.
Η κυρία Μανιτάρα ζει με μία σύνταξη ύψους 239 ευρώ τον μήνα. Αυτά είναι όλα κι όλα τα εισοδήματά της και με αυτά τα χρήματα καλείται να περάσει τον μήνα και να αγοράσει τα φάρμακά της, καθώς παλεύει τα τελευταία χρόνια με τον καρκίνο.
Παρά την κατάσταση της υγείας της, έδωσε το πρωί της Δευτέρας δυναμικό «παρών» στην συγκέντρωση των συνταξιούχων, καταλήγοντας λίγο αργότερα στο νοσοκομείο, εξαιτίας των χημικών που εισέπνευσε.
«Από τότε που γεννήθηκα έτσι κάνουν όλοι. Αίσχος, ντροπή γιατί εμάς τους κομμουνιστές μας ντροπιάζουν με αυτά που λένε ότι είναι "πρώτη φορά αριστερά" και κομμουνιστές κτλ. Πρέπει να ντρέπονται και οι ίδιοι» λέει χαρακτηριστικά η ίδια και συμπληρώνει: «Ακόμη είμαι ταλαιπωρημένη, ακόμη και τούτη τη στιγμή. Αυτοί οι αγωνιστές, πήγαν εκεί για να καλυτερεύσουν τη σύνταξή τους, γιατί μας έφτασαν στο τέλος πια, χάσαμε την αξιοπρέπειά μας. Δεν έριξαν δακρυγόνα, δεν έριξαν απλά χημικά, μας έριξαν τοξικά».
Η ίδια, σχολιάζοντας την σημερινή τοποθέτηση του αστυνομικού που έριξε τα χημικά στη χθεσινή διαδήλωση, ο οποίος είπε ότι φοβήθηκε πως θα αναποδογύριζε η κλούβα και θα υπήρχαν θύματα), τόνισε: «Έριχνε τοξικά στον παππού του και στη γιαγιά του. Εμείς για εσάς, τα εγγόνια μας και τα παιδιά μας αγωνιζόμαστε. Βλέπετε το χάλι μας, βλέπετε τι μας κάνουν, ντρεπόμαστε να σας κοιτάξουμε, γιατί δεν μπορούμε να σας πάρουμε ένα κουλούρι να φάτε».
Έζησε δίπλα στον θάνατο
Όλα αυτά τα χρόνια έζησε κυριολεκτικά δίπλα στον θάνατο, όμως δεν λιγοψύχησε ποτέ -και ας υπήρχαν στιγμές που ένιωθε να φοβάται.
«Φοβήθηκα. Όποιος δεν φοβάται λέει ψέματα. Σε όλη μου τη ζωή φοβάμαι, αλλά πρέπει κάποτε κάτι να γίνει» λέει και συμπληρώνει: «Πολεμούσαμε με ψυχή, με καρδιά, με πόδια που μάτωναν και άφηναν το αποτύπωμα πάνω στο χιόνι».
Σε ηλικία μόλις δέκα ετών εκτέλεσε τις πρώτες της επικίνδυνες αποστολές, μεταφέροντας μηνύματα κάτω από τη μύτη των Ιταλών καραμπινιέρων. Στα 11 ήταν «Αετόπουλο» στη Φωκίδα, στα 14 έγινε μάρτυρας στον βασανισμό του πατέρα της από τους παρακρατικούς.
Το 1947, σε ηλικία 15 ετών, υπέστη τα πρώτα φριχτά βασανιστήρια. Τον Μάη του 1947, εντάσσεται στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Σκληρές μάχες και μια μαρτυρική, αλλά ηρωική ζωή στο βουνό την περιμένουν. Ζει μέχρι και σήμερα με σφηνωμένο στο κεφάλι ένα θραύσμα από ρουκέτα αεροπλάνου, υπόμνηση της μάχης του Μακρύβαλτου (28 Φλεβάρη 1948) στην Άνω Χώρα Ναυπακτίας.
Στα μέσα του Σεπτέμβρη 1948 επιλέχθηκε να παρακολουθήσει τη Σχολή Αξιωματικών του ΔΣΕ. Στα 17 της χρόνια αποφοιτεί και με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού υπηρετεί τον αγώνα του λαού μας.
Η Κατίνα Μανιτάρα έχει γράψει ένα βιβλίο, το οποίο εξέδωσε ιδιωτικά σε ελάχιστα αντίτυπα και στο οποίο εξιστορεί στιγμές από την πορεία της δύσκολης, αλλά ηρωικής ζωής της: «Είναι τα βιώματά μου. Θέλω να γίνουν γνώστες οι νέοι άνθρωποι. Να μάθουν να αγωνίζονται, να μάθουν να ζουν, να μάθουν την ιστορία του 20ού αιώνα. Και όποιος δεν είναι γνώστης πρέπει να γνωρίζει, γιατί όταν ξέρουμε την ιστορία αντιμετωπίζουμε το μέλλον με δύναμη. Οι κομμουνιστές αγωνιστήκαμε για ένα καλύτερο αύριο και ελπίζω ότι έρχεται αυτό που περιμέναμε, γιατί πια ο κόσμος τους δοκίμασε όλους. Ο λαός να πάρει την εξουσία στα χέρια του, όχι αυτοί που κυβερνούν. Ορίστε η "πρώτη φορά αριστερά" τι μας έφτιαξε». 
