Δεν αποκλείει μία νέα οικονομική κρίση ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε που σημείωσε ότι τον βρίσκει σύμφωνο η αποτίμηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σχετικά με τους κινδύνους για το τραπεζικό σύστημα εξαιτίας των πολιτικών «μεγάλης χαλάρωσης» τις οποίες εφαρμόζουν μεγάλες κεντρικές τράπεζες.
Ο Σόιμπλε, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου για την ανάληψη της προεδρίας της Ομάδας των Είκοσι (G20) από τη Γερμανία το 2017, απέφυγε να απαντήσει ερωτηθείς άμεσα σχετικά με την κατάσταση της Deutsche Bank, του μεγαλύτερου γερμανικού πιστωτικού ιδρύματος, που βρίσκεται αντιμέτωπο με μια κρίση εμπιστοσύνης μετά την απαίτηση του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ να καταβάλει πρόστιμο ύψους έως και 14 δισ. δολαρίων διότι πωλούσε με παραπλανητικό τρόπο τιτλοποιημένα ενυπόθηκα δάνεια. Ωστόσο, επέκρινε εκ νέου με οξύτητα την «υπερβολικά χαλαρή νομισματική πολιτική», η οποία συμπεριλαμβάνει τη χρήση αρνητικών επιτοκίων και άλλων μη συμβατικών μέσων από μέρους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με στόχο να βγει η Ευρωπαϊκή Ένωση από τη φάση της ιδιαίτερα ασθενικής ανάπτυξης στην οποία βρίσκεται.
Κατά τη διάρκεια της εξαμηνιαίας συνόδου του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον, στελέχη του Ταμείου επισήμαναν ότι η Deutsche Bank πρέπει να επανεκτιμήσει το επιχειρηματικό μοντέλο για να διατηρήσει τα κέρδη της και το κεφάλαιό της, εν μέσω μιας κατά πάσα πιθανότητα μακράς περιόδου χαμηλών επιτοκίων, που πιέζουν τα περιθώριά της.
Όμως ο Σόιμπλε αντέτεινε ότι δεν είναι ο ρόλος του ΔΝΤ ή άλλων διεθνών οικονομικών οργανισμών να επιβλέπουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ενώ επανέλαβε ότι όλο και περισσότερες φωνές στους κόλπους της διεθνούς κοινότητας εκφράζουν ανησυχίες για τους κινδύνους της πολύ χαλαρής νομισματικής πολιτικής.
«Αν το ΔΝΤ το ίδιο προειδοποιεί εναντίον των συνεπειών της υπερβολικά χαλαρής νομισματικής πολιτικής, νομίζω αυτό είναι μια ένδειξη ελπίδας που θα πάρουμε πιο σοβαρά από αυτό που η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών λέει ξανά και ξανά και ξανά», είπε.
«Αυτά τα δύο πράγματα μαζί—η παγκόσμια διόγκωση του χρέους, του ιδιωτικού, του δημόσιου και του εταιρικού, και ταυτόχρονα η πολύ χαλαρή νομισματική πολιτική—ίσως είναι ένας από τους κινδύνους που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, εάν αντλήσαμε όλα τα μαθήματα της οικονομικής κρίσης πριν από 10 χρόνια».