Η πίεση του χρόνου είναι αισθητή σε όλους τους απασχολούμενους, περισσότερο, δε, σε μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους με προσωπικό. Ενώ, οι αυτοαπασχολούμενοι διαθέτουν μεγαλύτερη ευελιξία οργάνωσης της εργασίας τους, αλλά είναι και αυτοί που συχνότερα αναγκάζονται να αλλάξουν ή να διευρύνουν το ωράριό τους.
Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από την ειδική έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ για την οργάνωση της εργασίας και τη ρύθμιση του χρόνου εργασίας, σύμφωνα επίσης με την οποία:
Η ευελιξία στη ρύθμιση του χρόνου εργασίας και η οργάνωση της εργασίας, διαφέρουν ανάλογα με το δημογραφικό η/και επαγγελματικό προφίλ των μισθωτών. Οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μεγαλύτερες ηλικίες διαθέτουν περισσότερη δυνατότητα έκτακτης απουσίας και μεγαλύτερη αυτονομία στον σχεδιασμό και την εκτέλεση των εργασιών τους. Το αντίθετο συμβαίνει με τους ασκούντες στοιχειώδη επαγγέλματα και απασχολούμενους σε επιχειρήσεις με πάνω από 10 εργαζόμενους, όπως επίσης και με τις νεώτερες ηλικίες και τους αλλοδαπούς. Οι ίδιοι είναι, επίσης, αυτοί που εργάζονται συχνότερα κάτω από πίεση χρόνου.
Καταγραφή των ωρών εργασίας γίνεται για περίπου επτά στους δέκα μισθωτούς, με πιο διαδεδομένη πρακτική τη χειροκίνητη καταγραφή από τον προϊστάμενο ή συνάδελφο. Περισσότεροι από τους μισούς ερωτώμενους δηλώνουν ότι δεν έχουν καμία δυνατότητα να καθορίζουν την έναρξη ή τη λήξη της εργασίας τους. Το φαινόμενο είναι περισσότερο έντονο τις γυναίκες, στα άτομα κάτω των 34 ετών, στα άτομα αλλοδαπής και στους απασχολούμενους σε επιχειρήσεις με πάνω από 10 εργαζόμενους. Ενώ, περίπου ένας στους τέσσερεις ερωτώμενους δηλώνει ότι καθορίζει ο ίδιος το ωράριό του. Αυτό εντοπίζεται κατά κύριο λόγο στους αυτοαπασχολούμενους χωρίς προσωπικό και στους εργαζόμενους στη γεωργία (ποσοστά 65,6% και 78%, αντίστοιχα). Τέλος, το 18% των απασχολούμενων δηλώνει ότι έχει κάποια ευελιξία στις ώρες προσέλευσης (κυρίως είναι οι αυτοαπασχολούμενοι βοηθοί στην οικογενειακή επιχείρηση).
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ