Του Δημήτρη Γιαγτζόγλου
Να ανοίξουμε μια παρένθεση και να ξεφύγουμε λίγο. Πλώρη το μυαλό για τις Δυτικές Κυκλάδες. Σίφνος. Το πιο τακτοποιημένο νησί που έχω επισκεφθεί. Κι επειδή έχω πάει σχεδόν σε όλα τα νησιά έχω μέτρο σύγκρισης.
Από τις 29 Ιουνίου έως τις 6 Ιουλίου ο Σύνδεσμος «Οι Φίλοι του Ελληνικού Νησιού και της Θάλασσας» υπό της αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίου Προκόπη Παυλόπουλου, διοργανώνει το 6οΦεστιβάλ Κλασικής Μουσικής στην Σίφνο, «MuSifanto 2019». Η λέξη συνδυάζει τις Μούσες και την Μουσική με το Sifanto, μια από τις παλιές ονομασίες της Σίφνου. Στόχος του Φεστιβάλ είναι να γίνει το νησί σημείο αναφοράς για τους κατοίκους και τους επισκέπτες. Γνωρίζοντας ότι πραγματοποιείται κάθε Ιούλιο, να συμμετέχουν σε σταθερή βάση και να έρχονται σε επαφή με μουσικούς υψηλού επιπέδου, διεθνώς αναγνωρισμένους, σε ένα ξεχωριστό φυσικό περιβάλλον. Καθημερινές συναυλίες με έμφαση στην κλασική μουσική, σεμινάρια κλασικής κιθάρας, πιάνου, κοντραμπάσου, φλάουτου, μουσικοί περίπατοι.
Το έργο του Συνδέσμου «Οι φίλοι του Ελληνικού Νησιού και της Θάλασσας» είναι ιδιαιτέρως σημαντικό για τα μικρά παιδιά 6 νησιών του Αιγαίου. Ο κ. Δημήτρης Κουρζάκης, κλασικός κιθαρίστας μου εξηγεί ότι «στην Κέα, την Σέριφο, την Σίφνο, την Ικαρία, την Λήμνο και την Σαντορίνη, δάσκαλοι μουσικής πάνε ακόμη και τον χειμώνα, κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες για κάνουν μαθήματα. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτά γίνονται μια φορά την εβδομάδα, ενώ σε άλλες μία φορά τις δεκαπέντε μέρες. Υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για την συμμετοχή των παιδιών. Φανταστείτε κάτι σαν το Ωδείο της γειτονιάς».
Πολλοί λόγοι να θέλει κάποιος να επισκεφτεί την Σίφνο. Κούκλα η καρδιά του νησιού. Η Απολλωνία. Χτισμένη πάνω σε τρεις λόφους, στο κεντρικό τμήμα του νησιού. Κύρια χαρακτηριστικά του οικισμού είναι η παραδοσιακή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική με τα κατάλευκα σπίτια, τα πλακόστρωτα σοκάκια αλλά και τις γραφικές εκκλησιές με τα περίτεχνα καμπαναριά και τους λευκούς ή γαλάζιους τρούλους.
Αγαπημένο μου σημείο στο νησί κι ένα από τα πιο γραφικά του νησιού το μοναστήρι της Χρυσοπηγής. Γεμάτο θρύλους και παραδόσεις, είναι χτισμένο πάνω σε ένα βράχο. Ίσως ένα από τα πιο όμορφα ξυλόγλυπτα τέμπλα που έχω δει. Το εσωτερικό είναι στρωμένο με μαρμάρινες πλάκες. Στην είσοδο θα δείτε δύο πλάκες με χρονολογία 1757.
Η μοναδική κουζίνα του νησιού. Καθώς περιπλανιέται κανείς στο γραφικό νησί ακούει παντού ότι «ο Τσελεμεντές είναι Σιφνιός». Βέβαια δεν θα γευθείτε τις εξευρωπαϊσμένες συνταγές του. Θα δοκιμάσετε λιτά πιάτα, παραδοσιακά φαγητά. Ρεβιθάδα, η βασίλισσα της κουζίνας του νησιού. Μαστέλο, ώρες ψήνεται στα παραδοσιακά πήλινα σκεύη. Ατελείωτη ποικιλία από καλοτηγανισμένους κεφτέδες, ρεβιθοκεφτέδες, φαβοκεφτέδες, κολοκυθοκεφτέδες. Μελόπιτες, παστέλια, αμυγδαλωτά. Και μην ξεχάσετε πριν φύγετε να επισκεφθείτε ένα από τα μοναδικά εργαστήρια αγγειοπλαστικής του νησιού. Οπωσδήποτε μια πήλινη γάστρα, ή ένα πήλινο ταψί. Άλλη γεύση το γιουβέτσι.