Πρώτα από όλα δεν έχουν μηχανή…
Δεύτερον η κούρσες τους συνοδεύονται με ουρλιαχτά και φόβο…
Και παρά το γεγονός ότι φαίνονται επικίνδυνα, είναι άκρως διασκεδαστικά…
Ίσως βέβαια, για κάποιους, είναι διασκεδαστικά, αφού κατέβουν από αυτά!
Το θέμα είναι ότι αρέσουν σε όλους και κυρίως στα παιδιά!
Τα «αμερικάνικά βουνά» όπως τα λένε οι Ρώσοι ή… «Ρωσικά βουνά» όπως τα λένε οι υπόλοιποι «γεννήθηκαν» στις 20 Ιανουαρίου του 1886 όταν ο Μάρκους Τόμπσον κατοχυρώνει την ευρεσιτεχνία του: Το τρενάκι του λούνα παρκ.
Δεν ήταν βέβαια ο πρώτος που κατάθεσε ανάλογη ευρεσιτεχνία, καθώς μια σειρά από αιτήσεις διπλώματος ευρεσιτεχνίας για την κατασκευή «σιδηροδρόμων βαρύτητας» είχαν κατατεθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1872 ως το 1886.
Εκείνος όμως είχε την πιο ολοκληρωμένη.
Πάντως, τα πρώτα roller coasters εμφανίστηκαν ήδη από τον 17ο αιώνα στη Ρωσία και ήταν λόφοι από πάγο που στηρίζονταν με ξύλινες υποστυλώσεις.
Λέγεται μάλιστα ότι μία τέτοια κατασκευή στήθηκε το 1784 στους Κήπους Οράνιενμπαουμ της Αγίας Πετρούπολης με διαταγή της Μεγάλης Αικατερίνης.
Σημασία δεν έχει αν αυτό ισχύει. Σημασία έχει ότι λόγω αυτού σε πολλές χώρες του κόσμου το roller coaster λέγεται «ρωσικά βουνά».
Όσο για τους Ρώσους; Εκείνοι τα λένε Αμερικάνικα!
Στις ΗΠΑ, το 1827 μια εταιρεία ανθρακωρυχείων της Πενσιλβάνια έφτιαξε ένα «τρενάκι» χρησιμοποιώντας τις εγκαταστάσεις της, ιδέα που έκλεψαν και άλλα ορυχεία και σιδηροδρομικές γραμμές των ΗΠΑ.
Πιθανώς αυτά τα τρενάκια ήταν που δημιούργησαν στο μυαλό του Τόμπσον το τρενάκι του Λούνα Παρκ.
Τον Μάιο του 1884, πήγε στο Κόνι Αϊλαντ, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, και άρχισε να κατασκευάζει τον διάσημο πλέον Switchbank Railway, ένα ξύλινο έργο, που κόστισε 1.600 δολάρια.
Έβαλε μάλιστα εισιτήριο 5 σεντς και μέσα σε τρεις εβδομάδες έβγαλε τα έξοδά του!
Καθόλου άσχημα για έναν τρελό, όπως πολλοί τον είχαν χαρακτηρίσει.
Σήμερα, σχεδόν δύο αιώνες μετά, το τρενάκι του Λουνα Παρκ χρησιμοποιεί νέες τεχνολογίες και έχει εξελιχθεί κατά πολύ.
Υπάρχει όμως κάτι που παραμένει ίδιο.
Η λαχτάρα της ανθρώπινης φύσης να συναντά το φόβο, να ανεβαίνει η αδρεναλίνη, να ξεπερνάει τα όρια και να συναντάει το ρίσκο…
Η ανάγκη να ουρλιάζεις από φόβο ακόμα και όταν ουσιαστικά δεν κινδυνεύεις και να αφήνεις όλα τα επίγεια προβλήματα μακριά…
Η ανάγκη που μας οδηγεί στο Λούνα Παρκ…
Η μαγεία του φόβου…