Νομίζω ότι μέχρι να ζήσει την καταιγίδα στην Χαλκιδική θα ήταν υπερήφανος γιατί δεν είχε φοβηθεί ποτέ σε καμία από τις καταιγίδες και τους κεραυνούς που είχε φωτογραφίσει. Είναι ο Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης και είναι ερασιτέχνης «κυνηγός καταιγίδων».
- Του Δημήτρη Γιαγτζόγλου
Η ανάρτησή του στο Facebook και αφού τράβηξε κάποιες φωτογραφίες, σίγουρα συγκλονίζει. «Ως “κυνηγός” καταιγίδων έχω βιώσει αρκετά έντονα φαινόμενα, όμως αυτό που πέρασε από την Χαλκιδική είναι απερίγραπτο. Πρώτη φορά έτρεξα για την ζωή μου και σταμάτησα την φωτογράφιση και αργότερα έμαθα τα θλιβερά νέα για τους νεκρούς.»
«Αυτό που συνέβη στην Χαλκιδική πρώτη φορά το βίωσα. Και μάλιστα το φαινόμενο ήρθε προς τα πάνω μου» μου εξηγεί. «Πάντα ξέρω που κάθομαι, που πάω, πως κινείται το φαινόμενο, αλλά αυτή την φορά η φύση αποφάσισε κάτι διαφορετικό. Παγιδεύτηκα μέσα στο φαινόμενο και πραγματικά κινδύνευσα. Όταν φωτογραφίζω πάντα κάθομαι αρκετή ώρα. Αυτή την φορά στα δύο πρώτα λεπτά μόλις φτάσαμε με την σύζυγό μου στο συγκεκριμένο σημείο, κατάλαβα αμέσως ότι δεν μπορούσαμε να μείνουμε. Οι κεραυνοί έπεφταν πάνω από τα κεφάλια μας. Ασταμάτητα έπεφταν κεραυνοί. Βλέπαμε τριγύρω το τοπίο λες και ήταν μέρα. Αφού στα δύο λεπτά είδαμε ότι δεν μπορούσαμε να μείνουμε αποφασίσαμε να φύγουμε γρήγορα και να πάμε να δούμε τι γίνεται με το σπίτι».
Δεν σταματάει εδώ η ιστορία. Ούτε τα πράγματα ήταν τόσο απλά. «Έπρεπε να διανύσουμε μια απόσταση 10 χιλιομέτρων για να επιστρέψουμε στο σπίτι. Αλλά κατεβαίνοντας μια πλαγιά είδαμε κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ. Παντού κλαδιά να “ταξιδεύουν” και να εκσφενδονίζονται με τρομακτική ταχύτητα. Όλα αυτά μπροστά μας. Οπότε δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε για το σπίτι. Και ταυτόχρονα οι κεραυνοί να σκάνε στα πέντε μέτρα από το αυτοκίνητο. Όταν τα βλέπεις όλα αυτά πρέπει να κρατήσεις τη ψυχραιμία σου. Φυσικά και είχαμε τρομοκρατηθεί. Κοίταξα και από τον καθρέφτη προς τα πίσω. Ακριβώς το ίδιο σκηνικό. Αποφάσισα να διανύσω την μικρότερη δυνατή απόσταση αλλά πάντα εκτεθειμένος. Στον αέρα, στις πέτρες, στο νερό, στα κλαδιά. Βρήκα μια μικρή εσοχή για να “λουφάξουμε”. Ανάμεσα σε ένα κτίσμα και μια πλαγιά. Αλλά ούτε εκεί δεν μπορούσαμε να ηρεμήσουμε. Μπορούσε ανά πάσα στιγμή να μας πλακώσουν λάσπες από την πλαγιά νερά, τα πάντα. 35 λεπτά σε εκείνο το σημείο μου φάνηκαν αιώνας».
Τον παρακάλεσα να μου στείλει ότι πρόλαβε να τραβήξει με την φωτογραφική του μηχανή. Η μια φωτογραφία δείχνει τι κατάφερε να πιάσει πριν φύγει και η άλλη την ώρα που τραβάει το τριπόδι με την μηχανή και το πετάει μέσα στο αυτοκίνητο.
Γιατί ασχολείται ερασιτεχνικά με το «κυνήγι» καταιγίδων; «Στην Ελλάδα δεν έχουμε τόσο έντονα και βίαια φυσικά φαινόμενα όπως για παράδειγμα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Παρόλα αυτά εγώ μαγεύτηκα από την φοβερή δυναμική της φύσης κι έτσι ακολουθώ καταιγίδες και κεραυνούς. Προσπαθώ να πηγαίνω όπου υπάρχουν. Έχω ταξιδέψει σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Έχω δει κεραυνούς να σκάνε στα 100 μέτρα από μένα. Σε αυτή την περίπτωση πονά τα μάτια από την φωτεινότητα τα μαλλιά σηκώνονται από τον στατικό ηλεκτρισμό. Ξεκίνησα ως ερασιτέχνης αστρονόμος, έχω και δικό μου αστεροσκοπείο. Ήθελα να δω πως λειτουργεί ο καιρό για να ξέρω πότε να παρατηρώ στο αστεροσκοπείο μου. Πάνω σε αυτή την διαδικασία άρχισα να μαγεύομαι από τον ίδιο τον καιρό και πως αυτός εξελίσσεται. Τότε άρχισα να διαβάζω και τα πρώτα ρεπορτάζ και άρθρα για την κλιματική αλλαγή. Στην αρχή ήμουν δύσπιστος. Αλλά τελικά όλοι διαπιστώνουμε ότι είναι κάτι που το βρίσκουμε μπροστά μας. Έχω μια εταιρεία που κατασκευάζει θερμοκήπια. Και οι γνώσεις που έχω αποκτήσει για τον καιρό με βοηθάνε και στην δουλειά μου, αφού έτσι κι εμείς προσπαθούμε να προστατεύσουμε τα θερμοκήπια από τον καιρό».
Οι δύο εικόνες που μου έστειλε ο Κωνσταντίνος προκαλούν δέος. Σε λίγα μόνο λεπτά χαμένες ζωές και τεράστιες καταστροφές