Το ξέρετε ότι το Βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες δεν δέχεται εγγραφές για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που μπορεί να περάσει κάποιος χωρίς να κοιμηθεί; Αυτό συμβαίνει επειδή είναι αρκετά επικίνδυνο να μείνεις ξύπνιος για αρκετές ημέρες. Το έκαναν μια φορά, αλλά εξαιτίας του τι συνέβη στον κάτοχο του ρεκόρ σταμάτησαν να το καταγράφουν.
Ήταν στα τέλη Δεκεμβρίου του 1963, όταν ο 17χρονος Αμερικανός Ράντι Γκάρντνερ επιστράτευσε δύο φίλους του, τον Μπρους Μακάλιστερ και τον Τζο Μαρκιάνο για να τον βοηθήσουν να κάνει ρεκόρ για τις περισσότερες μέρες χωρίς ύπνο.
Το ζήτημα του χρόνου κατά τον οποίο ένα άτομο μπορούσε να μείνει χωρίς ύπνο ήταν θέμα συζήτησης εκείνης της εποχής. Πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι η έλλειψη ύπνου θα μπορούσε να είναι άμεσα μοιραία. Ένα πείραμα που κράτησε γάτες ξύπνιες για 15 ημέρες, δοκιμασία από την οποία καμία δεν βγήκε αλώβητη. Ωστόσο οι επιστήμονες είπαν πως σε αυτό το ιδιαίτερα σκληρό πείραμα δεν ελήφθη υπόψη το γεγονός ότι οι γάτες κρατήθηκαν ξύπνιες με διεγερτικές ουσίες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μοιραίες βλάβες στον οργανισμό τους.
Σε κάθε περίπτωση, οι τρεις φίλοι ήταν αποφασισμένοι να κερδίσουν το μετάλλιο της επιστήμης και ήταν πρόθυμοι να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους για να το κάνουν. Το πείραμα έγινε κάτι σαν εθνικό ζήτημα. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα, ήταν η τρίτη πιο πολυγραμμένη ιστορία στον αμερικανικό Τύπο, μετά τη δολοφονία του Προέδρου Κένεντι και το ιστορικό ταξίδι των Beatles στις Ηνωμένες Πολιτείες! Ίσως λοιπόν να μην προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ένας ερευνητής ύπνου, ο Dr. William Dement άκουσε για το πείραμα και ήρθε να δανείσει στα αγόρια την εμπειρία του.
Ο Γκάρντνερ έμεινε ξύπνιος για 264,4 ώρες: περίπου 11 ημέρες και 25 λεπτά.
Καθόλη τη διάρκεια ο Dement και οι συνεργάτες του παρακολούθησαν ακριβώς τη νοητική του λειτουργία με μια σειρά τεστ γνώσεων και αίσθησης.
Μετά από δύο μέρες χωρίς ύπνο, άρχισε να έχει προβλήματα να επαναλαμβάνει απλούς γλωσσοδέτες και σταμάτησε να είναι σε θέση να αναγνωρίζει τα αντικείμενα με την αφή. Οι αισθήσεις του φαινόταν να διεγείρονται και έγινε ευαίσθητος στις έντονες μυρωδιές. Την πέμπτη μέρα, είχε παραισθήσεις και άρχισε να έχει πρόβλημα μνήμης. Τα αγόρια χρησιμοποίησαν σωματικές δραστηριότητες για να τον κρατήσουν ξύπνιο όπως παίζοντας μπάσκετ.
Ο Γκάρντνερ και οι φίλοι του τότε πανηγύρισαν καθώς γράφτηκαν στην ιστορία, ωστόσο καθώς περνούσαν τα χρόνια, άρχισε να μετανιώνει όλο και περισσότερο για το πείραμα. Στα τέλη της δεκαετίας του 2000 άρχισε να υποφέρει από αϋπνία για την οποία είναι πεπεισμένος ότι ο λόγος ήταν οι εφηβικοί του πειραματισμοί.