Οι άνθρωποι εξελίσσονται εδώ και εκατομμύρια χρόνια και ως εκ τούτου έχουμε μερικά… ανταλλακτικά. Έχουμε ένα απομεινάρι ουριαίου οστού από την εποχή που οι πρόγονοί μας ζούσαν στα δέντρα, μερικοί άνθρωποι έχουν μια μικροσκοπική τρύπα μπροστά στα αυτιά τους, χάρη στους προγόνους μας με βράγχια και όλοι έχουμε τους ίδιους μύες που χρησιμοποιούν οι πίθηκοι για να κουνούν τα αυτιά τους, που στην περίπτωση μας δεν προσφέρει τίποτα, εκτός από την ψυχαγωγία των άλλων παιδιών στην παιδική χαρά.
Η σκωληκοειδής απόφυση είναι από καιρό στην κορυφή αυτής της λίστας των απαρχαιωμένων χαρακτηριστικών, αλλά νέα έρευνα από το Midwestern λέει ότι πιθανώς έχει μια λειτουργία.
Όταν οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται την εξέλιξη, φέρνουν στο νου τη διάσημη εικόνα της μετατροπής μιας φιγούρας από μαϊμού σε άνθρωπο, όπου ένας οργανισμός εξελίσσεται για να είναι πιο σύνθετος όσο περνά ο καιρός. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα, ούτε αποτελεί κανόνα. Τα ζώα είναι εξίσου πιθανό να χάσουν χαρακτηριστικά μέσω της εξέλιξης, όπως και να τα ξανακερδίσουν.
Πάρτε τη φάλαινα, για παράδειγμα. Οι πρόγονοί της ανέπτυξαν πόδια και βγήκαν από το νερό, για να επιστρέψουν και να τα χάσουν και πάλι. Αλλά μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα συνεχίζουν να επιστρέφουν: το μάτι, τα φτερά και τα πόδια, για παράδειγμα, εκτός από τις σαύρες που έχουν χάσει τα άκρα τους για να γίνουν περισσότερο σαν φίδια. Το γεγονός ότι αυτά τα χαρακτηριστικά εξελίχθηκαν πολλές φορές δείχνει στους επιστήμονες ότι είναι αρκετά χρήσιμα. Όταν ένας οργανισμός χάνει ένα χαρακτηριστικό και δεν το ξαναδεί ποτέ, αυτό υποδηλώνει ότι δεν προσέφερε μεγάλο πλεονέκτημα.
Αυτή είναι η προσέγγιση που οι ερευνητές του Midwestern University πήραν για τη μελέτη του 2017 που δημοσίευσαν στο γαλλικό επιστημονικό περιοδικό Comptes Rendus Palevol. Εξέτασαν την εξέλιξη 533 θηλαστικών ειδών σε πάνω από 11 εκατομμύρια χρόνια για να βρουν σημεία στα οποία η σκωληκοειδής απόφυση είχε αναδυθεί ως νέο χαρακτηριστικό ή εξαφανίστηκε εξ ολοκλήρου. Για να υποστηρίξουμε την κοινή πεποίθηση ότι είναι απλώς ένα περιστασιακό χαρακτηριστικό χωρίς πραγματικό όφελος, οι ερευνητές θα περίμεναν να εξελιχθεί μόνο λίγες φορές και να εξαφανίζεται αρκετά τακτικά. Ωστόσο δεν είναι αυτό που βρήκαν. Αντ ‘αυτού, η σκωληκοειδής απόφυση φαίνεται ότι έχει εξελιχθεί από 29 έως 41 φορές, αλλά εξαφανίστηκε μόνο 12 φορές.
Είναι σαφές ότι εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. Αλλά ποιος είναι;
Η επικρατούσα θεωρία για τη σκωληκοειδή απόφυση είναι ότι υποστηρίζει το ανοσοποιητικό σύστημα. Η μελέτη σημειώνει πως όταν βρήκαν τη σκωληκοειδή απόφυση βρήκαν επίσης λεμφικό ιστό, ο οποίος αποτελεί ουσιαστικό μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος και μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη υγιών βακτηρίων του εντέρου. Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι χωρίς σκωληκοειδή απόφυση είναι πιθανότερο να υποφέρουν από βακτηριακές λοιμώξεις.
Φυσικά, αυτό το μυστηριώδες όργανο προκαλεί και ζημιές. Υπολογίζεται ότι 250 χιλιάδες άνθρωποι βιώνουν κάθε χρόνο την οδυνηρή και μερικές φορές απειλητική για τη ζωή κατάσταση της σκωληκοειδίτιδας και η συνήθης θεραπεία είναι να αφαιρεθεί εντελώς. Οι περισσότεροι ζουν μια μακρά, υγιεινή ζωή μετά από μια τέτοια επέμβαση, κάτι που θα μπορούσε να σημαίνει ότι άλλα μέρη του ανοσοποιητικού συστήματος επιταχύνουν ρυθμό για να αντισταθμίσουν την απουσία του.