της Ισιδώρας Μαρτίνου
Οι καλές σχέσεις που έχει αναπτύξει τον τελευταίο χρόνο ο Έλληνας με τον Ιταλό πρωθυπουργό αποδεικνύονται περίτρανα σε όλες τις ευρωπαϊκές συναντήσεις. Είναι νέοι ηλικιακά, έχουν παρόμοιες πολιτικές καταβολές και πιστεύουν στην ίδια Ευρώπη: της αλληλεγγύης, μακριά από λιτότητα και αντιδημοκρατικές πρακτικές. Ο Αλέξης Τσίπρας από την αρχή που ανέλαβε την πρωθυπουργία αντιλήφθηκε ότι πρέπει να χτίσει συμμαχίες στον ευρωπαϊκό νότο για να καταφέρει να χτίσει ένα μικρό μέτωπο ενάντια στη συντηρητική εξουσία της Ε.Ε.
Στο Λονδίνο την Πέμπτη ο Τσίπρας για το προσφυγικό – Κατ’ ιδίαν συνάντηση με την Μέρκελ
Αυτό πέτυχε σε μεγάλο βαθμό το καλοκαίρι, όταν οι «σκληροί» προσπάθησαν να εκδιώξουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη, κάνοντας συμμαχίες τόσο με τον Ματέο Ρέντσι όσο και με τον Φρανσουά Ολάντ.
Σήμερα, ωστόσο, η χώρα μας βρίσκεται και πάλι στις συμπληγάδες του ασφαλιστικού, του κουαρτέτου, των σκληρών απαιτήσεων των δανειστών και, κυρίως, στο προσφυγικό. Στο τελευταίο αυτό μέτωπο, όμως, έχει και πάλι έναν ισχυρό σύμμαχο: τον Ιταλό πρωθυπουργό, η χώρα του οποίου θίγεται λίγο λιγότερο από την Ελλάδα με τις καταιγιστικές μεταναστευτικές ροές που δέχονται τα δύο κράτη. Οι συνεχώς αυξανόμενες πιέσεις του «διευθυντηρίου» των Βρυξελλών για λιτότητα και αποδοχή όλο και περισσότερων μεταναστών έχουν εξοργίσει τον κ. Ρέντσι, ο οποίος όπου σταθεί και όπου βρεθεί «τα χώνει» στην Άνγκελα Μέρκελ και στην πολιτική που ασκούν εναντίον τους κράτη-μέλη του Βορρά.
Η νέα επιθετική τακτική του Ιταλού πρωθυπουργού είναι σε γνώση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ευελπιστεί να επωφεληθεί από την επάνοδο της Ιταλίας στους ισχυρούς της Ευρώπης, μετά από μια περίοδο ύφεσης και μέτρων λιτότητας. Στόχος του, άλλωστε, είναι να ενισχυθεί ένα μέτωπο των «θιγόμενων» οικονομιών και κοινωνιών και να απαιτηθούν παρεμβάσεις ελάφρυνσης των βαρών της Ιταλίας, της Ελλάδας, αλλά και της Ισπανίας. Η τελευταία, άλλωστε, είναι και πιθανός νέος συνομιλητής της Αθήνας, μετά την αλλαγή της κυβέρνησης και το τέλος του συντηρητικού Μαριάνο Ραχόι. Εκτός από τους Podemos, άλλωστε, οι Σοσιαλιστές μπορούν να συνταχθούν σε μια γραμμή που θα χαράξουν οι κ.κ. Ρέντσι, Ολάντ και Τσίπρας απέναντι στην κυριαρχία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε μια Ευρώπη που δεν έχει πια καμία από τις αξίες του παρελθόντος.