Σύμφωνα με τον Χανς-Βέρνερ Ζιν, δεν υπάρχει καμιά πραγματική διαφορά ανάμεσα σε ένα Grexit και ένα Graccident, καθώς, όπως λέει, όποιος θέλει να δώσει τέλος στη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ πρέπει να αφήσει τα πράγματα να συμβούν, για να μπορεί στη συνέχεια να καθιστά υπεύθυνη την άλλη πλευρά, και επιπλέον θα πρέπει να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη, για να μπορούν να αναληφθούν δύσκολα μέτρα, τα οποία αυξάνουν την πιθανότητα του Graccident.
Ο ίδιος θεωρεί ότι με αυτό τον τρόπο μπορεί κανείς να καταλάβει καλά τη συμπεριφορά της ελληνικής κυβέρνησης, μιας και, όπως διευκρινίζει, ”αυτό που κάποιοι κατανοούν ως ανικανότητα, θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι συνειδητή στρατηγική”.
Απαντώντας στο ερώτημα ως προς τις οικονομικές συνέπειες μιας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, ο Χανς-Βέρνερ Ζιν τονίζει πως είναι σαφές ότι η Ευρωζώνη δεν αποτελεί ομοσπονδιακό κράτος με μέτρα ανακατανομής πόρων ανάμεσα στις χώρες, αλλά μια συμμαχία συγκεκριμένου σκοπού, και όποιος λέει ότι η Ελλάδα θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να παραμείνει στο ευρώ, λέει συγχρόνως ότι είναι πρόθυμος να χρηματοδοτεί μόνιμα ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη.
Όμως, αυτό θα στοιχίσει ακριβά, διότι σύντομα εκεί θα κατοικεί το 40% του πληθυσμού της Ευρωζώνης, και σε αυτή την περίπτωση η Ευρώπη απειλείται να πνιγεί σε μια χιονοστιβάδα χρέους, προειδοποιεί ο Χανς-Βέρνερ Ζιν, προσθέτοντας ότι τα πολιτικά φαινόμενα μετάδοσης, τα οποία πρέπει κανείς να φοβάται, αν η Ελλάδα διατηρείται στο ευρώ με ακόμη περισσότερα χρήματα, μπορούν να καταστρέψουν τους πάντες, ενώ μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα μπορούσε να μειώσει αυτόν τον κίνδυνο.
Στο ερώτημα, τι θα ήταν στην πραγματικότητα καλύτερο με μια επιστροφή στη δραχμή, ο ίδιος διευκρινίζει ότι οικονομικές και πολιτικές συντεταγμένες σχέσεις θα επιτευχθούν μόνον αν η χώρα αποχωρήσει από το ευρώ, υποτιμήσει το νόμισμα και καταστεί με αυτό τον τρόπο και πάλι ανταγωνιστική. Οι Έλληνες θα μπορούν μετά να αγοράζουν και πάλι τα ελληνικά προϊόντα αντί των εισαγομένων, οι τουρίστες που πηγαίνουν στην Τουρκία θα έρχονταν και πάλι στην Ελλάδα και οι πλούσιοι Έλληνες θα επέστρεφαν τα χρήματά τους πίσω στην πατρίδα για να τα επενδύσουν σε εργοστάσια, ενώ οι νέοι Έλληνες, οι οποίοι σήμερα είναι άνεργοι, θα έχουν πάλι μέλλον, και, κατά την άποψή του, μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορεί η χώρα να σταθεροποιηθεί και πάλι πολιτικά.