Τα σεξουαλικά εγκλήματα επιφέρουν πολύ λογικά σοβαρές ποινές σε όσους τα διαπράττουν. Στην Αμερική όμως τα πράγματα είναι ακόμα πιο περίπλοκα. Κι αυτό γιατί σε όλες σχεδόν τις πολιτείες υπάρχει ένας νόμος, δείγμα ίσως και της παντελούς έλλειψης σωφρονιστικού χαρακτήρα της δικαιοσύνης τους, που προβλέπει και «ποινή», μετά το πέρας της κανονικής θητείας στις φυλακές.
Ο νόμος ορίζει ότι μετά την αποφυλάκιση του ο οποιοσδήποτε είχε μείνει έγκλειστος για έγκλημα σεξουαλικής φύσεως, απαγορεύεται να βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 305 μέτρων από σχολείο, παιδική χαρά ή στάση λεωφορείου. Πιθανότατα γιατί σε αυτά τα σημεία σημειώνονται τα περισσότερα περιστατικά. Αυτό προφανώς προκαλεί δυσκολίες στην εύρεση κατοικίας, αφού σε λιγότερο από κάθε 50 μέτρα θα βρεις κάτι από τα παραπάνω. Αν δεν υπήρχαν οι στάσεις λεωφορείου τότε όλα θα λύνονταν. Όμως αυτές οδηγούν τους αποφυλακισμένους να ζουν κάτω από γέφυρες, μέσα στο αυτοκίνητο τους ή σε ακατοίκητες περιοχές που δημιουργούν προβλήματα όταν χρειάζεται είδη πρώτης ανάγκης ή να πάει για ψώνια στο σούπερ μάρκετ.
Γι΄αυτό το λόγο στην Φλόριντα, σε ένα απομακρυσμένο σημείο από την έννοια της πόλης (περίπου 4 μίλια μακριά από πυκνοκατοικημένη περιοχή), υπάρχει ένας μικρός οικισμός με κτήρια όπου κατοικούν μαζεμένοι όσοι βγήκαν από την φυλακή. Στην ουσία πρόκειται για μια ιδιαίτερου τύπου φυλάκιση μετά την αποφυλάκιση. Ένας σύγχρονος εξοστρακισμός όπως στην αρχαία Αθήνα. Το Παχόκι ή αλλιώς Η Πόλη του Καταφύγιου (City of Refuge) είναι ένα ιδιόμορφο χωριό που χτίστηκε σε μια έκταση δεκάδων χιλιάδων εκταρίων πίσω στο 1960, με αρχικό προορισμό να ζουν εδώ οι μετανάστες της εθνικής εταιρείας ζάχαρης, της U.S. Sugar. 61 κτήρια από τσιμέντο, με σπίτια των 100 τετραγωνικών περίπου, στα οποία μπορούν να φιλοξενηθούν περίπου 120 πρώην κρατούμενοι, με ζαχαροκάλαμα και ζαχαρότευτλα να απλώνονται μέχρι τον ορίζοντα γύρω τους.
Κι αν νομίζετε ότι μιλάμε για παιδεραστές ή βιαστές κάνετε λάθος. Οι περισσότεροι που ζουν εκεί είναι τύπου που μπορεί στα 18-19 τους να είχαν σχέση με 16χρονες. Ο νόμος είναι τόσο τυφλός, ισοπεδωτικός και σκληρός που οδηγεί σε τουλάχιστον 7-8 χρόνια φυλάκιση αυτούς τους ανθρώπους και στη συνέχεια τους βάζει στον ίδιο κουβά με απεχθή σεξουαλικά εγκλήματα και τους αναγκάζει να εξορίζονται για τα επόμενα 15 χρόνια. Ανάμεσα τους υπάρχει και μια γυναίκα, η Ρόουζ που είναι η μόνη καταγεγραμμένη του οικισμού ως σεξουαλική εγκληματίας.
Ο οικισμός λειτουργεί σαν μια μικρή κοινωνία, οι άνθρωποι μαζεύονται να παίξουν american football, να φάνε μαζί, ενώ η πολιτεία τους στέλνει σε τακτά χρονικά διαστήματα, αστυνομικό, γιατρούς και ό,τι άλλο έχουν ανάγκη. Σα να κάνουν το αγροτικό τους εκεί.
Δεν μπορεί να πάει όμως ο οποιοσδήποτε εκεί. Ο φόβος για τους σοβαρούς εγκληματίες ότι μπορεί να έχουν ένα εκδικητικό μένος οδήγησε στην δημιουργία μιας εταιρείας τρόπον τινά, της Matthews 25 Industries, η οποία αναλαμβάνει και την φροντίδα των «ενοίκων», που είναι η αρμόδια για να παραχωρήσει μια κατοικία. Ο αιτών περνάει από μια μίνι παρακολούθηση ώστε να εξακριβωθεί κατά πόσο είναι ασφαλής για την κοινωνία.
Πηγή: toratora.gr