Δριμύ κατηγορώ προς τη Γερμανία απευθύνει ο πρώην γενικός διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν με ανοιχτή επιστολή του υπό τον τίτλο «Στους γερμανούς φίλους μου».
«Ο Ολάντ άντεξε. Η Μέρκελ αντιμετώπισε όσους δεν ήθελαν με τίποτα τη συμφωνία. Αυτά τους πιστώνονται. Η συμφωνία έχει δυνατότητες να εφαρμοστεί και να μειώσει -αν όχι να απαλείψει- τους κινδύνους ενός Grexit. Δεν είναι αρκετό, αλλά το καλωσορίζω», αναφέρει ο Στρος Καν. «Οι όροι όμως της συμφωνίας είναιτρομακτικοί για εκείνους που ακόμη πιστεύουν στο μέλλον της Ευρώπης. Αυτό που συνέβη το περασμένο Σαββατοκύριακο είναι για μένα καταστροφικό, σχεδον θανατηφόρο», συμπληρώνει.
Και προσθέτει:
Οι δαίμονες που μας κάνουν να επαναλαμβάνουμε τα λάθη του παρελθόντος δεν είναι ποτέ αρκετά μακριά. Αυτό έγινε εκείνο το Σαββατοκύριακο (σσ. των διαπραγματεύσεων που οδήγησαν στη συμφωνία). Χωρίς να θέλω να μπω στις λεπτομέρειες για τα μέτρα, αυτό που θέλω να υπογραμμίσω είναι ότι το πλαίσιο στο οποίο εκδόθηκε αυτή η υπαγόρευση δημιούργησε μια παραλυτική κατάσταση.
Ότι η ελληνική κυβέρνηση υποφέρει από ερασιτεχνισμό και ότι η σχετική αδράνεια των προκατόχων της ξεπέρασε τα όρια, το αποδέχομαι. Ότι η ομάδα των δανειστών με επικεφαλής τη Γερμανία έχει απηυδήσει από την κατάσταση, το καταλαβαίνω.
Αλλά οι ηγέτες φάνηκε να θέλουν να αδράξουν την ευκαιρία για μια ιδεολογική νίκη επί μιας κυβέρνησης της άκρας αριστεράς ακόμη και με κίνδυνο να διαλύσουν την Ένωση. Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Το να μετράμε τα δισεκατομμύριά μας αντί να τα χρησιμοποιούμε για να ανοικοδομήσουμε, το να αρνούμαστε να δεχθούμε μια προφανή απώλεια αναβάλλοντας συνεχώς τη δέσμευση για μια μείωση του χρέους, το να προτιμάμε να ταπεινώνουμε ένα λαό επειδή δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί, το να προτάσσουμε τη δυσαρέσκειά μας απέναντι στα σχέδια για το μέλλον, τότε γυρίζουμε την πλάτη σε αυτό που θα έπρεπε να είναι η Ευρώπη.
Εδώ βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή. Μια Ευρωζώνη, στην οποία εσείς γερμανοί φίλοι μου θα επιβάλατε το νόμο σας μαζί με κάποιες χώρες της Βαλτικής και της Σκανδιναβίας, δεν είναι αποδεκτή από όλους τους υπόλοιπους, αναφέρει μεταξύ άλλων ο Στρος Καν.
Στην επιστολή του, ο πρώην γενικός διευθυντής του Ταμείου κάνει εκτενείς αναφορές στην ευρωπαϊκή πολιτιστική παράδοση λέγοντας πως η Ευρώπη είναι ο Μικελάντζελο, ο Σαίξπηρ, ο Ντεκάρτ, ο Μπετόβεν, ο Μαρξ, ο Φρόιντ, ο Πικάσο κ.α. και καταλήγει πως η Ευρώπη στην οποία ελπίζει πρέπει μεν να έει κανόνες και πειθαρχία για μια κοινή ζωή, πρέπει ωστόσο να έχει και ένα πολιτικό πλάνο που υπερβαίνει και δικαιολογεί τέτοιους περιορισμούς. «Σήμερα αυτό είναι κάτι που μοιάζουν να το έχουν ξεχάσει». «Για να γίνει παράδειγμα η Ευρώπη, πρέπει να έχει όραμα, να υψώνεται πάνω από τις μικρότητες, να διαδραματίσει το ρόλο της στην παγκοσμιοποίηση και με μία λέξη να συνεχίσει να διαμορφώνει την Ιστορία» καταλήγει ο Στρος-Καν.