Ραγδαίες προβλέπονται οι πολιτικές εξελίξεις μετά την ψήφιση από την ελληνική Βουλή και την έγκριση από το Eurogroup του τρίτου μνημονίου.
Το μνημόνιο πέρασε, ωστόσο η κυβέρνηση βγήκε βαριά τραυματισμένη και ο ΣΥΡΙΖΑ διχασμένος. Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει η απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία ενώ επιπλέον τεκμαίρεται βάσιμα η δυσαρμονία του εκλογικού σώματος με την κυβέρνηση με δεδομένο ότι οι προεκλογικές εξαγγελίες και δεσμεύσεις κινούνται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση από την πολιτική που ψηφίστηκε και θα συνεχίσει να υλοποιεί η κυβέρνηση.
Με τα 32 καθαρά «όχι» των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που στην πλειονότητά τους προέρχονται από την Αριστερή Πλατφόρμα προκύπτει βάσιμα ότι η κυβέρνηση έχει απωλέσει την δεδηλωμένη. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η διαρροή αμέσως μετά την ψηφοφορία ότι η κυβέρνηση θα αναλάβει πρωτοβουλίες και θα ζητήσει την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής όταν λήξει το θέμα του Eurogroup και εκταμιευθεί η πρώτη δόση. Η δόση, σύμφωνα με την απόφαση του Οργάνου, θα καταβληθεί στις 20 Αυγούστου ενώ άμεσα θα διατεθούν και 10 δισ. ευρώ για τις τράπεζες. Το Μέγαρο Μαξίμου επιμένει ότι αμέσως μετά την εκταμίευση θα ξεκινήσει την κοινοβουλευτική διαδικασία.
Με την πρωτοβουλία αυτή κατ' αρχήν ο πρωθυπουργός στέλνει την μπάλα στην Αριστερή Πλατφόρμα του κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη. Σύμφωνα με την πρώτη διαρροή από στελέχη της αριστερής πτέρυγας η πρωτοβουλία για ψήφο εμπιστοσύνης είναι εξουθενωτική και εκβιαστική. Ακολούθησε νέα διαρροή στο Iskra σύμφωνα με την οποία η Αριστερή Πλατφόρμα δεν θέλει να ρήξει την κυβέρνηση αλλά να συνεχίσει τις πιέσεις ώστε να μείνει στο πρόγραμμά της και να μην εφαρμόσει το μνημόνιο. Είναι σαφές όμως ότι πρόκειται για αμυντικές δηλώσεις που εντάσσονται στο blame game για το ποιά πτέρυγα θα χρεωθεί την ευθύνη της διάσπασης της καταγραφής της απώλειας της δεδηλωμένης και των πολιτικών εξελίξεων που θα προκύψουν.
Από την στιγμή που η Αριστερή Πλατφόρμα δεν θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης ο πρωθυπουργός έχει δύο δυνατότητες:
-η μία να σχηματίσει κυβέρνηση ειδικού σκοπού με τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το ενδεχόμενο αυτό απέκλεισε η κυβερνητική εκπρόσωπος κ. Όλγα Γεροβασίλη η οποία αναφέρθηκε «στις δυνάμεις στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στο εξωτερικό, που θα επιθυμούσαν μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού», ξεκαθαρίζοντας ότι «δεν θα μας βρουν συμμάχους». Δίνοντας το στίγμα των προθέσεων του Μεγάρου Μαξίμου δήλωσε ότι «η πορεία ανάκαμψης της χώρας, περνάει μέσα από ισχυρές κυβερνήσεις που προκύπτουν από καθαρή λαϊκή εντολή».
Άλλωστε η κυβέρνηση συνασπισμού με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι συναντά κι άλλα εμπόδια. Είναι αμφίβολο αν την στηρίξει η πλειοψηφία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ή αντίθετα, θα αυξήσει την δύναμη της Αριστερής Πλατφόρμας. Επιπλέον για να συμμετάσχουν τα άλλα κόμματα θα βάλλουν όρους και προϋποθέσεις που δεν θα περιορίζονται στα πρόσωπα για τα κρίσιμα πόστα αλλά θα επεκτείνονται και σε τομείς της κυβερνητικής πολιτικής όπως η Παιδεία, το μεταναστευτικό, η αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής. Επιπλέον λίγο μετά τον σχηματισμό της θα αρχίσουν οι παρασκηνιακές έριδες μεταξύ των κομμάτων. Στην πραγματικότητα θα είναι εξ υπαρχής υπονομευμένη. Μία τέτοια κυβέρνηση είναι αμφίβολο αν την θέλουν ακόμη και οι ευρωπαίοι εταίροι που σε κάθε περίπτωση προκρίνουν αφενός μεν κυβερνητική σταθερότητα και αφετέρου συμμαχίες περισσότερων πολιτικών δυνάμεων.
-Η καθαρή λύση που προκύπτει είναι η προσφυγή στις κάλπες ώστε να προκύψει μία νέα καθαρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία η οποία θα είναι σε αρμονία με το εκλογικό σώμα για να εφαρμόσει την πολιτική που απορρέει από το τρίτο μνημόνιο. Εφόσον ο κ. Τσίπρας προχωρήσει και ξεκινήσει μετά την εκταμίευση της δόσης στις 20 Αυγούστου σε ψήφο εμπιστοσύνης, θα καταγραφεί η απώλεια της δεδηλωμένης. Ακολούθως θα πρέπει εφόσον επιμείνει στην απόρριψη της κυβέρνησης συνεργασίας με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι σε κατάθεση της εντολής στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα σημάνει και την έναρξη της διαδικασίας για πρόωρες εκλογές πιθανόν στις 20 Σεπτεμβρίου.
Πιθανές πρόωρες εκλογές θα αναδιατάξουν συνολικά το πολιτικό σύστημα. Οι παλιές δυνάμεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι για διαφορετικούς λόγους μέχρι τώρα τουλάχιστον δείχνουν να μην τις επιθυμούν. Θα προτιμούσαν να παραμείνουν στην αντιπολίτευση στηρίζοντας κατά περίπτωση τον κ. Τσίπρα μέχρι να ξεθωριάσει το άστρο του και να χρεωθεί την πολιτική φθορά από την υλοποίηση του μνημονίου. Αλλά και κύκλοι του ευρύτερου συστήματος επίσης προτιμούν έναν πρωθυπουργό υπό ομηρεία για να μην θιγούν τα συμφέροντά τους. Καθώς όμως δεν μπορούν να το επιβάλλουν -αφού η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκει στον πρωθυπουργό- έχουν στραμμένα τα βλέμματα προς το Βερολίνο.
Ωστόσο, σύμφωνα με το protothema, η κυβέρνηση έχει ένα ουσιαστικό επιχείρημα: ότι μόνο μία κυβέρνηση με λαϊκή εντολή και αποδοχή μπορεί να εφαρμόσει απρόσκοπτα μία τόσο σκληρή πολιτική που περιγράφει το μνημόνιο. Είναι ένα επιχείρημα που γίνεται ασμένως δεκτό από τις Βρυξέλλες και αρκετές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και δεν μπορεί να αντιπαρέλθει ούτε το Βερολίνο. Το να επιβάλλει μία νόθα λύση συμμαχικής κυβέρνησης σε κενό νομιμοποίησης θα είναι σαν να επιδιώκει με παρακαμπτήριο τον στόχο της εξόδου της χώρας από το ευρώ μέσω της αποτυχίας των πολιτικών δυνάμεων να συνεννοηθούν και της κοινωνίας να συνταχθεί στην πολιτική αυτή.
Διαβάστε επίσης:
