«Η μάχη στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια μάχη για την ακεραιότητα, την ψυχή, τη λογική και τη δημοκρατία στην Ευρώπη», γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης σε άρθρο στους New York Times, με τον τίτλο «Πώς η Ευρώπη συνέτριψε την Ελλάδα».
Σημειώνει πως «από την αρχή της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, το 2010, δύο πρωθυπουργοί αποχώρησαν από τη στιγμή που αναγκάστηκαν να αποδεχθούν το σκληρό πακέτο μέτρων που υποβλήθηκε από την τρόικα. Ίδια μοίρα περιμένει και τον Τσίπρα. «Με πονάει να βλέπω την ίδια μοίρα να περιμένει τον φίλο και σύντροφό μου Αλέξη Τσίπρα».
«Θα επικεντρωθώ στη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού πολιτικού κινήματος, εμπνευσμένου από την "Άνοιξη της Αθήνας", που θα εργαστεί προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού της Ευρώπης. Φυσικά, αυτό θα χρειαστεί χρόνια για να αποδώσει καρπούς – χρόνια που η Ελλάδα δεν θα αντέξει. Στο μεταξύ, θα συνεχίσω να προωθώ ένα σχέδιο για πραγματική, βιώσιμη και εναλλακτική λύση για την ανάκαμψη της Ελλάδας, κάτι που είναι αδύνατον να συμβεί με το πρόγραμμα της Τρόικας», σημείωσε .
Ο κ. Βαρουφάκης σημειώνει πως αν ο Σόιμπλε έκανε δεκτή μια άλλη λύση για την Ελλάδα, τότε θα έχανε έναντι της Γαλλίας. «Έτσι η Ελλάδα συνετρίβη από τους ελέφαντες», γράφει χαρακτηριστικά.
Ακολούθως αναφέρει αναλυτικά το εναλλακτικό πλάνο διάσωσης που είχε σχεδιάσει όσο ήταν υπουργός Οικονομικών με τη βοήθεια του οικονομολόγου Τζέφρι Σακς, του πρώην ΥΠΟΙΚ των ΗΠΑ Λάρι Σάμερς και του πρώην υπουργού Οικονομικών της Αγγλίας, Νόρμαν Λαμόντ.
Κάνει λόγο για την πρότασή του περί ανταλλαγής χρέους, χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, μικρότερες μειώσεις στις δημόσιες δαπάνες, προσέλκυση επενδυτών, επιστροφή στις αγορές, ένταξη στον ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, τη δημιουργία μιας «bad bank» και μεταρρυθμίσεις στη φορολογία.
Γράφει για το πλάνο ο κ. Βαρουφάκης:
«Το πλάνο ήταν έτοιμο στις 11 Μαΐου. Το παρουσίασα στον Σόιμπλε και σε άλλους ΥΠΟΙΚ της Ευρωζώνης. Ωστόσο, δεν έλαβε ποτέ έγκριση από τον Έλληνα πρωθυπουργό διότι του το απαγόρευσε η Τρόικα. Του κατέστησε σαφές ότι οποιαδήποτε τέτοιο έγγραφο θα θεωρούνταν εχθρική κίνηση και θα ήταν μια υπαναχώρηση από τις συνθήκες του υπάρχοντος προγράμματος της Τρόικας. Φυσικά, αυτό το πρόγραμμα έκανε λόγο για μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα και δεν είχε πρόβλεψη για την αναδιάρθρωση του χρέους».
Ο κ. Βαρουφάκης σημειώνει πως αυτό δείχνει την αποτυχία της Ευρωζώνης, ενώ η «Άνοιξη της Αθήνας» έχει να μας διδάξει ότι η Ελλάδα μπορεί να ανακάμψει μόνο αν η ΕΕ κάνει μια μετάβαση από το «Εμείς τα κράτη» στο «Εμείς οι ευρωπαϊκοί λαοί». Από την αρχή της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, το 2010, δύο πρωθυπουργοί αποχώρησαν από τη στιγμή που αναγκάστηκαν να αποδεχθούν το σκληρό πακέτο μέτρων που υποβλήθηκε από την Τρόικα. Ίδια μοίρα περιμένει και τον Τσίπρα.
Συνθηκολόγηση
Ο Γ. Βαρουφάκης σημειώνει «με πονάει να βλέπω την ίδια μοίρα να περιμένει τον φίλο και σύντροφό μου Αλέξη Τσίπρα. Τον Ιούλιο ο κ. Τσίπρας αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει με το τελευταίο πρόγραμμα της Τρόικας και αυτό αποτέλεσε το τέλος της κυβέρνησής μας. Επίσης προκάλεσε τη διαίρεση του κόμματός μας, ανάμεσα με αυτούς που ήθελαν την εφαρμογή του προγράμματος και σε εμάς (40 βουλευτές από τους 149) που δεν το θέλαμε. Το αποτέλεσμα αυτής της κρίσης ήταν η προκήρυξη των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου».
Εν συνεχεία ο πρώην ΥΠΟΙΚ σημειώνει ότι παραιτήθηκε από το πόστο του λόγω της ταπεινωτικής και αδίστακτης επιβολής της Τρόικας και τώρα σκοπεύει να μείνει μακριά από τις «θλιβερές» εκλογές, καθώς η Βουλή που θα προκύψει δεν θα είναι ικανή να προωθήσει μια ρεαλιστική μεταρρυθμιστική ατζέντα για την Ελλάδα.
«Ούτε μπορώ να υποστηρίξω την αποδοχή του προγράμματος της Τρόικας που όλοι γνωρίζουν ότι θα αποτύχει. Αυτό είναι κάτι που το αποδέχεται ο κ. Τσίπρας, ο κ. Σόιμπλε και αξιωματούχοι στο ΔΝΤ. Όλοι αποδέχονται ότι το πρόγραμμα δεν είναι βιώσιμο», σημειώνει ο κ. Βαρουφάκης.
Ωστόσο, στο άρθρο του αντιτίθεται και σε εκείνους που πιστεύουν ότι η επιστροφή στη δραχμή θα ήταν μια λύση για την Ελλάδα. Κατά τον κ. Βαρουφάκη, το πρόβλημα της Ελλάδας έχει να κάνει με την ευρύτερη κρίση της Ευρωζώνης. Οι πρωτοπόροι της Ένωσης, με τελευταίο τον κ. Σόιμπλε, δεν έχουν αποφασίσει για το τι είδους ευρώ θέλουν. Φέρνει το παράδειγμα του Φραγκλίνου Ρούσβελτ που το 1933 έριξε περισσότερο χρήμα στην αγορά έτσι ώστε να τραβήξει τις ΗΠΑ από τη Μεγάλη Ύφεση.
Στην περίπτωση του ευρώ οι απαιτήσεις είναι διαφορετικές, αναφέρει ο κ. Βαρουφάκης, και χρειάζονται απαντήσεις που θα στηρίζονται στην πολιτική ένωση. Κάτι που προτείνει η γαλλική κυβέρνηση και κάποιες άλλες. «Το μεγάλο ερώτημα που η Ευρώπη πρέπει να απαντήσει είναι: Τι είδους πολιτική ένωση θέλουμε; Είμαστε έτοιμοι να αντιδράσουμε άμεσα για να αποτρέψουμε τη διάσπαση της Ευρωζώνης;».
Καταλήγει πως η νομισματική ένωση είναι αναποτελεσματική και βαθιά αντιδημοκρατική.