Τα φαντάσματα και οι αόρατες παρουσίες μυστηριωδών όντων «κυνηγούν» τους ανθρώπους από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, αλλά μάλλον είναι πλάσματα της φαντασίας μας.
Επιστήμονες στην Ελβετία έδειξαν με εργαστηριακά πειράματα ότι οι «παρουσίες» που καμία φορά νιώθουμε γύρω μας, πιθανότατα δεν είναι παρά ψευδαισθήσειςπου δημιουργεί ο νους, όταν στιγμιαία χάνει την επαφή του στον χώρο με το ίδιο του το σώμα, εξαιτίας υπερβολικής κόπωσης, ασθένειας ή έντονου ψυχολογικού στρες.
Το γεγονός αυτό δημιουργεί μια ιδιόμορφη διάσταση και σύγχυση ανάμεσα στο σώμα και στο νου, με συνέπεια ο τελευταίος να μην ερμηνεύει σωστά τα σήματα που δέχεται και να νομίζει ότι ένα άλλο σώμα υπάρχει κοντά του – ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται παρά για το δικό του.
Πέρα από τους μύθους και τις ιστορίες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, μέχρι σήμερα οι ασθενείς με ψυχιατρικές και νευρολογικές παθήσεις αναφέρουν παράξενες «παρουσίες» γύρω τους – για να μην αναφέρουμε τις ουκ ολίγες αναφορές ερευνητών στο πεδίο της παραψυχολογίας, των μέντιουμ κ.α.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή νευροεπιστήμης Όλαφ Μπλάνκε της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λοζάνης (EFPL) και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Γενεύης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας “Current Biology”, πειραματίστηκαν με 48 εθελοντές, πετυχαίνοντας -με τη βοήθεια και ενός ρομπότ- να «χειραγωγήσουν» το νευρολογικό σύστημα των συμμετεχόντων και να δημιουργήσουν γύρω τους την ψευδαίσθηση της ύπαρξης τεσσάρων φαντασμάτων, τα οποία μάλιστα άγγιζαν τις πλάτες τους με αόρατα δάχτυλα.
Το πείραμα έδωσε την εντύπωση στους συμμετέχοντες, οι οποίοι ήσαν πλήρως υγιείς σωματικά και νοητικά, ότι αόρατοι άνθρωποι (δύο έως τέσσερις) ήσαν κοντά τους.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, κανονικά ο άνθρωπος σχηματίζει στο νου του μια ενοποιημένη αντίληψη του εαυτού του μέσα στο χώρο. Όμως, μερικές φορές, π.χ. λόγω ασθένειας -ή στη συγκεκριμένη περίπτωση με τη βοήθεια του ρομπότ- ο ανθρώπινος νους σχηματίζει μια δεύτερη εικόνα του σώματός του, την οποία δεν αντιλαμβάνεται ως «εγώ», αλλά ως κάποιον τρίτο, μια ξένη «παρουσία». Αυτή η παρουσία, στη συνέχεια, μπορεί να ερμηνευτεί ως άγγελος, δαίμονας, πνεύμα νεκρού ή κάποιο άλλο φάντασμα.
Δεν είναι τυχαίο, όπως επεσήμαναν οι ερευνητές, ότι συχνά άνθρωποι, όπως οι ορειβάτες (συνήθως σε υψόμετρο άνω των 6.000 μέτρων) και οι εξερευνητές, οι οποίοι νιώθουν μεγάλη σωματική και νοητική πίεση, έχουν αναφέρει την εμπειρία τέτοιων παρουσιών – φαντασμάτων.
Οι ερευνητές διευκρίνισαν ότι το αίσθημα της «παρουσίας» είναι διαφορετικό από το αίσθημα της εξωσωματικής εμπειρίας (όπως αυτής στις επιθανάτιες εμπειρίες) και πηγάζει από διαφορετικές εγκεφαλικές περιοχές. Επίσης τόνισαν ότι, παρά τα νέα ευρήματα, είναι μάλλον απίθανο οι άνθρωποι να σταματήσουν να πιστεύουν στα φαντάσματα…