Αυτή την αποκάλυψη έκαναν ανήμερα την Πρωτοχρονιά οι εμπειρογνώμονες που ασχολούνται με το αεροπορικό δυστύχημα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το Airbus 320-200 της AirAsia έπεσε πάνω σε τέτοια κακοκαιρία που οι πιλότοι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να αποσοβήσουν την τραγωδία.
Το αεροπλάνο «συμπεριφέρθηκε» με τρόπους «στα όρια της λογικής», όπως επεσήμανε ο Ινδονήσιος Τζέρι Σόετμαν, ειδικός αεροπορικός αναλυτής, αφού πρώτα εξέτασε τα στοιχεία που διέρρευσαν από την επίσημη ομάδα που ερευνά το δυστύχημα.
Αυτή τη στιγμή, οι προσπάθειες των δυτών στρέφονται στον εντοπισμό του μαύρου κουτιού του αεροσκάφους, που θα δώσει απαντήσεις για τα ακριβή αίτια της τραγωδίας. Ωστόσο, οι συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή δυσχεραίνουν το έργο τους, που ίσως καθυστερήσει αρκετά τον εντοπισμό του μαύρου κουτιού.
Ο Σόετμαν είπε ότι το αεροπλάνο πριν από τη συντριβή του ανέπτυξε ταχύτητα που θα ήταν αδύνατο να πιάσει ο πιλότος και ότι βυθίστηκε ευθεία προς τα κάτω «όπως ένα κομμάτι μετάλλου που πετιέται κάτω». «Πραγματικά, είναι πολύ δύσκολο να το εξηγήσει κάποιος… Ο τρόπος με τον οποίο έπεσε είναι στα όρια της λογικής», τόνισε.
Μάλιστα, υποστήριξε ότι από τα στοιχεία που έχει φαίνεται ότι το αεροπλάνο ανέβαινε 6.000 με 9.000 πόδια το λεπτό και «δεν μπορεί ένας πιλότος Airbus 320 να το κάνει αυτό σε τέτοιο ύψος». Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το περισσότερο που θα μπορούσε να ανεβαίνει το αεροπλάνο θα ήταν 1.000 με 1.500 το λεπτό, τόνισε ο Σόετμαν. Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση τού προκαλεί η ταχύτητα της πτώσης, αφού φαίνεται πως έπεφτε με 11.000 πόδια ανά λεπτό, με ταχύτητα δηλαδή ακόμα μεγαλύτερη από αυτήν με την οποία κατέπεσε στον Ατλαντικό, το 2009, το Airbus Α330 της Air France, οδηγώντας στον θάνατο 228 επιβαίνοντες.
