«Σχεδόν όλα τα υπόλοιπα ήταν φρικτά- κυρίως γιατί οι υποσχέσεις που έκανε στην πρόσφατη προεκλογική καμπάνια είναι μη υλοποιήσιμες…
Ο Τσίπρας είναι δέσμιος τόσο της ίδιας του της ρητορικής όσο και της ριζοσπαστικής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, που ήδη θεωρείται ριζοσπαστικό κόμμα. Έχει βυθιστεί σε θέσεις από τις οποίες δύσκολα θα μπορέσει να έρθει σε ένα συμβιβασμό. Την ίδια ώρα η ευρωζώνη δεν έχει συμφέρον στο να μετακινηθεί από τις θέσεις της. Η Γερμανία και οι σύμμαχοί της υιοθετούν την παραδοσιακή, σκληρή τους στάση» γράφει ο αρθρογράφος και προσθέτει ότι υπάρχουν όμως και άλλες χώρες, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία που βίωσαν την λιτότητα και βγαίνουν από το τούνελ της απελπισίας και μάλλον δεν θα το εκτιμήσουν ιδιαιτέρως αν η Ελλάδα πέσει στα μαλακά.
«Ένας συμβιβασμός φαινόταν δυνατός, μέχρι να μιλήσει ο Τσίπρας…Τώρα είναι να σα κούνησε ένα μεγάλο, κόκκινο πανί σε έναν ταύρο» καθώς όχι μόνο απέρριψε εκ νέου το μνημόνιο, αλλά επανέλαβε τις μη ρεαλιστικές προεκλογικές υποσχέσεις για αύξηση του κατώτατου μισθού, επαναφορά του δώρου Χριστουγέννων για χαμηλοσυνταξιούχους, κατάργηση εργασιακών μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων κλπ, γράφει ο Hugo Dixon και προσθέτει:
«Ο πρωθυπουργός θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι χωρίς νέους πόρους, η κυβέρνησή του χρεοκοπεί τον επόμενο μήνα. Θα πρέπει επίσης να καταλάβει ότι υπάρχει κίνδυνος η εκροή καταθέσεων να αυξηθεί και να υποχρεωθεί να επιβάλει περιορισμούς στα κεφάλαια.
«Είναι λοιπόν τρελός ο Τσίπρας; Ίσως όχι. Δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 70% του πληθυσμού είναι υπέρ μιας σύγκρουσης με την ευρωζώνη. Ο πρωθυπουργός μπορεί να το έχει υπολογίσει αυτό και να σκοπεύει να ρίξει το φταίξιμο (σε περίπτωση επιβολής περιορισμών στα κεφάλαια) στα φρικιά της λιτότητας σε Γερμανία και ΕΚΤ.
Συνεπώς ο Τσίπρας μπορεί να επεξεργάζεται ένα σχέδιο Β για να πείσει τον ελληνικό λαό για μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, παρότι και πάλι ένα 70% του πληθυσμού θέλει την παραμονή στην ευρωζώνη».
Δεν είναι προς το συμφέρον της ευρωζώνης να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ. Από την άλλη, δεν μπορεί απλώς να συφωνήσει στο πρόγραμμα-γέφυρα που ζητά ο Τσίπρας με τους όρους που προτείνει. Η λιγότερο κακή προσέγγιση από την πλευρά των εταίρων θα ήταν να μην δώσουν κι άλλα…πυρομαχικά στον Τσίπρα με τα οποία ενισχύσει την εθνική υπερηφάνεια και να αφήσουν τις οικονομικές πραγματικότητες να αρχίσουν να «δαγκώνουν».
Όταν οι Έλληνες δεν θα μπορούν να αντλούν χρήματα από τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, μπορεί να εξαφανιστεί το παρόν κλίμα ευφορίας και ίσως επιτευχθεί ένας συμβιβασμός.
Από την άλλη, αυτό μπορεί να μην εφικτό και η Ελλάδα να αναγκαστεί να επιστρέψει στην δραχμή. Η ευρωζώνη θα πρέπει να προετοιμαστεί για τα χειρότερα.