Είναι ένα ερώτημα που απασχολεί πολλά χρόνια τους επιστήμονες.
Γιατί οι τίγρεις είναι πορτοκαλί, ένα χρώμα που, όπως εύλογα θα ρωτούσε κανείς, τις κάνει να διακρίνονται πιο εύκολα μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος;
Την απάντηση έδωσαν οι προσομοιώσεις των υπολογιστών για το πώς βλέπουν τις τίγρεις τα υποψήφια θηράματα της.
Το ανθρώπινο μάτι μπορεί να διακρίνει τις αποχρώσεις του κόκκινου, του μπλε και του πράσινου.
Ωστόσο τα ελάφια, για παράδειγμα, δεν διακρίνουν τις ερυθρές αποχρώσεις και βλέπουν τις τίγρεις πράσινες, όπως ακριβώς στη φωτογραφία, κάτι που σημαίνει πως έχουν τέλειο καμουφλάρισμα.
Ο Δρ Τζον Φένελ στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν υπολογιστές για να εκτιμήσουν πόσο ανιχνεύσιμο είναι κάθε ζώο μέσα στο περιβάλλον του.
Η επιστημονική ομάδα εξέτασε τη θεωρία και για τους ανθρώπους, εξετάζοντας εικόνες στις οποίες ένα κόκκινο αντικείμενο και συγκεκριμένα μια σφαίρα εισήχθη σε δύο σκηνικά. Το ένα ήταν από εύκρατο δάσος και το δεύτερο από ερημική περιοχή.
Οι ερευνητές μέτρησαν πόσο γρήγορα οι παρατηρητές ανίχνευσαν τη σφαίρα σε κάθε φόντο σε εικόνες που αναπαράχθηκαν για να προσομοιώσουν την τρισδιάστατη όραση και δύο έγχρωμες όψεις. Οι παρατηρητές ήταν πολύ πιο γρήγοροι στο να ανιχνεύσουν τις εικόνες με τρία χρώματα και στα δύο σενάρια.
Τέθηκε λοιπόν το ερώτημα γιατί οι τίγρεις δεν αναπτύσσουν πράσινο τρίχωμα;
Όπως τονίζει ο Δρ Τζον Φένελ τα θηλαστικά δεν είναι σε θέση να παράγουν πράσινη γούνα. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε σημαντική αλλαγή στη βιοχημεία των θηλαστικών.
Υπάρχει μόνο ένα θηλαστικό που είναι γνωστό ότι έχει πράσινη γούνα και αυτό επιτυγχάνεται με εξαπάτηση. Ο λόγος για ένα είδος βραδύποδα που φαίνεται πράσινος καθώς φύκια ζουν παρασιτικά πάνω του.
Το πορτοκαλί χρώμα στο τρίχωμα μιας τίγρης παράγεται από μια χημική ουσία που ονομάζεται φαιομελανίνη.
Ο Δρ Φένελ σημειώνει πως παραμένει «ανοικτή ερώτηση» το γιατί τα ελάφια δεν ανέπτυξαν ποτέ τριχρωματική όραση που θα μπορούσε να τα βοηθήσει να προστατευτούν από τους διώκτες τους.
Η έρευνα δεν έλαβε υπόψη το ρόλο των σκούρων λωρίδων της τίγρης που βοηθούν στη διάσπαση της σιλουέτας τους, οι οποίες είναι αποτελεσματικές, ανεξάρτητα από τον τύπο όρασης που έχει ο θεατής.
Υπάρχουν διαφορές στις αποχρώσεις των τίγρεων ανά περιοχές. Η μπαλινέζικη τίγρης, ένα είδος που έχει εξαφανιστεί, είχε ένα πολύ πιο σκοτεινό βαθύ πορτοκαλί χρώμα. Οι τίγρεις της Βεγγάλης είναι συνήθως πιο κόκκινες, ενώ η τίγρη Αμούρ έχει μια χρυσαφί απόχρωση.
Οι τίγρεις στις βόρειες περιοχές, όπως η Ρωσία και η βόρεια Κίνα, έχουν συνήθως ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις, ενώ οι τίγρεις που βρίσκονται στη Μαλαισία και τη Σουμάτρα είναι συνήθως πιο σκουρόχρωμες.
Έχουν αναφερθεί τίγρεις χωρίς ρίγες, στη δεκαετία του 1960 και μέχρι το 1988, χωρίς ωστόσο να υπάρχει κάποιο φωτογραφικό ντοκουμέντο, ενώ 1 στις 10.000 τίγρεις που ονομάζονται «μελανιστικές» γεννιούνται λευκές!