Όταν ο Δρ. Donald L. Unger ήταν παιδί, η μητέρα του και άλλοι συγγενείς του έλεγαν ότι το να «παίζει» με το «κρακ» των αρθρώσεων του, θα προκαλούσε αρθρίτιδα.
Αντί να αγνοήσει τις προειδοποιήσεις τους, ο Unger αποφάσισε να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Κυριολεκτικά.
Ο μετέπειτα Δρ Ungler επί 50 χρόνια έσπαγε τις αρθρώσεις μόνο στο αριστερό του χέρι, τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα. Άφησε το δεξί του χέρι μόνο ως σύγκριση. Όπως εκτιμά έσπασε τις αρθρώσεις του αριστερού χεριού του τουλάχιστον 36.500 φορές, ενώ οι αρθρώσεις του δεξιού του είχαν σπάσει σπάνια ή αυθόρμητα.
Στο τέλος του πειράματός του, εξέτασε τα χέρια του για αρθρίτιδα και δεν βρήκε κανένα ίχνος.
«Αυτό το αποτέλεσμα θέτει υπό αμφισβήτηση αν άλλες γονικές πεποιθήσεις, π.χ. η σημασία της κατανάλωσης σπανακιού, είναι επίσης λανθασμένες» συμπλήρωσε με χιούμορ.
Το πείραμά του κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Ig, ένα βραβείο που δίνεται στους επιστήμονες για «επιτεύγματα που πρώτα κάνουν τους ανθρώπους να γελούν, στη συνέχεια να σκέφτονται».
«Μητέρα, έκανες λάθος!» αναφώνησε ο δρ Unger κατά τη διάρκεια της αποδοχής του Ig Nobel.
Ακολούθησαν και άλλες έρευνες που ενίσχυσαν τα ευρήματα του Δρ. Unger. Για παράδειγμα, μια μελέτη του 2011 με μέγεθος δείγματος 215 εθελοντών διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στον κίνδυνο της οστεοαρθρίτιδας των χεριών για άτομα που έσπασαν τους αρθρώσεις τους και άτομα που δεν το έκαναν.
Τον Δεκέμβριο του 2015, οι ερευνητές παρουσίασαν επίσης μια μελέτη στην Ακτινολογική Εταιρεία της Βόρειας Αμερικής που δεν διαπίστωσε άμεσες διαφορές στον πόνο, το πρήξιμο, την ευκαμψία ή τη δύναμη πρόσφυσης μεταξύ ανθρώπων που είχαν και δεν είχαν «σπάσει» τους αρθρώσεις τους. Η μελέτη αυτή είχε 40 συμμετέχοντες και αν και απείχε πολύ από το 215, είναι 40 φορές πιο ισχυρή από την… αυτό-μελέτη του Δρ Unger.