Από τη στιγμή που τα ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη σκιτσάρουν και ζωγραφίζουν, ήταν θέμα χρόνου να κάνουν και εκθέσεις των έργων τους.
Την πρώτη τέτοια έκθεση στον κόσμο θα κάνει η ρομποτική ζωγράφος Ai-Da στη γκαλερί Barn στο Κολλέγιο του Αγίου Ιωάννη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης από τις 12 Ιουνίου έως τις 6 Ιουλίου.
Το ανθρωποειδές ρομπότ μπορεί να περπατήσει, να μιλήσει και να κρατήσει μολύβι ή πινέλο. Τα έργα της δεν έχουν να ζηλέψουν πολλά πράγματα από εκείνα σύγχρονων ζωγράφων της αφηρημένης τέχνης.
Το όνομα Ai-Da παραπέμπει στο όνομα του ανθρώπου που την εμπνεύσθηκε, καθώς και στην πρωτοπόρο Βρετανίδα μαθηματικό Άντα Λάβλεϊς (1815-1852), κόρη του Λόρδου Βύρωνα, η οποία θεωρείται ότι είχε γράψει το πρώτο πρόγραμμα για υπολογιστή.
Η Ai-Da είναι πολύ παραγωγική στη δουλειά της, καθώς είναι σε θέση να ολοκληρώσει ένα έργο της μέσα σε δύο ώρες.
Συγκριτικά, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι χρειάστηκε περίπου 15 χρόνια για τη «Μόνα Λίζα» (την οποία και πάλι θεωρούσε ανολοκλήρωτη), ενώ ο γλύπτης Ογκίστ Ροντέν δούλευε σχεδόν τέσσερις δεκαετίες τις «Πύλες της Κόλασης».
Η Ai-Da μπορεί να σκιτσάρει ένα πορτρέτο εξ όψεως, να συνθέσει έναν πίνακα αφηρημένης τέχνης, ενώ δεν διστάζει να δοκιμάσει το χέρι της και στη γλυπτική. Το βασικό γνώρισμα της είναι πως είναι σε θέση να διδάξει μόνη της καινούρια πράγματα στον εαυτό της και έτσι να δημιουργεί ολοένα πιο πολύπλοκα έργα. Ξεκινώντας από κάτι απλό, όπως τη φωτογραφία ενός δέντρου ή μιας μέλισσας, το ρομπότ είναι ικανό να ζωγραφίσει κάτι αφηρημένο, που κάλλιστα θα είχε θέση σε μια γκαλερί σύγχρονης τέχνης.
«Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι θα φτιάξει, τι πρόκειται να παράγει, ποιο είναι το όριο της δημιουργίας της. Βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας εποχής ανθρωποειδών ρομπότ και θα είναι συναρπαστικό να δούμε ποια θα είναι η επίπτωση στην τέχνη», δήλωσε ο γκαλερίστας Αϊντάν Μέλερ, επιμελητής της έκθεσης με τον εύγλωττο τίτλο «Αβέβαια Μέλλοντα».
Όπως είπε, στόχος του δεν είναι τα ρομπότ να αντικαταστήσουν τους καλλιτέχνες μια μέρα, αντίθετα πιστεύει ότι η άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης στο χώρο της τέχνης θυμίζει την εμφάνιση της φωτογραφίας. «Στη δεκαετία του 1850», επεσήμανε, «όλοι νόμιζαν ότι η φωτογραφία θα αντικαθιστούσε την τέχνη και τους καλλιτέχνες, αλλά στην πραγματικότητα λειτούργησε συμπληρωματικά προς την τέχνη, έγινε ένα νέο είδος τέχνης που έφερε και πολλές νέες θέσεις εργασίας».