Η Ελλάδα δείχνει να μην θέλει να μάθει από τα πανάκριβα μαθήματα του παρελθόντος.
Ίσως το άγχος πως μόνιμα τρέχει την τελευταία στιγμή να καλύψει επείγουσες εξοπλιστικές ανάγκες να εξηγεί γιατί επιλέγει να «ταξιδέψει» σε αχαρτογράφητα ύδατα σε ότι αφορά τα εξοπλιστικά της προγράμματα.
- Γράφει ο Κώστας Αττίας
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος βρέθηκε στο Παρίσι και μαζί με την ομόλογο του, την Υπουργό Άμυνας της Γαλλίας Florence Parly υπέγραψαν τη δήλωση πρόθεσης για την αγορά από την χώρα μας δύο γαλλικών φρεγατών BELHΑRRA.
Το πλοίο θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι ένας «χρυσός συμβιβασμός» για την Ελλάδα αφού είναι μια ενδιάμεση λύση, σημαντικών όμως δυνατοτήτων , ανάμεσα στην μεγαλύτερη φρεγάτα FREMM και την κορβέτα GOWIND. Τα «αγκάθια» που υπάρχουν όμως παραμένουν πολλά και για αυτό ο Νίκος Παναγιωτόπουλος σημείωσε πως υπάρχει δρόμος για να συμφωνήσουν οι δύο πλευρές τα ιδιαίτερα τεχνικά χαρακτηριστικά του πλοίου.
Αυτή η σημείωση του Υπουργού αποκτά πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αν δούμε και το τουίτ της ομολόγου του η οποία λέει πως το πρώτο πλοίο οι Γάλλοι θα το έχουν για το Ναυτικό τους το…2023.
Το πρώτο ερώτημα είναι φυσικά το τι θα γίνει, τι θα κάνει το Πολεμικό Ναυτικό μας, μέχρι να έρθει το πρώτο ελληνικό πλοίο και να καταστεί επιχειρησιακό, κάτι που δεν αναμένεται να συμβεί πριν το 2025. Το δεύτερο και ίσως σημαντικότερο όμως ερώτημα είναι το τι μας διασφαλίζει πως όλα θα πάνε καλά, όλα θα λειτουργούν όπως πρέπει σε ένα πλοίο το όποιο η Ελλάδα όπως φαίνεται θα θέλει να έχει και κάποιες διαφοροποιήσεις στα εξοπλιστικά του από τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού της Γαλλίας.
Έμπειροι αξιωματικοί σημειώνουν σε συζητήσεις τους πως μια ανάλογη βιασύνη κόστισε χρόνο και χρήμα στην χώρα μας όταν αποφάσισε να πάρει το ρίσκο με τα καινούργια γερμανικά υποβρύχια και να μπει στην περιπέτεια της επίλυσης μιας σειράς «παιδικών ασθενειών» που κάθε νέο οπλικό σύστημα έχει. Δυστυχώς όμως όπως φαίνεται το πάθημα δεν έγινε μάθημα.