Γράφει ο Δημήτρης Γιαγτζόγλου
Απογευματάκι. Άρχισαν οι ζέστες πια. Πάντα ραδιόφωνο στο σπίτι. Το κλείνω μόνο τις ώρες που κοιμάμαι. Φωνή του Μητροπάνου. Τι φωνή. Και αυτός ο στίχος. «Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες». Σύμπτωση. Για θάλασσες ήθελα να σας πω σήμερα.
Το να κάνει κανείς νύχτα ραδιόφωνο είναι μεγάλο σχολείο. Από πολλές απόψεις. Το ξημέρωμα δεν θέλεις φτιασίδια. Θέλει εαυτούς. Θέλει συναίσθημα απλόχερα χωρίς ζυγαριές. Είναι οι ώρες που η αλήθεια δεν κρύβεται, δεν μπορεί να κρυφτεί μέσα στον θόρυβο της μέρας. Έκανα νύχτα για κάποιο διάστημα. Κέρδισα και φίλους. Φίλους που δεν τους έχω δει ποτέ. Έχουν κι έχω αριθμούς κινητών. Μιλάμε και στα σόσιαλ.
Μία τέτοια περίπτωση η Ελένη. Από το Καστέλλι στα Χανιά. Έβγαινε συχνά στην εκπομπή και μας ταξίδευε. Είτε ήταν χειμώνας είτε καλοκαιράκι. Η δουλεία της; Δουλειά δεν το λες σίγουρα. Το λες η χαρά της, το λες η ευτυχία της, η διάθεσή της, τα πάντα της. Έχει ένα δωδεκάμετρο ιστιοπλοϊκό και με αυτό κάνει μονοήμερες κρουαζιέρες από το Καστέλλι στην Λιμνοθάλασσα του Μπάλου. Το όνομα του σκάφους Fantasia. Ναι αφήστε και την δική σας ελεύθερη να σηκώσουμε πανιά. Άλλη χάρη τα πανιά. Δεν ακούς θόρυβο μηχανής. Ακούς μόνο την θάλασσα. Να είσαι γεμάτος αφτιά να την ακούς. Να φορτώνεις το μυαλό με τους ήχους της. Με τα πανιά πάντα το ταξίδι φαίνεται πιο μακρινό. Κρατάει παραπάνω ώρα. Και γιατί μια μέρα στην Λιμνοθάλασσα του Μπάλου να είναι βιαστικό;
H Ελένη από μικρή αγαπούσε την θάλασσα. Και πάντα έμεναν κοντά σε θάλασσα. Πάντα της άρεσαν οι βόλτες με την μικρή τους βαρκούλα παλιά, το ψάρεμα. Μετά ήρθε ένα ταχύπλοο. Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε το ιστιοπλοϊκό. Μαζί και ιδέα, αφού αγαπούσε τόσο πολύ την θάλασσα, την επικοινωνία με τον κόσμο, αυτό να το κάνει δουλεία.
Ανοίγω μια παρένθεση. Γιατί στην ζωή μου θέλω ανθρώπους σαν την Ελένη. Ας μην τους βλέπω. Αρκεί να τους ακούω. Μόνο και μόνο για το γέλιο τους. Η Ελένη είναι από τους ανθρώπους που δεν φοβούνται το γέλιο. Αυτό το γάργαρο που ακούγεται σαν ολόκληρη ορχήστρα. Αυτό το εκκωφαντικό που δεν σε κουράζει, δεν σε ενοχλεί. Αυτοί οι άνθρωποι που μοιράζονται και μοιράζουν το γέλιο τους για μένα είναι σημαντικοί. Είναι από τους σημαντικούς μου. Και ευτυχώς έχω μάθει να ξεχωρίζω την αλήθεια του γέλιου από το γέλιο της μάσκας. Ελένη μου για αυτό σε αγαπάω. Για την ορχήστρα του γέλιου σου. Κλείνω παρένθεση κι επιστρέφουμε στο ταξίδι.
Κάθε πρωί, λοιπόν, για αρκετούς μήνες τον χρόνο μαζεύεται κόσμος που έχει κλείσει ραντεβού με την Ελένη μέσω κινητού ή με e-mail. Πάντα με ραντεβού. Τα σκάφος εξάλλου παίρνει μέχρι 12 άτομα. Τώρα αν έχει χώρο και χωράει κάποιος της τελευταίας στιγμής τυχερός θα είναι.
Προορισμός η Λιμνοθάλασσα του Μπάλου. Αυτή η παραλία της Κρήτης που θυμίζει Καραϊβική. Και απορούσα πάντα γιατί η Καραϊβική να μην θυμίζει λιμνοθάλασσα του Μπάλου. Μια φορά στη ζωή σας πρέπει πάτε. Τουλάχιστόν μία. Τέλος. Λευκή και ροζ άμμο. Τα χρώματα κάνουν ότι γουστάρουν αυτά. Δεν υπάρχει απόχρωση του γαλάζιου, του πράσινου και του τιρκουάζ που δεν θα δεις. Αμέτρητα σπασμένα κοχύλια. Σουρεαλιστική ομορφιά. Μια από τις ομορφότερες παραλίες του κόσμου και κάθε χρόνο φιγουράρει στις αντίστοιχες λίστες. Καλύτερα να την βάλετε στο πρόγραμμά σας Ιούνιο ή αργά Σεπτέμβριο. Έχει λιγότερο κόσμο τότε. Καλύτερα για εσάς. Μου έλεγε η Ελένη πως κάποια στιγμή φιλοξένησε μια παρέα από την Ισπανία. Ήταν μια κυρία μαζί που της είπε την φράση «εδώ στον Μπάλο είναι το τέλος του κόσμου». Της άφησε την κάρτα της. Μεγαλοστέλεχος στην Ισπανία στον κλάδο του τουρισμού. Είχε πάει σε όλο τον κόσμο. Της έλεγε για την μοναδικότητα αυτού που είδε και έζησε εκεί.
Η κρουαζιέρα της Ελένης έχει τα πάντα. Το χαμόγελό της, τα αστραφτερά μάτια της, μουσικές, Χορούς. Σιγά μην τους άφηνε έτσι. Και πεντοζάλι, σούστα, εννοείται συρτάκι. Έχει βαρελάκι με κρασάκι κρύο, έχει τσικουδιές. Θα μου πεις νηστικό αρκούδι δεν χορεύει κι το πιόμα δεν πάει χωρίς μεζέ. Δεν το λες και ακριβώς μεζέ αυτό που ετοιμάζει η Ελένη στην μικρή κουζίνα του σκάφους. Όλοι αυτοί οι σούπερ ντούπερ σεφ θα ήθελαν μια κουζινάρα για αυτό το πιάτο. Πολλοί πάνε για να το δοκιμάσουν. Μου έλεγε για έναν μεγάλο σεφ από το Μιλάνο. Μια βουτιά με το ζόρι στον Μπάλο και μετά συνέχεια βουτιά στα πιάτα της. Φρέσκα θαλασσινά. Γαρίδες, καραβίδες, χτένια, καλαμάρι, χταπόδι, και ότι άλλο υπάρχει, αρωματικά, λαζάνια. Φτάνει. Φαντάσου σκηνικό. Λιμνοθάλασσα του Μπάλου, αλμύρα, ξυπόλητοι, τσικουδιές και αυτό το πιάτο. Αφήστε με εδώ. Σας αφήνω κι εγώ. Κι εσείς αφήστε το μυαλό σας να ταξιδέψει με την Fantasia!
https://web.facebook.com/balosailing/
email: [email protected]