Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ότι ο ύπνος είναι ένα ιερό, κρίσιμο, πολυαναμενόμενο, απαραίτητο νυχτερινό τελετουργικό.
Για τον Λεονάρντο ντα Βίντσι ή τον Νίκολα Τέσλα ήταν… χαμένος χρόνος.
Υπερβολές; Ε, λοιπόν και οι δύο ακολουθούσαν ένα πρόγραμμα ύπνου το οποίο είναι τόσο «άγριο» που είναι κουραστικό ακόμη και να το σκεφτείς!
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο ύπνος είναι σημαντικός.
Η στέρηση του ύπνου σας κάνει να τρώτε περισσότερο από ό, τι χρειάζεστε, να περπατάτε σαν… μεθυσμένος, σκοτώνει την ικανότητά σας να μαθαίνετε και εξαντλεί τον εγκέφαλό σας.
Ενώ ο ύπνος είναι απαραίτητος για αμέτρητους λόγους, κανείς δεν είπε ποτέ ότι πρέπει να τον παίρνετε… μονοκοπανιά.
Ενώ χώροι ύπνου αρχίζουν να εμφανίζονται σε μοντέρνους χώρους εργασίας ο μεσημεριανός ύπνος δεν είναι σύγχρονη ιδέα. Στην πραγματικότητα, ήταν κοινό για τους ανθρώπους στην προ-βιομηχανική εποχή να «σπάνε» τον ύπνο της ημέρας σε πρώτο και δεύτερο. Ωστόσο, ορισμένοι από τους μεγαλύτερους στοχαστές της ιστορίας πήγαν αυτό το βήμα παραπέρα.
Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι και ο Νίκολα Τσέλα ακολουθούσαν τον δικό τους κύκλο ύπνου. Ενώ οι προ-βιομηχανικοί άνθρωποι είχαν μια διφασική ρουτίνα, ξαπλώνοντας δύο φορές την ημέρα, ο διάσημος ζωγράφος και ο μεγάλος εφευρέτης ακολουθούσαν το παράδειγμα του πολυφασικού ύπνου, δηλαδή για περισσότερο από τρεις φορές την ημέρα. Η επιλογή τους ονομάζεται «κύκλος του Uberman».
Αυτός ο κύκλος αποτελείται από έξι 20λεπτα διαλείμματα ομοιόμορφα κατανεμημένα, καθ ‘όλη τη διάρκεια της ημέρας. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του μπορείτε να προσαρμόσετε το σύστημα με τον τρόπο που ταιριάζει στις ανάγκες σας. Για την πιθανή υιοθέτηση αυτής της πρακτικής από τον Ντα Βίντσι, ο Claudio Stampi γράφει στο βιβλίο του «Why We Nap» το 1992 πως «Ένα από τα μυστικά του, ή έτσι τουλάχιστον ισχυρίστηκε, ήταν ένας μοναδικός τρόπος ύπνου. Κοιμόταν 15 λεπτά κάθε τέσσερις ώρες, δηλαδή συνολικά σε μια ημέρα μόνο μιάμιση ώρα ύπνου. Έτσι, φαίνεται ότι ήταν σε θέση να κερδίσει επιπλέον έξι παραγωγικές ώρες την ημέρα. Ακολουθώντας αυτό το μοναδικό σχήμα, κέρδισε επιπλέον 20 χρόνια παραγωγικότητας κατά τη διάρκεια των 67 ετών ζωής».
Ο Τέσλα φέρεται να μην κοιμόταν για περισσότερο από δύο ώρες το 24ωρο, αν το πιστεύετε. Αλλά, προσοχή, μην προσπαθήσετε να το μιμηθείτε. Αυτό μπορεί να ήταν που τον οδήγησε σε μια πνευματική κατάρρευση στην ηλικία των 25 ετών. Οι καθηγητές στο πανεπιστήμιο προειδοποίησαν τον πατέρα του ότι οι συνήθειες του νεαρού μελετητή μπορούσαν να τον σκοτώσουν, αναφέρει το περιοδικό Smithsonian.
Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι αναζητούν τρόπο να… χωρέσουν τον ύπνο τους στο 24ωρο, είναι προφανής: Περισσότερος χρόνος σημαίνει – ιδανικά – περισσότερη παραγωγικότητα.
Μια μελέτη του 1989 που δημοσιεύθηκε στο Work & Stress διαπίστωσε ότι οι πολυφασικές στρατηγικές ύπνου βελτιώνουν την απόδοση. Έτσι, όχι μόνο έχετε περισσότερο χρόνο για να κάνετε ό, τι πρέπει να κάνετε, αλλά θα έχετε ίσως ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Φυσικά δεν εννοούν το ακραίο παράδειγμα του Τέσλα.