Με ενδιαφέρον παρακολουθούν στη Ν.Δ, τις εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ, όμως επιλέγουν να τηρούν …σιγήν ιχθύος.
ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΚΛΕΙΤΟΥ
«Είναι αρχή της Νέας Δημοκρατίας να μην κάνει κανένα σχόλιο σε ό,τι αφορά τις διεργασίες στο εσωτερικό άλλων Κομμάτων ή συνασπισμών Κομμάτων δηλώνουν, κρατώντας «πισινή» και για τα αποτελέσματα αυτών των διεργασιών, όσο και για την αποδοχή τους από τους πολίτες.
Το μετέωρο βήμα της μετατροπής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης σε ΚΙΝΑΛ που χαιρετίστηκε και από τον πρόεδρο της Ν.Δ, φαίνεται ότι εκτός από μετέωρο παραμένει και ασταθές, όμως σε κάθε περίπτωση στις αναλύσεις που γίνονται από τα γαλάζια επιτελεία, η δημοσκοπική βελτίωση που καταγράφεται, υπογραμμίζει ότι η υπόθεση αυτή μπορεί να έχει και πολιτικό «ψαχνό», αρκεί να ξεκαθαρίσουν γρήγορα τα πεδία. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στη Ν.Δ τονίζουν επανειλημμένα ότι ακόμη και στην διαφαινόμενη πια περίπτωση που προκύψει αυτοδύναμη γαλάζια κυβέρνηση, στις εκλογές θα επιδιώξουν την ευρύτερη δυνατή πολιτική και κοινοβουλευτική συμμαχία για να μπορέσουν να προχωρήσουν μπροστά το τολμηρό σχέδιο αλλαγών που ευαγγελίζονται. Είναι προφανές βεβαίως ότι αυτή η τελευταία διευκρίνιση από εδώ και πέρα δεν αφορά μόνο στο ΚΙΝΑΛ, προφανώς ισχύει και για το Ποτάμι, είτε είναι παρόν, είτε δεν είναι στην επόμενη βουλή.
Εκείνο που τους ικανοποιεί, πάντως, είναι ότι από όλη την μνημονιακή περιπέτεια και παρά τους κλυδωνισμούς και τις πολιτικές θύελλες που αντιμετώπισε, η Ν.Δ παρέμεινε, ένα διαχρονικά ισχυρό πολιτικό “brand” το οποίο «ο ελληνικός λαός δείχνει να εμπιστεύεται και καλλιεργεί προσδοκίες ότι θα είναι το κόμμα το οποίο θα εμπιστευθεί προκειμένου να περάσει η Ελλάδα στη νέα εποχή, εγκαταλείποντας κραυγές και υποσχετικές χωρίς αντίκρυσμα».
Σε δυο τομείς πάντως στρέφουν την προσοχή τους και για αυτούς τους δύο εκφράζουν ανοιχτά και την ανησυχία τους. Την οικονομία και την διαχείριση της επόμενης μέρας και τα Εθνικά ζητήματα, που ανοίγει η κυβέρνηση το ένα μετά το άλλο, παρουσιάζοντας τις ήττες ως θρίαμβο
Ειδικότερα για την Οικονομία επισημαίνουν ότι, παρά την θετική πρώτη ανάγνωση η έκθεση Νομισματικής Πολιτικής της ΤτΕ 2017-2018 που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, δυστυχώς επιβεβαιώνει όσα λέει εδώ και μήνες η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Τα υψηλά πλεονάσματα με τα οποία δέσμευσε την Ελλάδα για πολλά χρόνια ο συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι καταστροφικά για την ανάπτυξη. Υπογραμμίζουν δε ότι καμία χώρα στον κόσμο, εκτός των πετρελαιοπαραγωγικών κρατών δεν καλείται να επιτυγχάνει τέτοιους στόχους για τόσο μεγάλη χρονική περίοδο. Ταυτόχρονα η υψηλή φορολόγηση, η περικοπή επενδυτικών δαπανών και οι καθυστερήσεις στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, εντείνουν την αβεβαιότητα για τις προοπτικές της οικονομίας.
Οσο για την υπεραπόδοση των δημοσιονομικών μεγεθών, το 2017 στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο σε μια αδικαιολόγητη φορολογική επιβάρυνση και στην περικοπή επενδυτικών δαπανών γεγονός που είχε αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομική δραστηριότητα., ενώ οι καθυστερήσεις στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, αν συνεχιστούν θα οδηγήσουν σε περαιτέρω επιβράδυνση της ανάκαμψης της οικονομίας.
«Η πολιτική της υπερφορολόγησης έχει ξεπεράσει τα όρια της λογικής, αλλά και της αντοχής των πολιτών, και αυτό το αντιλαμβάνονται ολοι» λένε στη Ν.Δ «εκτός της κυβέρνησης η οποία ισχυρίζεται, ότι ο συνολικός φορολογικός συντελεστής δεν είναι υπερβολικός σε ευρωπαϊκή κλίμακα».
Στην ρητορική των γαλάζιων στελεχών θα μπαίνει πια με επίταση ο χαρακτηρισμός «η Κυβέρνηση των φόρων, των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών» το επόμενο διάστημα. Στόχος είναι να αντιδιαστείλουν την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους οι πολίτες με τις προτάσεις της Ν.Δ που αντίθετα, πιστεύει και εισηγείται την απόλυτη ανάγκη μείωσης των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Κ.Μητσοτάκης που κινείται και θα κινηθεί το επόμενο διάστημα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο προειλημμένων συμφωνιών και αποφάσεων, εισάγει τελευταία στον δημόσιο διάλογο τον όρο εμπιστοσύνη.
Όπως τονίζουν κεντρικά στελέχη της Πειραιώς, «αυτό το οποίο διαφοροποιεί την Ελλάδα από τις υπόλοιπες χώρες είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης. Βασικός στόχος είναι να ξαναχτιστεί αυτή η σχέση, με τους εταίρους αλλά και με τη διεθνή επενδυτική κοινότητα από την οποία θα χρειαστεί η χώρα να δανειστούμε κεφάλαια. Μιλάμε τονίζουν, για μια σχέση εμπιστοσύνης η οποία θα στηρίζεται σε ένα πρόγραμμα ελληνικής ιδιοκτησίας τολμηρών μεταρρυθμίσεων που θα ξανακάνουν την οικονομία ανταγωνιστική και τη δημόσια διοίκηση αποτελεσματική.