Το Σικάγο, όπως και πολλές άλλες σύγχρονες πόλεις, έχει ένα κρυμμένο μυστικό: Είναι ένα δίκτυο υπόγειων στοών, μήκους πολλών χιλιομέτρων, που επιτρέπει σε κάποιον να μεταβεί από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη, ανεξαρτήτως τι γίνεται… από πάνω. Το Λος Άντζελες, η Βοστόνη, η Νέα Υόρκη και το Ντάλας έχουν δικά τους δίκτυα υπόγειων σηράγγων. Αλλά υπάρχει ένα μέρος που κάνει αυτά τα δίκτυα να μοιάζουν… ποντικότρυπες!
Καλώς ήλθατε στο Ντερινκούγιου, την υπόγεια πόλη!
Ήταν το φθινόπωρο του 1963, όταν ο Ομέρ Ντεμίρ στην πόλη αυτή της Τουρκίας γκρέμισε ένα τοίχο στον υπόγειο του σπιτιού του, αποκαλύπτοντας μια μεγάλη σήραγγα με τέτοιο βάθος, που δεν μπορούσε να δει πού τελειώνει.
Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να φανταστεί τι είχε ανακαλύψει!
Σε βάθος 76 μέτρων κάτω από τη γη με τουλάχιστον 18 διαφορετικά επίπεδα, το Ντερινκούγιου ήταν πραγματικά ένα τεράστιο μέρος για να ζήσεις. Υπήρχε χώρος για να μείνουν 20.000 άνθρωποι με όλα τα απαραίτητα, ακόμη και λίγες πολυτέλειες, με πόσιμο νερό, στάβλους, χώρους λατρείας και ακόμη και οινοποιεία και ελαιοτριβεία. Δεν είναι η μόνη υπόγεια πόλη στην περιοχή της Καππαδοκίας, αλλά είναι αυτή που, με τα όσα ως τώρα γνωρίζουμε, βρίσκεται σε μεγαλύτερο βάθος και εκτιμάται ότι είναι και η μεγαλύτερη.
Το Ντερινκούγιου και οι υπόλοιπες 40 υπόγειες πόλεις στην ευρύτερη περιοχή είναι εφικτές χάρη στην επικράτηση του τόφου, ένα είδος ηφαιστειακής πέτρας που είναι μαλακή και κάνει σχετικά εύκολο το να σκάψει κάνεις τεράστια υπόγεια περάσματα.
Αλλά για ποιο λόγο δημιουργήθηκαν;
Το Ντερινκούγιου δεν ήταν αφιλόξενο στο επίπεδο της επιφάνειας. Γιατί λοιπόν οι αρχαίοι αποφάσισαν να χτίσουν τις κατοικίες τους κάτω από την επιφάνεια; Δεν κρύβονταν από τον ήλιο ή τις βροχές μετεωριτών, αλλά από εισβολείς και με τεράστιες, κυλιόμενες πέτρινες πόρτες έκλειναν κάθε πάτωμα σε περίπτωση που κάποια στρατιά παραβίαζε το φρούριο.
Αλλά ποιοι ήταν οι άνθρωποι των σπηλαίων και απέναντι σε ποιους τα υπερασπίστηκαν;
Οι παλαιότεροι γνωστοί άνθρωποι που ζούσαν στην περιοχή ήταν οι Χετταίοι, που κυβέρνησαν την σημερινή Τουρκία από τον 17ο έως και τον 13ο αιώνα π.Χ. , δηλαδή πριν 3 χιλιετίες. Μερικοί μελετητές υποδεικνύουν αντικείμενα με πολιτιστικά στοιχεία των Χετταιων, όπως ένα μικρό άγαλμα λιονταριού, που βρίσκεται στα υπόγεια σπήλαια. Αυτό δείχνει ότι αυτοί οι αρχαίοι άνθρωποι θα είχαν καταφύγει εκεί για να προστατευτούν από την εισβολή των Θρακών.
Ωστόσο δεν τους προστάτεψε για πάντα. Μια φυλή των Θρακών, οι Φρύγες, κατέκτησαν την περιοχή. Δεδομένου ότι η κατασκευή πολλών από τα μεγάλα υπόγεια συγκροτήματα χρονολογείται κάποια στιγμή μεταξύ του 10ου και του 7ου αιώνα π.Χ., και οι Φρύγες ζούσαν εκεί μέχρι τον 6ο αιώνα π.Χ., θεωρούνται γενικά ότι έχουν δημιουργήσει τις πρώτες σπηλιές. Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να κρύβονταν από τον Περσικό στρατό του Κύρου που τελικά κατέλαβε την περιοχή.
Οι Πέρσες θα είχαν χρησιμοποιήσει και αυτοί τις σπηλιές, όπως και όλοι οι άνθρωποι που θα έρθουν μετά. Οι πρώτοι χριστιανοί κατέφυγαν στις σπηλιές για να γλυτώσουν από τους διωγμούς των Ρωμαίων. Αυτό το μοτίβο συνεχίστηκε καθόλη τη διάρκεια των αιώνων και χιλιετιών που έρχονταν αφού και οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ακόμα τις σπηλιές μέχρι το 1923.
Και όμως αυτά τα σπήλαια θα είχαν ξεχαστεί 40 χρόνια από τους τελευταίους κατοίκους τους αν δεν γινόταν εκείνη η τυχαία ανακάλυψη.