Του Δημήτρη Γιαγτζόγλου
Ε, που θα πάει θα έρθει και αυτό. Ασυνεπής φέτος ο καιρός. Έβλεπα μια διαφήμιση γνωστού ούζου. Απέραντο γαλάζιο , λαμπερό φως, το καλοκαίρι μας. Υπάρχουν και τρόποι, πολλοί και εύκολοι να έχουμε το καλοκαίρι μέσα μας. Ή έστω να το φέρουμε πιο κοντά μας. Ένα παράδειγμα απλό. Τραπεζάκι καφενείου, ρακί, ή κρύα μπύρα, ή ουζάκι , ταπεινά αλλά τίμια μεζεδάκια, και παρέα. Δεν χρειάζονται πολλά. Ούτε πολλά χρήματα. Αφορμές για αντάμωμα μόνο.
Βραδιές καλοκαιριού με μια μπύρα στο χέρι. Ακόμη και κάτω στο πεζοδρόμιο. Ναι ναι πεζοδρόμιο. Μέχρι να κάτσω σε τραπέζι. Έχει πάντα κόσμο τα βράδια στον ΛΟΥΗ. Κεραμεικός στην Λεωνίδου λίγο πριν την Ιερά Οδό. Ο Κώστας άλλη δουλειά έκανε αλλά έμεινε χωρίς μέσα στην κρίση. Κι έτσι το 2014 άνοιξε το μαγαζάκι του. ΤΟ στέκι. Σε μια πολυκατοικία στην οποία πριν από λίγα χρόνια έμεναν μετανάστες.
Πολύχρωμες μπουγάδες παντού απλωμένες σε όλα τα μπαλκόνια τότε, μαζί με τα πολύχρωμα όνειρά τους. Μπορεί να ξεθώριασαν αυτά. Η πολυκατοικία τώρα άλλαξε. Και πίσω από τις μεγάλες τζαμαρίες στο ισόγειο το πρωί θα δεις γεροντάκια της γειτονιάς να παίζουν τάβλι, μαζί και ο Κώστας.
Έχω δει και την Γαλάνη εκεί μεσημεράκι. Το βράδυ το σκηνικό αλλάζει. Κόσμος, πιατάκια καφενείου, χαμογελαστές φάτσες, σιγανά ακούγεται ωραία μουσική.
Κι αν δεν έχω περάσει εκεί ωραίες βραδιές. Προϊόντα επιλεγμένα με φροντίδα από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Και η Άννα , μητέρα του Κώστα σκάει που και που μύτη με το παπάκι. Στα χέρια ένα τσουκάλι με τα εκπληκτικά ντολμαδάκια της. Το προσωπικό, κορίτσια και αγόρια ευγενέστατα και με χιούμορ.
Και με προτάσεις για τους επόμενους μεζέδες. Όρεξη να δοκιμάζετε. Άννα μου επειδή μου έκανες παράπονα, ξέρω έχω καιρό να έρθω. Κι όσο για εσάς σίγουρα θα σας τρακάρω ένα βράδυ εκεί, με βερμούδες και σταράκια, να τσουγκρίσουμε.