GOOGLE NEWS, LIFESTYLE

Ο γευσιγνώστης της διπλανής πόρτας στο «Il postino»

Του Κωνσταντίνου Ασημινάκη

Πρόσφατα βρέθηκα με τον μικρό μου γιο στο Κέντρο της Αθήνας. Είχε χάσει το κινητό του και τριγυρνούσαμε για αγορά καινούργιας συσκευής.  Και αν και θα ήθελα πολύ να περάσω ένα Σαββατοκύριακο με τα παιδιά μου χωρίς κινητά…το κουταβίσιο βλέμμα του δεν μου άφησε πολλές επιλογές.

Στον δρόμο της επιστροφής βρεθήκαμε στη Σκουφά στο Κολωνάκι και περάσαμε μπροστά από το «IlPostino» του καλού μου φίλου σεφ Αντρέα Σουρέ. Είχα πολύ καιρό να τον επισκεφθώ και αφού ο γιός μου τρώει τα μακαρόνια σε οποιαδήποτε  μορφή τους η επίσκεψη ήταν μονόδρομος…το αυτοκίνητο πάρκαρε μόνο του έξω από το εστιατόριο.

Καθίσαμε σε μία γωνία στον πεζόδρομο, παρατηρώντας τους πελάτες που ήταν ήδη εκεί….είναι από τα μαγαζιά που νιώθεις οικεία αμέσως, ακόμα κι αν είναι η πρώτη φορά που πηγαίνεις. Σε αυτό συμβάλλει σίγουρα το χιούμορ του σεφ, το ευχάριστο και φιλικό προσωπικό καθώς και η αύρα του μαγαζιού που σε ταξιδεύει σε ένα γραφικό σοκάκι της Ιταλίας.

Παραγγείλαμε  σαν πρώτο για την μέση beefcarpaccio(που λέμε και στο χωριό μου….και η απορία του γιού μου αν αυτό κάνει καλό και στη μέση…με τσάκισε). Ηταν εξαιρετικό, χωρίς πολλές φλυαρίες, απλό, λιτό, με όμορφη ισορροπία στα υλικά. Ενα παραδοσιακό ιταλικό πιάτο.

Για κυρίως πήραμε μια καρμπονάρα και ένα λιγκουίνι με καραβίδες, πάστα τρουφας και σκόρδο. Η καρμπονάρα εξαιρετική, όπως ακριβώς την φτιάχνουν στον Ιταλικό νότο (μα πόσο κοσμοπολίτης πχια). Δεν είναι τυχαίο ότι έχει ψηφιστεί ως μία από τις καλύτερες στην Αθήνα. Το λιγκουίνι φοβερό πιάτο, το ζυμαρικό κράταγε όσο έπρεπε, η καραβίδα ζουμερή, η πάστα τρούφας επαρκής, χωρίς τσιγκουνιές, το σκόρδο λίγο παραπάνω τσιμπημένο αλλα δεν με πείραξε καθόλου. Η χειροποίητη focacciaαντί για ψωμί θα μπορούσε να είναι πιάτο από μόνη της.

Μαζί με τα αναψυκτικά μας πληρώσαμε 43 ευρώ και μπόνους κέρασμα γλυκο, semifreddoμε σιροπι φράουλας και σπιτικό limoncelloγια την χώνεψη. Δεν κρίνω το γλυκό, αν και ήταν υπέροχο, γιατί το θεωρώ αγένεια να κρίνεις κάτι που σε κερνάνε.

 

Εν ολίγοις, φάγαμε παραδοσιακά ιταλικά πιάτα, χωρίς περιττές μαγειρικές αλαζονείες, σε εξαιρετικά καλή τιμή. Γιατί η διατροφή και η διαστροφή δεν είναι απαραίτητο να ειναι ακριβή για να ειναι καλή.