Είναι ωραίοι οι άνθρωποι με μεράκι, που αγαπούν αυτό που κάνουν, το κάνουν με περισσή χαρά και κέφι, ό,τι κι αν είναι αυτό. Και ίσως έχετε προσέξει πως εδώ στο usay απολαμβάνουμε τα ταξίδια, κοντινά ή και πολύ πιο μακρινά μέσα από τα μάτια αυτών των ανθρώπων. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο Κώστας, ο γευσιγνώστης της διπλανής πόρτας. Τα δικά του ταξίδια αφορούν γευστικούς προορισμούς. Είναι ο άνθρωπος που λατρεύει την καλή κουζίνα, σε όποια μορφή της και ψάχνει για εμάς, πριν από εμάς το καλύτερο φαγητό. Που θα το βρούμε, πόσο θα μας κοστίσει και κυρίως πως και πόσο θα το απολαύσουμε.
Ο Κωνσταντίνος Ασημινάκης λοιπόν, ασχολείται ερασιτεχνικά με τη μαγειρική από τα 14 του χρόνια. Στα 25 άνοιξε το πρώτο του εστιατόριο. Κυνηγάει τις έντονες, καλές γεύσεις, όπου πληροφορηθεί ότι υπάρχουν και έχει κάνει αρκετά γαστρονομικά ταξίδια σε Ελλάδα και εξωτερικό. Λέει ο ίδιος: “Οταν ανακαλύπτω κάτι καινούργιο γευστικά είναι για εμένα σαν να εχω ανακαλύψει την πενικιλλίνη…οταν ανακαλύπτω μία κλασσίκη παραδοσιακή συνταγη που έχει εξελιχθεί και απογειωθεί ειναι σαν να έχω αναλύψει τις πυραμίδες του Χέοπα….οταν εμπνέομαι από μία συνταγη που γεύομαι και δημιουργώ ένα δικό μου πιάτο ειναι σχεδόν τοσο καλό όσο την πρώτη φορά που έκανα σεξ. Μπορώ να αντιληφθώ όλες σχεδον τις τεχνικές και να εκτιμήσω ή οχι την πρώτη ύλη. Ολα αυτά ειναι εμπειρικά αφού δεν έχω κάνει μαθηματα γευσιγνωσίας ουτε χαρακτηρίζομαι ως κριτικός εκτος αν λάβουμε υπ’ όψη την καταγωγή μου..αν και αυτη δεν ειναι βάση κρίσης αλλά Κρήτης (τρομερό λογοπαίγνιο έκανα ο σατανάς…).Είμαι ένας απλός πελάτης όπως οι περισσότεροι από εσάς και μου αρέσει η αναζήτηση του καλού φαγητου , είτε πρόκειται για ένα καλό εστιατόριο δημιουργικής κουζίνας, ειτε για μια παραδοσιακη ταβερνα, ειτε για ένα καλό street food (η αγγλική μας προσδίδει επιπεδο).»
Πάμε λοιπόν μαζί του στο πρώτο του ταξίδι, ένα ταξίδι στην… Ιθάκη:
Σαν βγεις στο πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι νά’ ναι μακρύς ο δρόμος… πολλά τα
καλοκαιρινά πρωιά να είναι…που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας
πρωτοειδωμένους. (Κ.Π. Καβάφης)
Πρώτος γαστρονομικός περίπατος η Ιθάκη , όχι το νησί αλλά το γνωστό εστιατόριο στην
Βουλιαγμένη. Κατά το πέρασμα των χρόνων ο εν λόγω χώρος είχε τα πάνω του και τα κάτω του , νομίζω
ότι τώρα βρίσκεται σε μία από τις καλύτερες περιόδους του.
Το επισκέφθηκα με μια φίλη αμέσως μετά την παραλία. Μπαίνοντας στο «Ιθάκη» νιώθεις
την ποιότητα και την πολυτέλεια , παράλληλα όμως αισθάνεσαι και πολύ οικεία . Η θέα που
έχεις από τα περισσότερα τραπέζια είναι μοναδική.
Ήμασταν σοβαρά πεινασμένοι και πιάσαμε στα χέρια μας τον κατάλογο. Διαβάζοντας τον
κατάλογο θέλεις να παραγγείλεις όλα τα πιάτα… φυσικά δεν μπορείς να το κάνεις γιατί
αφενός είναι πολλά και αφετέρου για να τα πληρώσεις θα πρέπει να πουλήσεις το
αυτοκίνητο σου , το σπίτι στο χωριό και το ένα νεφρό σου.
Πήραμε για πρώτα :
– Ταρτάρλαυράκι , κρέμα κάσιους με τρούφα , ρανζύ , κινόα και παγωτό από καπνιστό
αβοκάντο. Πολύ καλό πιάτο , ιδιαίτερες γεύσεις , η πρώτη αίσθηση δεν σε εντυπωσιάζει , η
επίγευση όμως που σου αφήνει είναι εξαιρετική.
-Αχινός με υφές τρούφας , γενικά λατρεύω τον αχινό , τον γευόμασταν καθημερινά στο
χωριό μου , στα βουνά της Κρήτης , με αχινό μεγάλωσα… πίσω στην Ιθάκη τώρα , είχες την
αίσθηση ότι από τον αχινό έλειπε το όξινο στοιχείο , νομίζω ότι λίγο lime ή κάποιο
αρωματισμένο ξύδι θα αναβάθμιζε πολύ αυτό το πιάτο.
( τώρα άρχισα να γράφω σαν τον ChefΚοντιζά , έχω ψωνιστεί εντελώς).
-Καραβίδες σωτέ , Καλαμπόκι με τρούφα , πίκλα μουστάρδας , τσίπς μαύρου ρυζιού με
μαύρο σκόρδο.Εξαιρετικό πιάτο , η ιδέα του chef να αρωματίσει το καλαμπόκι είναι
πανέξυπνη , η καραβίδα φανταστική και η πίκλα μουστάρδας απογειώνει το πιάτο.
Για κυρίως πιάτα επιλέξαμε : –
-Μυλοκόπισωτέ , ριζότο γεμιστό , ταλιατέλες κολοκυθιού και αφρό φέτας. Θα ξεκινήσω
από το ψάρι και το ψήσιμο αυτού , σαν να είχε εκπαιδεύσει ο chef το ψάρι και να του είχε
πει μόλις νιώσεις έτοιμο , όμορφο και ζουμερό θα πηδήξεις στο πιάτο , το απόλυτο ψήσιμο.
Από τις λίγες φορές που το ριζότο έχει μαγειρευτεί σωστά , όσο για τον αφρό φέτας δεν
ήταν αφρός αλλά μους κάτι που δεν με πείραξε καθόλου καθώς είχε εξαιρετική υφή και
ισορροπούσε απόλυτα με το πιάτο.
-Τορτελίνια με αστακό , κρέμα μουστάρδας και γκούντα 500 ημερών. Θα μπορούσε να
γράφει στον κατάλογο 16 μισή μηνών και να γλιτώσουμε τις πράξεις. Φοβερό πιάτο αρκεί
να κάνετε υπομονή 3 με 4 λεπτά πριν το δοκιμάσετε για να αποβάλει το τορτελίνι την
υγρασία του…πολύ ισορροπημένες γεύσεις , ένα πιάτο που χαίρεσαι που το έχεις
παραγγείλει.
Σίγουρα δεν μετάνιωσα σε καμία περίπτωση την επίσκεψή μου στο «Ιθάκη» , είχα μαζί μου
την καλύτερη παρέα , πολύ όμορφο μαγαζί , φοβερή θέα και υπέροχες γεύσεις. Μιλάμε
όμως για ένα από τα γνωστά και ακριβά εστιατόρια της Αττικής , θα περίμενε κανείς ότι θα
έχει πιάτα που δεν μπορείς να γευτείς πουθενά αλλού με εξαιρετικές πρωτότυπες ιδέες και
καινούριες τεχνικές… στα πιάτα που επιλέξαμε δεν εντόπισα κάτι τέτοιο , η εκτέλεση
βέβαια των πιάτων είναι αδιαπραγμάτευτα σε υψηλό επίπεδο.
Για αυτά τα πιάτα που προανέφερα μαζί με ένα μπουκάλι μαλαγουζιά που είναι από τα
προσιτά κρασιά του « Ιθάκη» πληρώσαμε 235 ευρώ , για κάποιους μισθός 15ημερου
σίγουρα όμως αξίζει να τα ξοδέψει κάποιος για κάποιον ιδιαίτερο άνθρωπο ή για μία ιδιαίτερη μέρα σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον…άλλωστε την διατροφή μας και την διαστροφή μας ενίοτε την πληρώνουμε.