Αντιμέτωπη με την «ουδετερότητα» του ΝΑΤΟ έχει βρεθεί η Ελλάδα όποτε έχει προσπαθήσει να πείσει το ΝΑΤΟ πως είναι υποχρέωση του με την δύναμη και το κύρος του να πείσει την Τουρκία ή έστω να εξηγήσει με πειστικό τρόπο στους γείτονες μας πως δεν μπορούν να προκαλούν και να απειλούν ένα άλλο μέλος της συμμαχίας.
- Γράφει ο Κώστας Αττίας
Το ΝΑΤΟ πάντα την κρίσιμη στιγμή, ακόμα και όταν κάνει μισό βήμα υπέρ της χώρας μας, βγάζει από το σεντούκι το γνωστό δόγμα πως η συμμαχία δεν αναμειγνύεται σε διμερείς διαφορές.
Και όμως η αλήθεια είναι διαφορετική. Αναμειγνύεται έστω και αν αυτό γίνεται σε ένα βαθμό εν αγνοία του, και οι ίδιοι οι Τούρκοι το δείχνουν στην αγωνία τους να εμφανιστούν στην διεθνή κοινή γνώμη ως μία «κανονική» χώρα και όχι ως «κράτος – ταραξίας».
Η Τουρκία διαφημίζει σε καθημερινή βάση πως ότι κάνει, κυρίως στην ανατολική Μεσόγειο, το κάνει είτε με το ΝΑΤΟ είτε για το ΝΑΤΟ. Και η Άγκυρα χρησιμοποιεί την δύναμη της εικόνας για να πείσει πως σε αυτή την γωνία του πλανήτη όλα είναι σε καθεστώς κανονικότητας και υπό έλεγχο χάρη στο ΝΑΤΟ και χάρη στην Τουρκία η οποία έχει δηλώσει επίσημα πως το δικό της Ναυτικό προσφέρει τις περισσότερες δυνάμεις στο ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ αν και προφανώς αντιλαμβάνεται πως η Τουρκία εργαλειοποιεί την συμμαχία για τα συμφέροντα της δεν κάνει κάτι για να την σταματήσει.
Το θέμα βεβαίως είναι το γιατί η συμμαχία κρατάει αυτή την στάση και γιατί, για παράδειγμα, επιτρέπει στην Τουρκία να επικαλείται το ΝΑΤΟ σε αναρτήσεις της με φωτογραφίες με τα «τρυπάνια» της συνοδευόμενα από πολεμικά πλοία όταν η επιχείρηση Mediterranean Shield που ξεκίνησε το 2006 ουδεμία σχέση είχε ή έχει με όσα γίνονται σήμερα. Και αυτό γιατί υποτίθεται πως στόχος της ήταν να διασφαλίσει την μεταφορά πετρελαίου σε λιμάνια, να αντιμετωπίσει απειλές και να υποστηρίξει το ΝΑΤΟ στην αντιμετώπιση απειλών.
Γιατί λοιπόν το ΝΑΤΟ δεν αντιδρά έστω σε αυτό με έμπρακτο τρόπο; Εκτός και αν συμμαχία θεωρεί πως όχι μόνο είναι «κανονική» η παρουσία της Τουρκίας αλλά από πάνω χρήζει και ΝΑΤΟϊκης προστασίας.